öyle zaten ilerleyen zamanlarda olmamasından korkuyorum sadece
Dost kaybetme korkusu
- Konuyu başlatan celina
- Başlangıç Tarihi
- Mesaj 22
- Görüntüleme 2B
Poyraz Kuzgun
Hectopat
- Katılım
- 8 Kasım 2021
- Mesajlar
- 1.516
- Çözümler
- 10
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Lise döneminde olur öyle şeyler kafaya takma. Zaten elbet bir gün aranıza mesafe girecek. Mesafeden kastım aranızın açılacağı falan değil yani, sadece daha az görüşmeye başlayacaksınız. Çünkü o gittiği okulda sap gibi tek başına takılacak değil her gün, illaki kendi ortamını oluşturacak. Lise bittiği zaman üniversitede belki de ayrı şehirlerde olacaksınız o zaman ne yapacaksın. Depresyona girip kavanoz kavanoz çikolata mı yiyeceksin, bu kadar saçma bir şey için. Bence sende yavaş yavaş yeni arkadaşlar edinmeye başla. Çünkü o arkadaşın senden daha iyi arkadaşlar bulduğunda, daha kafa dengi insanlarla karşılaştığında senden yavaş yavaş uzaklaşacak. Sen kendini aşırı vazgeçilmez görüyorsun, onunda senden vazgeçmesinden korkuyorsun. Büyüdünüz artık bırakın şu çocukça duyguları.
Bak ben 25 yaşındayım. En yakın arkadaşımla 5 yaşından beridir beraberim. İlkokulda da 8 yıl beraber aynı sınıfta okuduk. Lisede o başka yere, ben başka yere gittim. 4 Sene boyunca hiç görüşmedik. Sadece arada sırada mesajlaşıyorduk. Çünkü kendi ortamlarımız, okulumuz, hayatımız var. Boş vakitlerimizde görüşemiyorduk, çünkü ya kendi arkadaşlarımla takılıyordum yada ders çalışıyordum, oda aynı şekilde. Üniversitede de o başka yere gitti, ben başka yere ama yazları beraber takılıyorduk. En son üniversitede bitti memlekete döndük. Son birkaç senedir her gün görüşüyorduk. Eski bir arkadaş dahil olmaya başladı bize her gün arayıp gezelim falan diyordu. Öyle öyle içimize girdi. O çocuğu aramıza aldıktan bir süre sonra 20 senelik arkadaşım yavaş yavaş benden uzaklaşmaya başladı. İşte arıyorum adamları akşam işiniz yoksa takılalım diyorum. Bugün evden çıkasım yok dinleneceğim diyor. Sonra ben başka arkadaşlarla bir bir yere gidip oturacaktım, onlarda oradaydı. Bende artık görüşmüyorum hiç biriyle.
Yani kısacası arkadaşını çok fazla seviyor olabilirsin. Arkadaşlığınız ne kadar kusursuz, aranızdaki ilişkiler ne kadar kuvvetli olursa olsun. Bir noktada elbet sorun yaşanacaktır. Sen olaya aşırı duygusal bakıyorsun. Gerek yok yani. Zaten sen iyi bir arkadaşsan senden vazgeçmez. Ha daha iyi bir arkadaş bulduktan sonra da niye senle takılsın öyle değil mi. Tabi sende böyle yapmalısın.
Bak ben 25 yaşındayım. En yakın arkadaşımla 5 yaşından beridir beraberim. İlkokulda da 8 yıl beraber aynı sınıfta okuduk. Lisede o başka yere, ben başka yere gittim. 4 Sene boyunca hiç görüşmedik. Sadece arada sırada mesajlaşıyorduk. Çünkü kendi ortamlarımız, okulumuz, hayatımız var. Boş vakitlerimizde görüşemiyorduk, çünkü ya kendi arkadaşlarımla takılıyordum yada ders çalışıyordum, oda aynı şekilde. Üniversitede de o başka yere gitti, ben başka yere ama yazları beraber takılıyorduk. En son üniversitede bitti memlekete döndük. Son birkaç senedir her gün görüşüyorduk. Eski bir arkadaş dahil olmaya başladı bize her gün arayıp gezelim falan diyordu. Öyle öyle içimize girdi. O çocuğu aramıza aldıktan bir süre sonra 20 senelik arkadaşım yavaş yavaş benden uzaklaşmaya başladı. İşte arıyorum adamları akşam işiniz yoksa takılalım diyorum. Bugün evden çıkasım yok dinleneceğim diyor. Sonra ben başka arkadaşlarla bir bir yere gidip oturacaktım, onlarda oradaydı. Bende artık görüşmüyorum hiç biriyle.
Yani kısacası arkadaşını çok fazla seviyor olabilirsin. Arkadaşlığınız ne kadar kusursuz, aranızdaki ilişkiler ne kadar kuvvetli olursa olsun. Bir noktada elbet sorun yaşanacaktır. Sen olaya aşırı duygusal bakıyorsun. Gerek yok yani. Zaten sen iyi bir arkadaşsan senden vazgeçmez. Ha daha iyi bir arkadaş bulduktan sonra da niye senle takılsın öyle değil mi. Tabi sende böyle yapmalısın.
Sayın Karahanlı
Centipat
- Katılım
- 10 Mart 2022
- Mesajlar
- 47
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Hocam çok umursamayın, bir insana ne kadar değer verirseniz o insan sizden o kadar uzaklaşıyor, maalesef insan yapısı gereği böyle, çok ilgi gördüğünde "bu cepte, bana çok önem veriyor, ona yanlış yapsam da bana verdiği önem yüzünden beni affeder, bana muhtaç" modlarına giriyor, kimseye hak ettiğinden fazla değer vermemek gerekiyor bu hayatta, giden gidebilir hiç kimse vazgeçilmez değil.
Kendimden örnek vermek istiyorum. Yaklaşık 6-7 yıldır hiç dostum olmadı, arkadaş olarak sayabileceğim biri de olmadı. Arkadaş olarak saydığım ve güvendiğim 2 kişi vardı, her gün oyun oynar saatlerce sohbet ederdim ikisi ile de farklı zamanlarda ancak başıma büyük bir felaket gelmesine rağmen bir kere bile ne aradılar ne yazdılar nasılsın diye, buna rağmen bir sene önce bir iş için şehirden ayrılarak eskiden oturduğum şehre gittim ve onları aradım, ziyaret ettim hatta biraz da yakındım, umurlarında değiller hepsi kendi arkadaşlarını bulmuşlar beni silmişler, bu kişiler benim 10-15 yıllık arkadaşlarım. Ben onlara çok ufak tefek konuları için bile çok özveride bulunmama rağmen onlar bir insanın başına gelebilecek en zor durumlardan birinde bile beni yok saydılar, gittiğimde onlara uğrayıp kalplerini kırmayacak düzeyde tepki gösterip birkaç gün gezip tozup sohbet etmemize rağmen tekrar evime döndüğümde biri bile "ne yaptın, nasılsın, döndün mü?" diye aramadılar, 1 sene geçmiş arayan da yok soran da.
Ne yapayım böyle arkadaşları hocam, varlıkları ile yoklukları arasında bir fark olmayan insanlar benim dostum olsa ne olur olmasa ne olur, üç günlük arkadaşlarına verdikleri değeri 10-15 yıllık arkadaşının zor gününde "içinden gelmese dahi" ilgilenmek adına aramayan, yazmayan insanlarla arkadaşlık kuracağıma yalnız takılırım daha iyi. Yaklaşık 2,5 yıldır bir tane bile ne sanal ne gerçek hayat arkadaşım var, kardeşim abim ablam da yok, akrabam da yok öyle yaşıyoruz bir şekilde.
Kendimden örnek vermek istiyorum. Yaklaşık 6-7 yıldır hiç dostum olmadı, arkadaş olarak sayabileceğim biri de olmadı. Arkadaş olarak saydığım ve güvendiğim 2 kişi vardı, her gün oyun oynar saatlerce sohbet ederdim ikisi ile de farklı zamanlarda ancak başıma büyük bir felaket gelmesine rağmen bir kere bile ne aradılar ne yazdılar nasılsın diye, buna rağmen bir sene önce bir iş için şehirden ayrılarak eskiden oturduğum şehre gittim ve onları aradım, ziyaret ettim hatta biraz da yakındım, umurlarında değiller hepsi kendi arkadaşlarını bulmuşlar beni silmişler, bu kişiler benim 10-15 yıllık arkadaşlarım. Ben onlara çok ufak tefek konuları için bile çok özveride bulunmama rağmen onlar bir insanın başına gelebilecek en zor durumlardan birinde bile beni yok saydılar, gittiğimde onlara uğrayıp kalplerini kırmayacak düzeyde tepki gösterip birkaç gün gezip tozup sohbet etmemize rağmen tekrar evime döndüğümde biri bile "ne yaptın, nasılsın, döndün mü?" diye aramadılar, 1 sene geçmiş arayan da yok soran da.
Ne yapayım böyle arkadaşları hocam, varlıkları ile yoklukları arasında bir fark olmayan insanlar benim dostum olsa ne olur olmasa ne olur, üç günlük arkadaşlarına verdikleri değeri 10-15 yıllık arkadaşının zor gününde "içinden gelmese dahi" ilgilenmek adına aramayan, yazmayan insanlarla arkadaşlık kuracağıma yalnız takılırım daha iyi. Yaklaşık 2,5 yıldır bir tane bile ne sanal ne gerçek hayat arkadaşım var, kardeşim abim ablam da yok, akrabam da yok öyle yaşıyoruz bir şekilde.
