Ev Arkadaşıyla Anlaşamamak

Şu üniversiteye başladığım günden beri yüzüm bir kez olsun gülmedi. Kimse tarafından sevilmedim, kabul görmedim. İlk dönem bitmeden sevgilim beni terketti ve tamamen yıkılmış bir insan olarak cebimde tek bir kuruş olmadan olan paramı da sigaraya alkole vererek ilk seneyi bir şekilde yapayalnız ağlayarak bitirdim. Yazın eve geldiğimde bir daha asla o şehre geri dönmek istemiyordum. Olmadı geri dönmek zorunda kaldım ikinci yıl biraz daha büyümüştüm yalnız yaşamayı öğrenmiştim. Kimseye dert yanmadan yaşayabiliyordum, bu bakımdan ikinci senem biraz daha rahat ve tasasız geçti ancak bir hayalim vardı onun peşinden fazla koştum olmaz deyip oturamadım sürekli kendimi zorladım bu uğurda.

Hayalim bir eve çıkıp kendi kitabımı yazmaktı. Yurtta geçirdiğim iki yılın ardından bir yıl daha katiyen geçiremem diyordum. Ailem bana bu konuda destek oldu tek başıma eve çıkmam için bana bütçe ayırdılar. Tam tek başıma eve çıkacakken bir arkadaşımın evinde bir boş yer açıldığını öğrendim. Mesaj attım dedim "eğer kimse yoksa ben gelebilir miyim?" o da olur dedi ve böylelikle yeni evime taşınmış oldum. Ancak olaylar tahmin ettiğimden de kötü gelişti.

Ev arkadaşlarımı A ve B kişisi olarak adlandıracağım: Daha eve adımımı atar atmaz B kişisi tarafından edilen tehditlerle karşılaştım, laf altından işleri düzgün yapmazsam parayı düzenli olarak vermezsem anında evden kovulacağım mesajı veriliyordu. Bunları duymazdan geldim her zaman bu B kişisinin suyuna gitmeye çalıştım. Aman beni sevsinler aman bana kötü gözle bakmasınlar diye saçımı süpürge ettim de yaranamadım. Yaptığım iyi şeyler hiçbir zaman takdir edilmiyor yaptığım en ufak hatada da sürekli üzerime geliniyordu. B kişisine en ufak bir fikir belirttiğimde hemen bağırmaya başlıyor anında beni bastırıyor hiçbir söz hakkı bırakmıyordu bende. A kişisi ise B kişisi ne derse onu yapıyordu onun sözünden çıkamıyordu. Aralarında garip bir ilişki vardı ve beni her zaman dışlıyorlardı.

Olayların detaylarına fazla girmeyeceğim, benden önce eve alınan eşyalar için para istemekten her arkamı dönüşümde ardımdan ağıza alınmayacak laflar edilmesine kadar her şeyi kabul ettim hepsini görmezden geldim. Tek isteğim aileme fazla yük olmadan hayalimi gerçekleştirebilmekti. Ancak benim sabrımında bir sınırı vardı son bir kaç olaydan sonra A kişisine daha fazla mutfağa ortak olmak istemediğimi kendi yemeğimi kendim alıp yemek istediğimi böylesinin daha uygun olacağını söyledim. Hemen kabul etti sen nasıl istersen öyle olsun dedi. Ben de markete gittim kendime bir kaç yiyecek aldım ve bunları dolapta bana ayrılan kısıma dizerken arkamda B kişisi belirdi geçen konuşmayı aynen aktarıyorum.

B kişisi: Napıyorsun sen?
Ben: Kendime yiyecek aldım kanka
B kişisi: Kendine?
Ben: Aynen bundan sonra mutfağa ortak olmak istemiyorum bu şekilde birbirimizi daha az üzeriz diye düşündüm.
B kişisi: (suratı epey düştü) Peki.
*aradan biraz süre geçti ve tekrar yanıma geldi, o sırada kendime yumurta pişirmek için tavaya yağ döküyordum ( yağı geçen hafta beraber almıştık.)
B kişisi: MUTFAKTAN AYRILIYORSAN ADAM GİBİ AYRIL BARİ O YAĞI DÜN BEN ALDIM!
Ben: Kanka yanlışın olmasın bu yağ geçen hafta alındı.
B kişisi: Yalan mı söylüycez dün aldım ben onu.
Ben: Peki o halde veririz parasını.
Yine ben: Ama eğer senin için sakıncası yoksa dün aldığın malzemelerin fişini görebilir miyim kaç lira vermişsin ona göre vericem parasını.
B kişisi: Attım ben onları.
*yağın yarısı bitmişti*
Ben: Bir günde iyi kullanmışsınız yalnız, yarısı bitmiş yağın.
*burada biraz durdu ve güldü*
B kişisi: Ben yaptığın şeyin nasıl bir saçmalık olduğunu anlayabilmen için öyle dedim, istediğin kadar kullanabilirsin yağı.
Ben: Anlamadım, yani dün almadın mı?
B kişisi: Hayır.

Genişletmek için tıkla...

Sonrasını pek hatırlayamıyorum sinirden elim ayağım titriyordu ancak bu şekilde her dediğine boyun eğiyordum. Normalde böylesine ezik bir insan değilimdir ama bana neler oluyor bilmiyorum asla karşılık veremiyorum bu evde kimseye.

Gördüğünüz gibi aramızdaki iletişim (iletişim denirse) bu şekilde ve ben artık yıldım. Nereye gidersem gideyim hiçbir şekilde insanlara kendimi kabullendiremiyorum ve artık bitiyorum. Aileme durumu aktardım kendine yeni bir ev bul ve tek başına çık dediler ama durumumuz o kadar kötü ki anlatamam. Ne yapacağımı bilmiyorum tek istediğim bütün bunların sona ermesi. Benim gibi birisinin bu hayatta bir yeri olmadığını anlıyorum artık. Bunları gözyaşları içinde yazıyorum. Kusura bakmayın anlatacak başka hiçkimsem yok. Her şeyi tam olarak aktaramadım, çok uzun süredir kimseye içimi dökemiyorum dolayısıyla nasıl döküleceğini bile unutmuşum ancak size anlattığım küçük kısımlardan çektiğim şeylerin kalanını tahmin etmenizi istiyorum. Bu durumdan bir çıkış yolu varsa o nedir? Ne yapmalıyım?

İş bul çalış deseniz derslerimden kalırım ve ailem bunu asla istemiyor. Bu evde daha fazla kalamam çünkü resmen kendi yaşıtım insandan köpek muamelesi görüyorum ve artık gururum bunu kaldıramıyor, beraber eve çıkabileceğim başka arkadaşım yok ve tek başıma da çıkamam. Ne yapacağımı bilmiyorum tek isteğim bütün bunların sona ermesi. Bunu bir yardım çağrısı olarak görebilirsiniz. Teşekkür ederim.

Yurt senin için daha uygun gibi gözüküyor. En azından bu saçma tiplerin dırdırını çekmezsin. Sabit ve daha düzenli bir yaşamın olur. Derslerine odaklan. Geçiyor bir şekilde bu zamanlar.

Maalesef üniversitede eve çıkma konusu baya bir sıkıntılı iş muhtemelen senin başına gelen olay ve daha fazlası başkasının başına gelmiştir bundan eminim bu konu hakkında kendini yalnız hissetme çünkü eve çıkmak herkes için riskli bir iş, arkadaşına gelince muhtemelen sorunlu bir şahıs konuşsan da fark ettireceğini sanmıyorum.Sana tavsiyem bütçeniz uygun ise tek eve çıkman eğer değil ise yurda yazılman gerekli

Tavsiyem ev arkadaşlığı sitelerine ilan ver ve verilen ilanları incele. Tabi ki tanıdıgğın biriyle eve cıkmak daha manıklı olur ama başka çare yok gibi. Ben üniversitedeyken 2 defa ev değiştirdim 2 sini de ev arkadaşlık sitesinden buldum. Avantajı şu oluyor; ilk başta oturup her şeyi konuşuyorsun. Şundan hoşlanırım bundan hoşlanmam vs. İlk görüşmende de karşındakine sakın sönük bir tip izlenimi uyandırma ve rahatsız olacağın şeyleri belirt ki eve girdiğinde sıkıntı yaşama. Mutlaka karşındakine saygılı davranmaya çalış ve onun her dediğini yapma ki ''evin reisi'' konumunda hissetmesin kendini. Sana bir şey söylediğinde karşılık vermekten çekinme ki her istediğinde sana ağzını açamasın. Mutfak masrafını herkes kendisi karşılasın bu çok önemli bir konu. Yeni tanıdığın bir insan ile ortak masrafa giremeye kalkma. Zamanla gelişir zaten her şey fakat aynı zamanda eve bir şey aldığında da karşındakine ikram etmekten çekinme. Yani eve abur cubur almışsındır, ev arkadaşının da o an canı çekmiştir 1 tane çikolatandan yemiştir ki yesin sesini çıkarma. Genellikle ana gıdalarda ayrım olur zaten. Birbirinizle çok içli dışlı olmayın evde yoksa b*ku çıkıyor. Rahatsız olduğun şeyleri de sen yapma karşındakine. Mesela yemek mi yedin bulaşığını dağ gibi yığmadan yıka ki karşıdaki de aynı şeyi yapsın. Evin içini çok pisletmeden temizleyin ki karşındaki de eve karşı titiz davransın. Ev arkadaşınla beraber aktivitede de bulun mutlaka. Çıkın bir bara gidin veya oturun arada bir kafede çay için, tavla oynayın ya da evde kendinize masa kurun vs. Bu dediklerimi yaparsan emin ol ki çok rahat bir yaşantın olacak. Sadece kendini ezdirme.

Bence de yurt sizin için uygun görünüyor. Ev ortamında her kişiyle yapılmıyor. Daha doğrusu rahat biri değilseniz bir de kafayı herşeye takan biriyseniz evde kalmanın rahatlığından birşey anlamazsınız. Bir de sizi ezmeye hor görmeye çalışan arkadaşlarınızla mümkünse hiç görüşmeyin derim.

Tek kişilik bir apart, yurt odası kiralama yoluna bak senelerdir yalnız yaşıyorum.
Kira aidat faturalar mutfak masrafı derken iş gerçekten zorlaşıyor. Özetle avantajı olduğu kadar dezavantajı da fazla, eve çıkarsın sorunların artar kafan rahat olmaz. Dediğimi bir düşün yine yalnız kal ama daha uygun bir yol ile ara 1+0 güzel tek odalı bir apart, yurt iş görür. Baktın yine zorladı bütçeni, günlük işler yapabilirsin bazı işletmelerde (Cafe, bar, restoran) yoğunluk zamanları günlük ek eleman alır veya sadece hafta sonu çalışmak için konuşabilirsin. Apart tutarsan da bir köşeye puf minder atarsın bir battaniye bir lambader yazarsın kitabını veya bolca kitap doldur oku veya dizi film köşesi yaparsın bilgisayarını koyarsın karşına, önemli olan içini güzel değerlendirmek.
Şu hayatta da ailen hariç kimse için kendini bu kadar üzme. Hayatında bol şans diliyorum.

Çok bir seçenek yok gibi duruyor. Ya daha çok zıtlaşacaksın ve sonu pek iyi olmayacak yada paşa paşa kendine tek kişilik bir apart odası veya yurt bulacaksın. Sigara masrafın devam ediyorsa eve çıkman zor olacaktır fakat akşamlar part time kafeler de çalışmanın derslerini etkilemeyeceğine eminim. Birbirimizi yemeyelim bizde okuduk o okulu, vize ve final dışında çok ekstrem durum olmadıkça oturup ders çalışanlar bölümde veya fakültede derece yapanlar oldular. Kısacası aileni çok zorlamadan derme çatma bir yere çıkarım ve çalışır en azından faturalarımı karşılarım dersen ayrı eve çıkmayı düşünebilirsin.

Biraderim çok pasif ve mıymıy kalmışsın oraya çıkıp diyeceksin ki bu eve bende para veriyorsam forumda kufur edemiyorum paşa paşa agzinin payini verceksin. Sen bu eve ortak olmaya gitmissin yani seninde sözün geçer kiradir markettir yardimci oluyorsun , üstünemi geliyor elini vuracaksin masaya annenin kafasima silah dayarim oturup babanla ağlarsın diyeceksin. Az kafa tut kaba kuvvete basvurursan sikayet edersin , ya da atabiliyorsan temiz dayak at hayatin boyunca böyle olma şamar at ama kadin şamari değil söyle sürüklensin yerde boynu kitlesin..
Herkes sana kaçış ve kurtuluş yolu önermiş ben savaşayi tercih ederdim , sahip olduklarim için savaş farkedeceksindir. Tüm herşey sana göre şekillenecektir. Sakın bu zorbalığın altında kalma ona zarar ver ya da onu üzecek yipratcak bir şey yap buna ek olarak onada zarar ver üzerine git psikolojik oyna fiziksel müdahaleden çekinme üstünlük kur seni görünce çekinsin ses çıkaramasin. Ortalikta degerli esyani birakma eve gir cik yemek ye uyu okula git ve bu rutini takip et zamanla ona saldığın korku onu ya pes ettirip senden uzaklastircaktir ya da senle uzlaşmaya gidecektir. Her hatasinda onu hirpala tam tersine o gelip buraya konu açsın. Sonra herşey yoluna girer.

Sinsi plan, ya da diğer adıyla işi çocuk oyuncağına çevirmeye gerek yok. Kavgayı, tuzağa düşürmeyi falan boş verelim şimdi.

Bu insanlar senin neyin ki? Ben ailemin yanında bile böyle bir muamele görsem aynı evde yaşamak istemem. İmkanım olunca direkt başka bir yere giderim.

Bazen hayır diyebilmek gerekli.

Sen böyle hayatında hiçbir yeri olmayan kötü insanlara karşı elini taşın altına koyarsan bu son kaybedişin olmaz.

Anladığım kadarıyla diğer çocuk, yani "A" iyi ve geçinebilir birisi. Eğer mümkünse ona durumu anlatırsın ve ikiniz birlikte başka bir eve geçebilirsiniz. Tabi o arkadaşın, B'nin iyi biri olduğunu düşünerek, "Ben onunla konuşur ve ikna ederim, son defa daha denemeye çalış." gibi sözler ile bu konuda ısrar edebilir ama reddetmelisin bence. Direkt, "Benimle birlikte hareket edecek misin, zorlama bu şekilde olmuyor." gibi bir şey söylersin. Kabul ederse onunla birlikte gidersin.

Bu A gibi çok fazla insan var, saf ve iyi arkadaşlarına, çalışanıymış gibi davranan serseriler. Bu tipler adamı sinir hastası edecek raddeye getirir.

Başka eve tanışamazsanız ya da taşınamazsan diğer arkadaşların dediği gibi yurda gidebilirsin. O da olmaz diyorsan teke tek ya da A'nın eşliği ile bu arkadaş ile adam akıllı konuşup, bu evin insanca kuralları olduğunu, herkesin eşit şekilde görev dağılımına sahip olduğunu, herkesin birbirine saygı göstermesi gerektiğini ve her insanın kırmızı çizgisi olduğunu, bu kırmızı çizgiler geçildiği zaman kişinin damarına basıldığını anlatabilirsin(iz). Onda da biraz kafa ve hoşgörü varsa, mağara adamlığını bırakıp, düzgünce yaşar. Sessiz-gürültüsüz sürer bu ev arkadaşlığı.

Sonuç ne olursa olsun hiç kimseye kendini ezdirme. Bu insanlara baş eğince hayatında olumlu yönde hiçbir şey değişmeyecek, hiçbir getirisi olmayacak. Saygı, hak edilene gösterilir. Senin anlattığın kadarıyla o şahıs ne saygıyı, ne de sevgiyi hak ediyor. Ha tabi sen ve arkadaşın onunla konuşup, uyardıktan sonra düzgün bir tavır takınırsa, sen de ona karşı saygılı olursun.

Sorunu gururumu ezeceğime cebimi ezerim deyip ayrı eve çıkarak çözdüm, sağ olun arkadaşlar.