Üzülmen gereken bir durum değil, bir noktada üzücü bir durum ama üzülmen gereken bir durum değil. Bulunduğun okul, bina/site, mahalle ya da şehirdeki insanlar ile anlaşamıyor olabilirsin, kimyanız tutmuyordur belki, belki kişisel gelişiminle alakalı bir sorundur ve bunu kitaplarla, videolarla ve gerekirse uzman yardımıyla kolay ya da zor bir şekilde çözebilirsin. Atıyorum şu an 10. sınıfsın, belki 11'de, belki 12'de, belki üniversitede vesaire vesaire herhangi bir yerde illaki anlaşabileceğin birileri ile tanışırsın, bu noktada senin yapman gereken tek şey kendini geliştirip tanıştığın kişilerin de kalitesini buna göre arttırmak olacak, dışardan insan olan ama içi boş hava olan kişilerle arkadaş olacağına hiç arkadaşın olmasın daha iyi. Ha bunları da günde 3 öğün 120 kişilik arkadaş gruplarına girip sonra aptalca empati kurmaya çalışan birisi olarak söylemiyorum, 11. sınıfa kadar resmen asosyaldim, ağır asosyal, görüştüğüm 3-5 kişi dışında herkese karşı kapalıydım. 11. sınıfa başladıktan kısa bir süre sonra biraz daha arkadaş edindim, biraz daha ve biraz daha derken 100 tane arkadaşım yoktu ama en azından sosyallik ihtiyacını karşılayabilen birisi haline gelmiştim ki o dönem aynı zamanda önüme gelenle samimiyet kurduğum bir dönem olduğu için biraz can sıkıcı da geçmişti ama yine de onları dışarda tutunca bile zamanımı keyifle geçirebildiğim bir arkadaş grubum olmuştu, karşıdakini az ya da çok anlayabilen ve saygı duyabilen bir grup, o kendini havalı sanan kasıntılardan bahsetmiyorum yani, ve bu işin en ilginç yanı da ''Asosyal bir insanken nasıl dışarıya kendini açtın?'' diye sorulsa doğru düzgün cevaplayamam, hızlı ve kendi kendine gelişen bir süreç oldu. Bu arada bu durum, sosyal hayata atılmam falan benim asosyal yapıda bir insan olduğum gerçeğini hiçbir zaman değiştirmedi, özellikle 1.5 yıldır hayatımızdan olan -çalan- pandemi sürecinde bunun daha çok farkına vardım, içten içe asosyalim ama yine de çevremde anlayabildiğim ve anlaşabildiğim kişiler olduğunda sosyalleşebiliyorum. Bence asosyal olan ya da olduğunu düşünen herkes bu süreci yaşayacaktır, 1-2-3-5 yıl sonra olsa bile yaşayacaktır.
NOT : ''İnsanın en iyi arkadaşı kendisidir.'' lafına katılabilirim ama asla ''Arkadaş edinmene gerek yok, yalnızlık en iyisi.'' lafına katılamam. İnsan sosyal bir canlı, illaki bir noktada az ya da çok sosyalleşmesi gereken bir canlı, gerekirse oyundan tanışıp konuştuğun birisi olsun ama yine de irili ufaklı bir şeyler paylaşabildiğin birisi olsun, sır ya da dert olmak zorunda değil, bilgi paylaşabildiğin birisi olsa bile iyidir. Zamanında ''Yalnızlık en iyisi, başlarım arkadaşına falan, zamanımı çöpe mi atayım?'' diyen birisi olarak rahatlıkla söyleyebilirim.