TV kumandası uzakta ise gidip alırım. Telefonun şarjı az iken üşenmem gidip takarım. Ama saçımı kestirmeye 2 haftadır üşeniyorum. Derslere girmeye, keman çalışmaya üşeniyorum. Tüm gün PC başındayım. Bakımımda öyle büyük bir problem yok. İntihar etmeyi aklımın ucundan geçirmiyorum. Öz güven olarak eskisine nazaran bir tık daha kötüyüm ama öz güvensiz denilecek düzeyde değilim. Kendimi aşağılamıyorum, tam tersine hiçbir şeyi umursamaz hale geldim. İnsanların düşünceleri, geleceğim, 1 dakika sonrası veya 10 yıl sonrası hiçbir şey beni alakadar etmemeye başladı. Ben böyleyim kafasındayım.(Yavaş yavaş çıktım.). Sizce benim durumum nedir? Daha liseye gittiğim için ailem ile yaşıyorum. Zorunlu olmadıkça dışarı çıkmıyorum.(Korona sebebiyle) normal şartlar altında az da olsa dışarı çıkan bir insandım. İnsanlarla çok muhabbet etmiyorum. Bunun bir sebebi de beni arayıp soran 1, maksimum 3 arkadaşımın olmasıdır. Sizce yaşadığım bu boşluk neden? Korona yüzünden evde kalan bir ergen olarak tavsiyelerinizi bekliyorum.