salamancalar
Hectopat
- Katılım
- 14 Aralık 2020
- Mesajlar
- 599
- Çözümler
- 2
Selamlar, daha önce foruma hiç böyle bir konu yazmadım. Eski mesajlarıma bakarsanız hep bir konu hakkında öneri fikir almak için kullanırım genelde. Yaş ortalaması kaç forumda bilmiyorum ama bir konu hakkında yardım istiyorum.
19 yaşındayım, 5 ay sonra 20 olacağım. 16-17 yaşlarındayken çok daha olgun çok daha sakin daha duygusuz umursamaz bir insandım, yani duygusuz dediğim kötü anlamda değil ama şimdi geldiğim noktadan 2-3 yıl içinde çok değiştim. Hayata bakışım, tüm fikirlerim değişti. Eskiye göre çok daha ani değişimlerim oluyor, çok çabuk sinirleniyorum, mutlu oluyorum ama en kötüsü çok çabuk duygulanıyorum, kötü oluyorum. Eskiden sanatını sevdiğim için izlediğim DRAM filmlerini şimdi sadece kendimi yeniden kötü hissetemek için izliyormuşum gibi geliyor. Geçen gün yine fîlm izlerken alakasız bir sahnede aklıma bir şey geldi annemin yanında duramadım tuvalete gidip ağladım. Sonra o halimi görünce kendimden utandım.
Ne yapacağımı bilmiyorum, bunları kimseyle paylaşmadım. Beni tanıyan insanlara sorsanız, sosyal, mutlu, sürekli gülen şaka yapan espritüel bir insan olarak tanıtırlar bana eminim. Herkesin yanında istemli istemsiz öyleyim ama hareketlerim kendime bile yapmacık gelmeye başladı. Sadece öneri istiyorum ne yapmam lazım. Çünkü korkuyorum ileride kötü bir durum olur diye. Babamda psikolojik rahatsızlıkları olan bîr insan yani genetik bir sorundan da korkuyorum, inanın buraya bile zor yazdım. Çünkü kendi kendime ne yapıyorsun sen? Olmayan sorunlarını uyduruyorsun! Diyorum.
19 yaşındayım, 5 ay sonra 20 olacağım. 16-17 yaşlarındayken çok daha olgun çok daha sakin daha duygusuz umursamaz bir insandım, yani duygusuz dediğim kötü anlamda değil ama şimdi geldiğim noktadan 2-3 yıl içinde çok değiştim. Hayata bakışım, tüm fikirlerim değişti. Eskiye göre çok daha ani değişimlerim oluyor, çok çabuk sinirleniyorum, mutlu oluyorum ama en kötüsü çok çabuk duygulanıyorum, kötü oluyorum. Eskiden sanatını sevdiğim için izlediğim DRAM filmlerini şimdi sadece kendimi yeniden kötü hissetemek için izliyormuşum gibi geliyor. Geçen gün yine fîlm izlerken alakasız bir sahnede aklıma bir şey geldi annemin yanında duramadım tuvalete gidip ağladım. Sonra o halimi görünce kendimden utandım.
Ne yapacağımı bilmiyorum, bunları kimseyle paylaşmadım. Beni tanıyan insanlara sorsanız, sosyal, mutlu, sürekli gülen şaka yapan espritüel bir insan olarak tanıtırlar bana eminim. Herkesin yanında istemli istemsiz öyleyim ama hareketlerim kendime bile yapmacık gelmeye başladı. Sadece öneri istiyorum ne yapmam lazım. Çünkü korkuyorum ileride kötü bir durum olur diye. Babamda psikolojik rahatsızlıkları olan bîr insan yani genetik bir sorundan da korkuyorum, inanın buraya bile zor yazdım. Çünkü kendi kendime ne yapıyorsun sen? Olmayan sorunlarını uyduruyorsun! Diyorum.
