Bugün nefes almak istediğimi fark ettim

Bugün yaşadığım il olan Ankara'da cuma namazı kılmak amacıyla dışarı çıktım. Giderken ter içinde kaldım. Maskemin içi ıslandı ve yüzüme yapıştı. Zaten kilolu bir insan olarak terlemek hayat standartlarımdan biri maalesef. Giderken çıkartamadığım maskeyi dönüşte çıkarttım tek başımayken. İşte o an anladım nefes almayı, Ankara'nın o isli kokusunu, o soluk havasını ciğerlerimi çekmeyi ne kadar özlediğimi. Cidden oturup ağlayasım geldi. Ne oldu bize böyle? Niye böyle olduk? Dışarı çıkıp nefes almak istiyorum ben artık. İnşallah bugünler de çabucak geçer ve bir gün maske almak için eve döndüğümde; "A, doğru ya maske kısıtlaması kalkmıştı." derim.

Çaktırmayın benim de şöyle oldu giderken bir köpek peşimden geliyormuş ses duyunca refleksle oraya döndüm o da ben de korktuk sonra bana havlamaya başladı ben de '' Ne hav hav lan ne hav hav itoğlu '' dedim. Köpek korkup kaçtı manyağa çattık dedi herhalde etrafta 3-5 kişi gülünce kendime geldim ben de.