Fakir, çirkin, asosyal bir insanın mutlu olma ihtimali

Dostum sadece şöyle söyliyim sana.Bir kere fakir olman,arkadaş ortamının olmaması vs bunlar çözebileceğin şeyler.
Git mesela merkezde bir restoranda çalışmaya başla illaki bulursun birilerini.Ordan kazandığın parayla git arkadaşınla çatur çutur harca :) Karı kız ortamı istiyorsan tipin ne kadar b*k tan olursa olsun illaki bulur seni biri.Bulmaz ise kader de geç,Allah istemiyordur de geç.İntihar etmek bir çözüm değil! Bunun hem bu hemde öbür dünyası var.Bu dünyada sen intihar ettikten sonra hiç bir zaman yüzü gülmeyecek olan ailen akrabaların var,Hep benim yüzümden diyip vijdan azabı çekecek annen,baban var. Yapma! saçmalama.Git bir psikolok la konuş kendi hayatınıda ailenin hayatınıda karartma!
 
Benim sana tavsiyem, bir bisiklet ve kask edin. (Bisiklet için ikinci el RR340,NG650,XC100,XC150 işini görür 500TL bandında) Bisiklet sürüp yeni yerler keşfetmek hem fiziksel gelişimini, hem de motivasyonunu sağlar. Ayrıca arkadaş çevren de olabilir, mahallende bisiklet sürenler varsa.
 
İntihar edersen ne olur biliyor musun ? İnsanlar intihar ettin ettin diye arkandan konuşacak . Özellikle ailene çok kötü olur ya insan oğlunun intihar etmesini ister mi ? Kendini düşünmüyorsan bile aileni düşün belki ilerde zengin olacaksın ne biliyorsun ? Sakın intihar etmeyi aklından geçirme.
 
Kızların para, tip gibi şeyleri önemsediğini mi düşünüyorsun? Öncelikle lise 1 veya lise 2 isen haftasonları bir yerlerde çalışabilirsin. İnsanlarla etkileşimin daha fazla olur ve eline biraz para geçer. Spora başla ayriyeten. Çirkinlerin kurtarıcısıdır, iyi bir fiziğin olursa kendine güvenin artacaktır.
 
Küçüklüğümden beri asosyalim. İlkokulda ve ortaokulda arkadaş ortamından hep dışlandım. Bunu fakirliğime ve dış görünüşüme bağlıyorum daha çok. Lisede bu durum daha çok kendini göstermeye başladı. Çirkin bir loser olduğum için kızlarla iletişim kuramadım, konuşurken devrik cümle kuruyorum, okuduğumu anlamıyorum. İlk başta disleksi olduğumu düşündüm ama durumum tam anlamıyla disleksiye benzemiyor bilmiyorum düşük zekalı olabilirim. Fakir olmaktan nefret ediyorum. İstediğim hiçbir şey olmadı, olmuyor. Asosyalliğe gelecek olursam, çoğu insan asosyalliğin bir seçim olduğunu düşünür ama bu doğru değildir. Asosyal insanlar ikiye ayrılır; biri sonradan asosyal olanlar, diğeri ise doğuştan asosyal olanlar. İlk gruptaki kişiler çaba gösterirse tekrardan sosyalleşebilir ama ikinci grup için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Asosyallik kesinlikle bir tercih değildir, doğuştan gelir ve düzelmesi mümkün değildir. Aksini iddia eden varsa yazsın konuşalım. Özenilecek bir tarafını da göremiyorum. Asosyal insanların intihara daha çok eğilimli olduğunu duymuştum. Asosyallik bir seçim değil, hastalıktır. İnsanı yalnızlığa sürükleyen, bazen içini kinle dolduran bir hastalık. Size yüzlerce maske takmayı dayatan bir hastalık. Bunları niye yazdığımı ben bile bilmiyorum, saçmaladım zaten bunu yazarken. Bulunduğum durumdan hiç ama hiç memnun değilim. İntihar etmeyi düşünüyorum. Okuduğunuz için teşekkürler.

İmam Hatipte okuyorum kız olmamasının iyi yanı samimiyet var tabii asosyallikten kastın kız ise.
 
Son düzenleme:
Kardeşim uzun ama okumassan darılırım
Şimdi vereceğim tavsiyeyi uygula
Ben 13 yaşına kadar babam saçımı 3e vururdu sürekli okulda da kel falan derlerdi kabak derlerdi kafama enseme vururlardı sonra liseye başlarken babama söyledim bu sefer 3 e vurmuyucam babamda dedi hevesini al çocuksun berbere gittim farklı bir tarz ol sun diye önleri bıraktım havaya diktim ilk defa biraz yakışıklı oldum yakışıklı olunca özgüven geldi yani farklı saç stilleri dene birisi tutucak yakışıklı olucaksın olmam deme ben bile biraz olduysam herkes olur
Yakışıklı olunca sana özgüvende gelir zaten ondan sonra parada gelir kardeşim ALLAH YOLUNU AÇIK ETSİN.
 
Bunun fakirlikle bir alakası yok. Sen neysen osun. Bir özelliğinle veya bir başarınla öne çıkmaya çalış. Bu arada okuldaki rehber öğretmenden destek almanı şiddetle tavsiye ediyorum.
 
İnan bana, çözülmeyecek hiç bir dert yoktur. Fakir doğan, asosyal doğan, çirkin doğan (ki çirkinlik ve güzellik görecelidir) öyle kalır diye bir kaide yok. Gerçekten çabalasaydın aklında intihar değil, hedefin olurdu. Ortalama insan ömrü 79 yıl. 18 yaşında olduğunu varsayarsak 79 - 18 den en az 61 yılın var. O 61 yılda neler neler yapabileceğini hayal bile edemezsin. Bana göre tecrübesiz bir hayat, hayat değildir. Hiç yapmadığınız şeyleri yapın, yeni amaçlar arayın. Söylemekle olmuyor diyebilirsin, evet söylemekle olmuyor. Çabalamadan olmaz. Gerçekten çaba gösterip de karşılığını alamayacağınız hiç bir şey yok. Gelecekte bu günlerine bakıp kendine güleceksin. İntihar edersen arkandan "Zengin oldu, tipini düzeltti, çevre yaptı" demeyecekler, yani sorun çözülmemiş olacak. Kötü geçen bir sınavın kağıdını yakarsanız sınavdan 100 almış olmazsınız. Hayatı o sınav olarak görmelisin. Umarım mesajları okuyorsundur ve hayatında istemeyeceğin kadar başarılı olursun, ki olabilirsin.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı