Dostlar ben 5 yıl önce evlatlık olduğumu öğrendim fakat şu anki ailemden memnun olduğum için ve o zamanki duygusal içgüdüyle biyolojik ailemi merak etmedim, görüşmek istemedim. Ailemin anlattığına göre biyolojik annem olayların başında pek de suçlu değil, uzun yıllardır düşündüm ve kadını suçlayamadım ki ailem de kötü bahsetmiyordu kadından. Uzun süre düşünmemin sonucunda birkaç gün önce kadınla buluştum, iş yerini vesaire zaten biliyordum kim olduğunu da Facebook'tan falan 2-3 yıl önce bulmuştum. Kadın görür görmez ağlamaya başladı, sarıldı öptü ve güzel ağırladı beni. Gözlerinde beni görmüş olmanın mutluluğunu sezdim "benim kalbimin bir tarafı her zaman sana aitti, bir gün geleceğini biliyordum." tarzı konuştu ve hayat boyunca peşimden koşmuş. İlkokul, ortaokul, lise, gittiğim dershaneler vs. hep takip etmiş ve hep benden haberi varmış bunları hem ailem doğruluyor hem de ben yaşadıklarımı düşününce taşlar yerine oturuyor. Kadın olayların başında mücadele etmiş ve suçsuz, şimdiki aklım olsa dava falan her şeyi açardım falan diyor ama seni ailenden almak gibi bir niyetim de yok ailene çok büyük haksızlık olur sadece seni göreyim iletişimde kalalım istiyorum falan dedi 3-4 saat kadar kafede oturup konuştuk. En nihayetinde insanız tabii ben garip duygular içerisine girdim, anlamlandıramadığım duygular içerisindeyim. Şu anda ise özlediğimi hissediyorum, bunun sebebi biyolojik bir şey midir? Siz benim yerimde olsanız görüşür müydünüz? Şu anki ailem görüşmeme karışmıyor, senin bileceğin iş biz karışamayız böyle bir hakkımız yok diyorlar ben de onlara benim ailem her zaman sizlersiniz diyorum zaten. Bir tarafta hiç tanımadığım ama genlerini taşıdığım, kan bağım olan bir yığın insan var ve birçoğu beni merak ediyor ben de onları merak ediyorum. Siz benim yerimde olsanız anne tarafından sizi seven insanlarla tanışır mıydınız?
