- Katılım
- 9 Aralık 2018
- Mesajlar
- 1.013
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 11
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Merhabalar, "Hislerimi dökmek istiyorum" konusunu görünce bende dökme gereği duydum çünkü artık kendi içimde tut tut tut bıktım ve artık bana zarar verdiği düşüncesine vardım bu yüzden sizlerle paylaşmak istiyorum. Aslında her şey 3-4 yıl önce başladı, ben daha mahallede takılıyor arkadaşlarımla eğlenir vakit geçirirdim. Çift kale maçlar, tartışmalarımız dün gibi aklımda. Binada bizim aramızda sevgi ve saygı duyduğumuz kişiler vardı özellikle benim yan komşum. Yaşlı bir çift idi ikisi de dışarıdan görüldüğünde çok mutlu bir çift idi belki de iç kısmıda öyledir kim bilir? Neyse bir gün oturma odasındayım telefon çaldı arayan binadan en yakın arkadaşımdı. Dedi hastaneye kaldırmışlar falan falan tam bir kaos anıydı benim için. Dedim sakin ol bana olanları anlat kim kaldırıldı, neden kaldırıldı? Bir süre sessizlik oldu sonra başladı anlatmaya:
+"Yan komşun var ya."(İsmini vermek istemiyorum.)
-Evet ne olmuş ona?
+Bu gece ilacı içtiğini unutmuş, aynı gün içerisinde aynı ilacı defalarca ilacı içmiş, hastaneye kaldırmışlar.
Tabii ben o anda şok gittim hemen yan komşumun kapısını çalmaya açmadı. Hastanededir diye eve geri döndüm bizimkilere anlattım olayı sakince. Aradan aylar geçti gidip halini hatrını soruyorum eşinin, bir gün eşi "durumu artık iyiye gidiyor." Dedi. Ben o anda içimde bir mutluluk bir sevinç imkanı yok bu hayatta beni o kadar sevindirecek. İşte bu haberden sonra yaklaşık 2-4 ay sonra haber geldi, kendisi beyin kanaması geçirmiş ve vefat etmiş. Ben hayatımda o ana o kadar üzülmemiştim. Binadaki arkadaşlarıma söyledim, evdekilere söyledim tabii etrafı sel götürüyor gözyaşlarından. Aradan yıllar geçti ben doğru düzgün mutlu olamadım. Bunun üstüne bu yılın haziran ayında arkadaşım ismini "1 ay yokum yapmış" sorgulamak istemedik işleri vardır illaki özel hayatına girmek istemedik. Aradan 1 ay geçti haber soluk yok. Bekledik işi uzamıştır diye en sonunda bir gece vakti arkadaşım Steam'dan yazdı:
+Steam profiline bak.
-K'imin?
+Konyalının tabii ki.
-Neden?
+Bak sen.
Gittim baktım profilin altındaki tüm mesajlarda başsağlığı var düzinelerce, başta inanmak istemedim arkadaşlarla başladık araştırmaya koyulmaya. Bize kendi özel hayatını hiç açmamıştı. O gün yaklaşık 5 saat bir arama yaptık Facebook hesabından tutunda yaşadığı ilçeye kadar. En sonunda vefat haberini doğruladık. Ben hayatımda en fazla üzüldüğüm 2. andı artık ne varsa ondan sonra kendimi toparlayamaz oldum. Artık birisine doğru düzgün bağlanmıyorum daha doğrusu bağlanmak istemiyorum. Korkuyorum çünkü, onu da kaybetmekten. Bu arada sayın yetkili arkadaşlarıma, eğer yazım yanlışlarım (varsa) için özür diliyorum. Duygularıma hakim olamadım bu yüzden yanlış yaptıysam lütfen beni affedin.
+"Yan komşun var ya."(İsmini vermek istemiyorum.)
-Evet ne olmuş ona?
+Bu gece ilacı içtiğini unutmuş, aynı gün içerisinde aynı ilacı defalarca ilacı içmiş, hastaneye kaldırmışlar.
Tabii ben o anda şok gittim hemen yan komşumun kapısını çalmaya açmadı. Hastanededir diye eve geri döndüm bizimkilere anlattım olayı sakince. Aradan aylar geçti gidip halini hatrını soruyorum eşinin, bir gün eşi "durumu artık iyiye gidiyor." Dedi. Ben o anda içimde bir mutluluk bir sevinç imkanı yok bu hayatta beni o kadar sevindirecek. İşte bu haberden sonra yaklaşık 2-4 ay sonra haber geldi, kendisi beyin kanaması geçirmiş ve vefat etmiş. Ben hayatımda o ana o kadar üzülmemiştim. Binadaki arkadaşlarıma söyledim, evdekilere söyledim tabii etrafı sel götürüyor gözyaşlarından. Aradan yıllar geçti ben doğru düzgün mutlu olamadım. Bunun üstüne bu yılın haziran ayında arkadaşım ismini "1 ay yokum yapmış" sorgulamak istemedik işleri vardır illaki özel hayatına girmek istemedik. Aradan 1 ay geçti haber soluk yok. Bekledik işi uzamıştır diye en sonunda bir gece vakti arkadaşım Steam'dan yazdı:
+Steam profiline bak.
-K'imin?
+Konyalının tabii ki.
-Neden?
+Bak sen.
Gittim baktım profilin altındaki tüm mesajlarda başsağlığı var düzinelerce, başta inanmak istemedim arkadaşlarla başladık araştırmaya koyulmaya. Bize kendi özel hayatını hiç açmamıştı. O gün yaklaşık 5 saat bir arama yaptık Facebook hesabından tutunda yaşadığı ilçeye kadar. En sonunda vefat haberini doğruladık. Ben hayatımda en fazla üzüldüğüm 2. andı artık ne varsa ondan sonra kendimi toparlayamaz oldum. Artık birisine doğru düzgün bağlanmıyorum daha doğrusu bağlanmak istemiyorum. Korkuyorum çünkü, onu da kaybetmekten. Bu arada sayın yetkili arkadaşlarıma, eğer yazım yanlışlarım (varsa) için özür diliyorum. Duygularıma hakim olamadım bu yüzden yanlış yaptıysam lütfen beni affedin.
Son düzenleyen: Moderatör:
