İlaç diye içtikleri şey aslında zombi virüsü. Az az maruz kalıp kaçınılmaz zombi oluşlarını yavaşlatıyorlar, zombiler de zombi sanıp saldırmıyor.
Bu şeyin bir çözümü yok, en azından doktor yaşamıyor diye. Sonda kadın anlatıyor iki saat buraya ilk geldikleri anı kısaca özetleyeyim; bunlar bir duman keşfediyor (zombi virüsü dumanı) ve bu dumana zombiler saldırmıyor ama bu kadın arkadaş ortamından bu dumana aşırı fazla maruz kalınca gece avcısına dönüşüyor çenesi ayrık falan.
Kadın o zamandan beri insanlara zarar vermek istemiyor ve bir çözüm olmadığının farkında, Crane'e Harran'ı yok edelim virüs belasından kurtulsun bu dünya diyor.
İlk sona gidersen crane çözüm var, anne bana yalan söylüyor deyip dövüş başlatıyor. Anne de sen misin lan bana yan bakan deyip salıyor dumanı, daha kavganın ortasında zombi oluyorsun ve son perdede her şeyin nasıl başladığını flashback ediyorlar.
İkinci sonda gerçeği kabulleniyorsun ve kamikaze yapıyorsun.
Her iki son da tatmin etmedi beni, aksiyonu tükürüp geçmişler. İnsan 2 dk daha uzatır 3 cümle bir şey anlatır da bir yerlere bağlanır hikaye, potansiyeli ortaya koyup arkasını boş bıraktılar.
Örneğin, ilk seçeneği seçince Crane'in bağırmalarından bıkıp kulaklığı çıkarmama ne gerek vardı? Ya da ikinci seçenekte emeği geçenler yazarken dı nı dı dı ninnisi çalacağına ortasında krater oluşmuş harranın sinematiğini gösterse ölür müydü yapımcılar?
Oyuna fazla dolmuşum. Rahatladım.