Geçmişi Özlemek

Sanki bugünde değil, geçmişte yaşıyorum. Bugüne bir türlü gelemiyorum, olmuyor. Adı üstünde "geçmiş" ama genel olarak baktığımda iyiydi be. Hızlı mı geçti zaman ne?

Geçmişte yaşaya yaşaya bir de bakmışsın bugünü yaşayacak halin kalmamış.Bence her gününü güzel geçirmeye bak ve anı yaşa

Büyüdükçe sorumluluk artar, anksiyete başlar. Toplumun tabularını iliklerinde hissetmeye başlarsın, yıllarını verdiğin dinini sorgularsın, itibarını düşünürsün. Küçükken bunların hiçbiri yoktu ve güne başlayınca derdimiz havanın güzel olmasıydı. İşte bu yüzden geçmişi özlüyoruz. Geçmişi özlememiz demek çaresizlik içinde olduğumuzun göstergesidir. Maddiyata ulaşınca işte o zaman carpe diem.

İnsan bazen keşke hayatımda 1 kereliğinede olsa geriye gidebilme hakkım olsa diyor. ;(

Günde zibilyon kere düşündüğüm konudur. Sık sık nostalji yapmışlığım da vardır. Bunu daha da ileri götürüp zırıl zırıl ağlamışlığım da vardır. İnsanın geçmişi özlememesine hiçbir engel yok, eğer geçmişi karanlık değilse.

Şair ne demiş ;
"Dün dündür, bugün bugündür. Dolu dolu yaşadım gümbür gümbür." [emoji3]

Şaka bir yana hayatın zorluklarını akıl kesmeye başladıkça eskiye özleminin olması çok doğal. Geçmişte güzel hatıraları olmuş çoğu insan için bu böyledir. Her işte olduğu gibi bunda da abartmamak lazım. Hayat akıyor ve zaman kısa.

Bana da hep gelecekte yaşıyormuşum gibi geliyor. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi ve bir süre sonra olmayacak gibi. Ya da sanki şu an olanlar değil de başka şeyler varmış gibi. Geçmişi özlemek ise beni kızdırır midemi bulandırır. Bencillikten başka birşey değilmiş gibi bence; geçmişi ya da eski dostların hatırlayıp düşünmek.

Eski günleri hatırlamak güzeldir ancak mutlu günlere pek takılma hatalarına bakıp onları düzeltmeye çalış.

Sizi bilmem ama yakın çevremden gördüğüm; 94'lü nesilde -ben de dahil- had safhada olan durumdur.

Doksanlarda çocuk olmak bambaşka bir şeydi. Özlememek elde mi