Dostum öncelikle ben de deprem bölgesinden yazıyorum. Ve depremden beri inanılmaz tatsız hayatı ben de yaşıyorum. Yaşım senin ki kadar değil. Bir kızım var 2 yaşında. Ama durum ortalama böyle. Ölümün varlığını anladım net şekilde. Tüm bunlar çok normal şeyler. Başkalarının da kendini oyalamaya çalıştıklarını bilirsen belki rahat edersin. Yaşadığın çoğu şeyin gençliğinle de alakası var. Tam hayattaki amacını ararken bunları yaşaman senin için daha zordur. Bir soru sokmadığın için cevap da verecek değiliz. Ama seninle aynı şeyleri yaşayan onbinlerce insan var. Ve hepsi de bu durumu atlatmaya çalışıyor. Destek alamam demişsin. Doğrudur olabilir. Ama bu durum zor olduğundan atlatması da zordur. Fakat emin ol bu bireyselliğin de getirdiği günümüz dünyasında böyle şeyler de üstüne hayatın tuzu biberi oldu. Az sabır be kardeşim. Ben ilk deprem bölgesinden çıkıp başka ili ziyaretimde şok olmuştum. Çünkü hayat başka şehirlerde çok normal ilerliyordu. Ve kanıksamak bile uzun sürdü. Anlayacağın hayat koşturmacası bu. Böyle zamanlar başka bir genç için de aynı zorluktadır ona sorsan. Ha kız arkadaşından ayrılmıştır derdi dünyalar kadardır. Seni anlıyorum. Lütfen pes etme. Böyle zorluklar çok fazla olacak. Düşmek değil kalkmasını bölmektir hayat.
