Kimseyi kışkırtmak veya kötülemek için yazmıyorum bu mesajı ama uzun zamandır beni düşündüren ve bugün yine tanık olduğum bir durumdan bahsetmek istiyorum.
Ben 20 yaşında olmama rağmen okul başarım kötü olduğu için -abartmıyorum, bunu kendimi acındırmak için de söylemiyorum- bazen geceleri geçim kaygısından uyuyamıyorum. Bazı sebeplerden dolayı evlenmeyi düşünmüyorum (zaten kimse de benim için ölüp bitmiyor) ama o sebepler olmasaydı bile ekonomik sıkıntılar, gelecek kaygısı vb sebepler yüzünden evlenmeyi düşünmezdim.
Ben bile bu durumdayken ülkesini terk eden/etmek zorunda kalan bu insanlar nasıl bu kadar umursamaz olabiliyor? Dünyaya getirdikleri çocuğa sağlayabilecekleri hayatın farkında değiller mi? Bugün yine otobüste en fazla iki yaşında bir bebek gördüm. Hastaydı hastaneden geliyordu ailesi ile. Hayır yani belli ki maddi durumunuz iyi değil, ki benim de değil. Bari dünyaya gelecek çocuğunuza acıyın yani. Çocuğa üzüldüm vallahi.
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Çok mu abartıyorum?
