Değersiz hissetmek

Üniversite öğrencisiyim zaten. Ama pandemi başlayınca evi boşaltmak zorunda kaldım. Aile evine 2 yıl sonra dönmek de çok zor geldi. Geçen yaz köye taşındık. Hiç arkadaşım yok. Herkes çocukluktan arkadaş olduğu için kimse arkadaşlık kurmak istemiyor. Annemle babamın arkadaş çevresi geniş. Hiç yaşamadığım yerde pandemiden beri yaşıyorum. Ufacık bir yer. İlçeye yakın ama orası da minik bir yer. Hiç keyif alamıyorum. Arkadaşım yok. Kafam dağılsın diye halk eğitime başladım. Ama orası daha da zora soktu zira herkes 50+. Muhabbetleri sarmıyor. Sarmayı da geçtim, ya karı koca muhabbeti dönüyor, ya çocuk problemleri. Gerçekten çok bunaltıcı bir durumdayım arkadaşlar. Hayatımda bu kadar bunaldığımı hiç hatırlamıyorum.
"Takılma." "Umursama." Demek kolay. Demesi kolay. İşlevi zor. Birileri kiloma takılıyor, birileri saçıma, birileri giyinişime, birileri ibadetsizliğime. Kimse durup da "bu kız nasıl?" Düşüncesine girmiyor. Hep bir istedikleri kalıplara sokma derdindeler arkadaş. Herkese benden gelsin bu şarkı.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Üçüncü taraf çerezlerini kabul et