Eren Sürekli
Decapat
- Katılım
- 7 Temmuz 2018
- Mesajlar
- 21
merhaba ben yazını tam okumadım ama şunu söyleyebilirim ilkokulda asosyel değildim fakat dış görünüşümle dalga geçiyorlardı tek kaşım olduğu için o zamanlar (Şuan alıyorumKüçüklüğümden beri asosyalim. İlkokulda ve ortaokulda arkadaş ortamından hep dışlandım. Bunu fakirliğime ve dış görünüşüme bağlıyorum daha çok. Lisede bu durum daha çok kendini göstermeye başladı. Çirkin bir loser olduğum için kızlarla iletişim kuramadım, konuşurken devrik cümle kuruyorum, okuduğumu anlamıyorum. İlk başta disleksi olduğumu düşündüm ama durumum tam anlamıyla disleksiye benzemiyor bilmiyorum düşük zekalı olabilirim. Fakir olmaktan nefret ediyorum. İstediğim hiçbir şey olmadı, olmuyor. Asosyalliğe gelecek olursam, çoğu insan asosyalliğin bir seçim olduğunu düşünür ama bu doğru değildir. Asosyal insanlar ikiye ayrılır; biri sonradan asosyal olanlar, diğeri ise doğuştan asosyal olanlar. İlk gruptaki kişiler çaba gösterirse tekrardan sosyalleşebilir ama ikinci grup için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Asosyallik kesinlikle bir tercih değildir, doğuştan gelir ve düzelmesi mümkün değildir. Aksini iddia eden varsa yazsın konuşalım. Özenilecek bir tarafını da göremiyorum. Asosyal insanların intihara daha çok eğilimli olduğunu duymuştum. Asosyallik bir seçim değil, hastalıktır. İnsanı yalnızlığa sürükleyen, bazen içini kinle dolduran bir hastalık. Size yüzlerce maske takmayı dayatan bir hastalık. Bunları niye yazdığımı ben bile bilmiyorum, saçmaladım zaten bunu yazarken. Bulunduğum durumdan hiç ama hiç memnun değilim. İntihar etmeyi düşünüyorum. Okuduğunuz için teşekkürler.
Polat olarak takılıyoruz vay be.Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm ben senin için yaşamayı göze almışım. Arkada bir elif dedim şarkısı herkesin zihninde. Dostum, kimse tarafından sevilmeden yaşayabilir insan. Saygı göstermek zorundalar. Güzellik için otuz farklı faz var, tek tek anlatabilirim, güzellik özneldir. Hem, dışı mükemmel olan kalbi berbat olan nice insan var. Kitap oku, kelimelerin, muhakeme yeteneğin artar. Kızlar da sen ve ben gibi insan çekinme. Kimsenin her istediği olmaz, mesele ne kadar çaba sarf ettiğin? Asosyallik bir tercihtir. Ben yalnızım, kimsem yok. Hayatımda maksimum 10 kişi var. Mükemmel. Derdim yok, boş yapan yok. Hayatı güzel yapmak senin elinde.
Şimdi sondan ikinci cümleyi yazdığın paragrafta yok sayıyorum. Hayatta yapılacak şeylerden birisi "Asla pes etme!" cümlesidir. Asla pes etmeyeceksin. Ve hayatta belirli aralıklarda farklı şeyler yaşayabilirsin. Belki hayatının 9 yılında sıkıntı çekmiş fakir bir ailenin çocuğuydun ama sonra bu durum değişebilir. Misali ben. Yarı geldi 50 kuruşluk poğaçaya 10 kuruş borçlandım sonraki günleri zor ödedim, yarı geldi zorla aldırdığım 2 liralık patates kızartmasını sınıftan birinin benden hızlı davranıp çoğunu çalması gerçi sonunda benden fena dayak yemişti içimin yağları erimişti; vesaire vesaire. Gene bıkmayacaksın pes etmeyeceksin; yarısını koştuğun yerin diğer yarısını bitireceksin. Ve aslında fark ettim ki insanlar sevdiği alan ile ilgili üstüne giderse zenginleşiyor. Böylelikle aslında fakirlik diye bir şeyde yok benim için artık. Uğraş, çalış ve bil tevekkül et. Ama sende uğraş ki sonucunda hep iyi şeyler kazan. Asosyal insanların intihara daha çok eğilimli olduğunu gibi olan yazdığın cümleleri de yok sayıyorum çünkü aslında hayatında iki tarafı var. Senin yazdıkların hep negatif yönleriydi. Ama hiç pozitifi denedin mi? Şimdi yapman gerekenler. Her zaman olumlu düşün, mantıklı düşün, pes etme ve yorulduğun yerden kalk ve koşmaya devam et! Demeyi unutmuşum çevrendekilerin sana ön yargılı bakmasını umursama; hayatına onlar değil sen yön vereceksin.Küçüklüğümden beri asosyalim. İlkokulda ve ortaokulda arkadaş ortamından hep dışlandım. Bunu fakirliğime ve dış görünüşüme bağlıyorum daha çok. Lisede bu durum daha çok kendini göstermeye başladı. Çirkin bir loser olduğum için kızlarla iletişim kuramadım, konuşurken devrik cümle kuruyorum, okuduğumu anlamıyorum. İlk başta disleksi olduğumu düşündüm ama durumum tam anlamıyla disleksiye benzemiyor bilmiyorum düşük zekalı olabilirim. Fakir olmaktan nefret ediyorum. İstediğim hiçbir şey olmadı, olmuyor. Asosyalliğe gelecek olursam, çoğu insan asosyalliğin bir seçim olduğunu düşünür ama bu doğru değildir. Asosyal insanlar ikiye ayrılır; biri sonradan asosyal olanlar, diğeri ise doğuştan asosyal olanlar. İlk gruptaki kişiler çaba gösterirse tekrardan sosyalleşebilir ama ikinci grup için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Asosyallik kesinlikle bir tercih değildir, doğuştan gelir ve düzelmesi mümkün değildir. Aksini iddia eden varsa yazsın konuşalım. Özenilecek bir tarafını da göremiyorum. Asosyal insanların intihara daha çok eğilimli olduğunu duymuştum. Asosyallik bir seçim değil, hastalıktır. İnsanı yalnızlığa sürükleyen, bazen içini kinle dolduran bir hastalık. Size yüzlerce maske takmayı dayatan bir hastalık. Bunları niye yazdığımı ben bile bilmiyorum, saçmaladım zaten bunu yazarken. Bulunduğum durumdan hiç ama hiç memnun değilim. İntihar etmeyi düşünüyorum. Okuduğunuz için teşekkürler.
Bazen durup sadece nefes almak gerekir. Yaşadığını anlamak için, hayata teşekkür etmek için. Bazen yürümeden önce koşman gerekir. Ama sen kenara çekilip beklersen, yürümek bile sana zor gelir. Üstadım onu diyor.Polat olarak takılıyoruz vay be.
Şimdi sondan ikinci cümleyi yazdığın paragrafta yok sayıyorum. Hayatta yapılacak şeylerden birisi "Asla pes etme!" cümlesidir. Asla pes etmeyeceksin. Ve hayatta belirli aralıklarda farklı şeyler yaşayabilirsin. Belki hayatının 9 yılında sıkıntı çekmiş fakir bir ailenin çocuğuydun ama sonra bu durum değişebilir. Misali ben. Yarı geldi 50 kuruşluk poğaçaya 10 kuruş borçlandım sonraki günleri zor ödedim, yarı geldi zorla aldırdığım 2 liralık patates kızartmasını sınıftan birinin benden hızlı davranıp çoğunu çalması gerçi sonunda benden fena dayak yemişti içimin yağları erimişti; vesaire vesaire. Gene bıkmayacaksın pes etmeyeceksin; yarısını koştuğun yerin diğer yarısını bitireceksin. Ve aslında fark ettim ki insanlar sevdiği alan ile ilgili üstüne giderse zenginleşiyor. Böylelikle aslında fakirlik diye bir şeyde yok benim için artık. Uğraş, çalış ve bil tevekkül et. Ama sende uğraş ki sonucunda hep iyi şeyler kazan. Asosyal insanların intihara daha çok eğilimli olduğunu gibi olan yazdığın cümleleri de yok sayıyorum çünkü aslında hayatında iki tarafı var. Senin yazdıkların hep negatif yönleriydi. Ama hiç pozitifi denedin mi? Şimdi yapman gerekenler. Her zaman olumlu düşün, mantıklı düşün, pes etme ve yorulduğun yerden kalk ve koşmaya devam et!
Buradan sonra ise kendi kendinize tespitler üretip buraya yazmışsınız.Asosyallik kesinlikle bir tercih değildir, doğuştan gelir ve düzelmesi mümkün değildir.
Aklıma bir replik geldi.Bazen durup sadece nefes almak gerekir. Yaşadığını anlamak için, hayata teşekkür etmek için. Bazen yürümeden önce koşman gerekir. Ama sen kenara çekilip beklersen, yürümek bile sana zor gelir. Üstadım onu diyor.
Aslında o geldi aklıma, ondan yazdım Tony'ciğim. [emoji1][emoji4]Aklıma bir replik geldi.
"J.A.R.V.I.S.", bazen yürümeden koşmayı öğrenmen gerekiyor. -Tony Stark