Nasıl daha az duygusal biri olurum?

Merhaba. Hemen konuya geçeyim. Ben gerçekten çok hassas biriydim. Yerli yersiz çoğu şeye ağlardım. Dedemin vefatıyla üzüldüğüm çoğu şeyin aslında ne kadar saçma olduğunu anladım. Kısmen artık duygusal anlamda daha güçlüyüm. Ama hala bazı ufak şeylerde ağlamaklı oluyorum ve kendime engel olamıyorum. Kendime böyle olduğum için çok kızıyorum ama ne kadar çabalasam da olmuyor. Yani daha az duygusal olmak için ne yapmam gerekiyor? Ya da yaşım küçük olduğundan dolayı normal mi? 14 yaşında erkeğim.

Hmm aşırı östrojenden olabilir hormon testi yaptırmayı dene.

Bol bol cs go ve lol oyna orada toxicler ile uğraşarak sövmeyi öğrenceksin sinir dışında duygudan eser kalmayacak, benim gibi.

Hocam zor bir dönemden geçmişsiniz duygusal olmanız normal. Ve duygusal olup olmamak sizin elinizde olan bir şey değil, kendinize bu durum hakkında kızmayın zamanla daha iyi olursunuz bende 13-14 yaşındayken böyleydim geçiyor yavaş yavaş.

duygusallık östrojen hormonundan kaynaklanır sendede östrojen fazla , östrojen vücuttaki yağ oranı azaldıkça azalır bu yüzden fazla kilon varsa kurtulmaya bak eğer fazla kilon yoksa spora başla testosteron artsın.

Ben de böyle biriydim. Televizyonda ölen biri için bile ağlardım. Çivi çiviyi söker yani ne kadar çok az çok demeden acı yaşarsanız umursamamaya başlıyorsunuz. Şimdi ise en son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum.

ErtanNeset57 dedi:

duygusallık östrojen hormonundan kaynaklanır sendede östrojen fazla , östrojen vücuttaki yağ oranı azaldıkça azalır bu yüzden fazla kilon varsa kurtulmaya bak eğer fazla kilon yoksa ağırlık çalış testosteron artsın.

Genişletmek için tıkla...

Nasıl çalışabileceğini anlatabilirseniz gerçekten yardımcı olursunuz.

KekDede dedi:

Merhaba. Hemen konuya geçeyim. Ben gerçekten çok hassas biriydim. Yerli yersiz çoğu şeye ağlardım. Dedemin vefatıyla üzüldüğüm çoğu şeyin aslında ne kadar saçma olduğunu anladım. Kısmen artık duygusal anlamda daha güçlüyüm. Ama hala bazı ufak şeylerde ağlamaklı oluyorum ve kendime engel olamıyorum. Kendime böyle olduğum için çok kızıyorum ama ne kadar çabalasam da olmuyor. Yani daha az duygusal olmak için ne yapmam gerekiyor? Ya da yaşım küçük olduğundan dolayı normal mi? 14 yaşında erkeğim.

Genişletmek için tıkla...

Psikolojik olarak yaklaşacak olursam, hayatta bazı üzüntülü anların olur. Ben de covid nedeniyle 16 yaşımda dedemi kaybettim. Kanserdi zaten. Kendine çok yüklenme, kafanı dağıt, hobi edin, olabildiğince bir şeylerle meşgul ol ve kendini bir şekilde tedavi et. Ruhsal tedavini ancak sen gerçekleştirebilirsin. Biyolojik olarak konuşacak olursam, hormon testi yaptırabilirsin. Ailevi durumun nasıl bilmiyorum ama her şeyi konuşabildiğin tiplerse, hormon testi yaptırmak istediğini söyle. Çok basit bir işlem zaten. Daha sonrası da doktor tavsiyesine kalmış, ben henüz doktor değilim

bfaam dedi:

Nasıl çalışabileceğini anlatabilirseniz gerçekten yardımcı olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Sadece şu hormon çok diğeri az gibi basit bi mesele değil aslında beynin bu hormonlara verdiği tepki daha önemli. Kiminde kadınlardaki kadar östrojen olmasına rağmen çok etkilenmezler çünkü anne karnında beyinleri östrojenden etkilenmemek için maskülenleşmiştir ve ne kadar olursa olsun kanda öylece dolaşıp durur. Beyni daha çok feminenleşen erkeklerde ani östrojen artışları farklı yan etkilere sebep olabiliyor. Aslında doğuştan gelen bir şey ama değiştirmek tabi zor değil. Bu arada arkadaş her şeye duygusal oluyorum demiş ondan bunları diyorum yoksa geçici bir şey söz konusuysa dediklerim geçerli değil. Ha bir de şimdi gördüm 14 yaşındaymış ergenliğe daha girmemiş de olabilir tabi normal böyle şeyler.

Bu duygusallığı yok etme senin elinde olan bir şey değil.

Kendimden örnek vermek gerekirse 21 yaşındayım. Babasız büyüdüm. Hayatımın her alanında babasızlığın en büyük darbesini yedim. Hala da yemeye devam ediyorum. Duygusuz birisi olduğum söylenemez ama böyle bir olay yaşadığım için kimsenin gidişi koymaz bana. Kendi kendime hep derim "oğlum seni baban bile sevmemiş terk etmiş gitmiş bu olay koyar mı lan sana" diye.

O bahsettiğin olay film izlerken dizi izlerken en ufak bir şeyde hüzünlenme bende de oluyor ne yazık ki.

O yüzden duygusuzluktan çok umursamaz bir insana dönüştürdü bu hayat beni.

Asıl önemli olan şey ise bu yaşadığımız şeylerden ders çıkarmak. Benim de dersim babasız büyümek oldu. Ve bu dersin bana öğrettiği şey ise babam gibi bir baba olmamak için elimden gelen her şeyin fazlasını yapmak oldu.