Sirius Blackw
Picopat
Yazıda son kısım hariç spoiler vardır bilginize.
Gof of War'ı oynadım, bitirdim ve bayıldım ama öyle böyle değil ayıla bayıla oynadım. Hiç bitmesin istedim, gömüldüm bu oyuna. Oyunun hikayeyi anlatış biçimi, karakterlerin işleniş biçimi bu kadar mı harika olur be kardeşim. Bu adamlar yapmış bu işi oyunun evreni de ayrı harika, süper. Peki bu oyunu harika yapan şey tam olarak ne?
Oyunu bitirdikten sonra düşündüm ve bunu yazmaya karar verdim. İlk öncelikte karakterlerin işleniş biçimi bu oyunu öteki oyunlardan ayırıyor. Mesela kratos gibi odun, hayvan, duygusuz, katı bir adamın oğluna karşı beslediği inanılmaz sevgiyi bu delikanlılığı bozmadan gösterebilmek bence zor bir iş. Bunu belki her yapımcı yapabilir fakat bu kadar pürüzsüz yapamaz. Bunu yaparken zortlamak oyunu yerin dibine sokabilir. GoW bunu çok iyi beceriyor. Ayrıca çıktığımız yolculuk Kratos ile Atreus arasındaki baba oğul ilişkisini neredeyse sıfırdan görüyoruz. Evet neredeyse sıfırdan, yeni doğmuş bir bebekle babasının arasındaki ilişki gibi çünkü yolculuktan önce Kratos karısı ve oğluyla neredeyse hiç vakit geçirmiyor, sürekli dışarıda avlanıyor ve eve sık sık uğramıyor. Bunun etkisi ve Kratosun geçmişten gelen odunluğu ile beraber çocukla neredeyse nasıl iletişim kuracağını bile bilmiyor. Çocukla olan bağımızı bu yolculukta geliştiriyoruz. Bu yolculukta gerçekten baba ile oğul oluyoruz ve buna şahit olup oynamak harika. Teknik kısma gelirsek ise ben hiçbir oyunda bu kadar harika bir dövüş sistemi görmedim. Vuruş hissiyatı müthiş. Sırf gün arasında rahatlamak için 1 saat God of War girip Draugr kesiyorum. Üstelik o kadar savaşıp en sonunda da düşmana ağır ve son darbeyi indirebilmek oyunun sizi ödüllendirdiğini hissettiriyor.
Bunların dışında Atreus ile beraber oynamak sıkabilir diye endişelerim vardı fakat oldukça eğlendirdi ve işe de yaradı. Yani bazı kısımlarda öğretmenler gibi: "çok güzel çocuk yetiştirmişsin demek geldi içimden."(gerçi kratos da yetiştirmedi ya)oyunda ilerleyip, atreus da geliştikçe bize dövüşte daha fazla yardım etmesi, özellikle ok atıp düşmanları sersemletmesi iyi ki varsın dedirtti. Bazen de(mesela maden ocağı bölümü gibi)Allah belanı versin dedirtti. Kratos'un atreusa duyduğu sevgiye rağmen asla hanimiş oğlum diyerek şımartmaması ve zorluklara hazırlaması da harikaydı. Mesela bazı kısımlar da fark ettiyseniz atreus arkasını dönükken elini sırtına koyacak oluyor fakat sonra geri çekiyor. Bu gibi ayrıntılar oyunu güzelleştiriyor. Övdük, övdük azıcık da gömelim.
Öncelikle şaşırabilirsiniz ve katılmayabilirsiniz ama oyunun ilk 8-9 saati aşırı sıkıcıydı ve bunalttı beni. Atreus'un kratosa birazcık atar gider yapması dışında ikili arasında doğru düzgün iletişim görmememiz ve bir süre sonra oyunun tekrara düşmesi beni aşırı sıktı fakat sonuçta bu oyun yılın ödülünü aldı ben de bu kadar çabuk pes etmek istemedim ve iyi ki etmemişim. Baldur ve yeğenleriyle dağın zirvesin de karşılaşmamıza kadar yalan yok oyundan doğru düzgün zevk alamadım. Sanki oyunu uzatmak için konulmuş bir kısımdı buralar. Farklı şeyler yoktu hiç fakat buraları geçtikten sonra oyun 10/10 haline geliyor. Oyunu sevmeyip bırakan tayfanın çoğunun bırakma sebebinin bu tekrara düşme olduğunu düşünüyorum. Sonrasında oyunda bana göre pek değil ama çoğu kişiye rahatsızlık verebilecek bir sorun, silah çeşitliliği.
Oyunda kullanabildiğimiz sadece 3 silahımız var. Yumruklarımız, balta ve kaosun kılıçları. Üstelik kaosun kılıçları oyunun yarısından sonra falan çıkıyor oyunun yarısına kadar yumruk ve baltayla oynuyoruz. Bana göre sıkıntı değil bu durum bu üç silahla bile oldukça zevk aldım özellikle geçmişe dönüş yaptığımız kaosun kılıçları efsaneydi baltanın yeri de ayrı ama kılıçlar da fenaydı. Dediğim gibi bana sıkıntı değil ama rahatsız olanlar olacaktır.
Özellikle 2. oyunda daha fazla çeşitlilik daha iyi olur. Aynı sorun ulaşım araçları için de geçerli, oyunda ki tek ulaşım aracımız tekne. Benim için yine sıkıntı değil ama ulaşım konusu geliştirilebilir. Gerçi rahatsız olsam da ne gibi bir ulaşım aracı getirilebilir bilmiyorum. Aklıma sadece gemi geldi fakat gemi de aşırıya kaçar gibi geliyor bilemedim. Sonrasında hikayede garibime giden tek nokta olan modinin ölümü oldu. Koskoca Thor'un oğlu modiyi Atreus'mu öldürecekti? Tamam Atreus'da yarı tanrı ama herhangi bir tanrısal güç kullanmadı ki bıçakla öldürdü koskoca Thor'un oğlunu. Tarihe modiyi öldürenin bir çocuk olarak geçecek olması garibime gitti. Sonlara doğru gelelim freyayı çok sevdim oyun boyunca kratosa da yakıştırdım yalan yok ama hayatını kurtardığımız halde bize tehditler savurması kötü oldu. Ragnarök'te düşman olacağız sanırım.
Son olarak oyunu oynamak için eski oyunları oynamanıza gerek yok ama YouTube'dan özet izlemeden oynamayın bazı yerlerde tutarsızlık yaşarsınız ve anlamazsınız. Talha aynacı veya Eastergamerstv'nin özetlerinden birini izleyin ben Talha Aynacı'nın olanı tavsiye ederim. İyi akşamlar. Bu yazı kişisel bir yazı katılmıyor olabilirsiniz ama saygı duyun. Sizim sevdiğiniz veya sevmediğiniz bir şeyi ben sevmek veya sevmemek zorunda değilim. İyi akşamlar.
Gof of War'ı oynadım, bitirdim ve bayıldım ama öyle böyle değil ayıla bayıla oynadım. Hiç bitmesin istedim, gömüldüm bu oyuna. Oyunun hikayeyi anlatış biçimi, karakterlerin işleniş biçimi bu kadar mı harika olur be kardeşim. Bu adamlar yapmış bu işi oyunun evreni de ayrı harika, süper. Peki bu oyunu harika yapan şey tam olarak ne?
Oyunu bitirdikten sonra düşündüm ve bunu yazmaya karar verdim. İlk öncelikte karakterlerin işleniş biçimi bu oyunu öteki oyunlardan ayırıyor. Mesela kratos gibi odun, hayvan, duygusuz, katı bir adamın oğluna karşı beslediği inanılmaz sevgiyi bu delikanlılığı bozmadan gösterebilmek bence zor bir iş. Bunu belki her yapımcı yapabilir fakat bu kadar pürüzsüz yapamaz. Bunu yaparken zortlamak oyunu yerin dibine sokabilir. GoW bunu çok iyi beceriyor. Ayrıca çıktığımız yolculuk Kratos ile Atreus arasındaki baba oğul ilişkisini neredeyse sıfırdan görüyoruz. Evet neredeyse sıfırdan, yeni doğmuş bir bebekle babasının arasındaki ilişki gibi çünkü yolculuktan önce Kratos karısı ve oğluyla neredeyse hiç vakit geçirmiyor, sürekli dışarıda avlanıyor ve eve sık sık uğramıyor. Bunun etkisi ve Kratosun geçmişten gelen odunluğu ile beraber çocukla neredeyse nasıl iletişim kuracağını bile bilmiyor. Çocukla olan bağımızı bu yolculukta geliştiriyoruz. Bu yolculukta gerçekten baba ile oğul oluyoruz ve buna şahit olup oynamak harika. Teknik kısma gelirsek ise ben hiçbir oyunda bu kadar harika bir dövüş sistemi görmedim. Vuruş hissiyatı müthiş. Sırf gün arasında rahatlamak için 1 saat God of War girip Draugr kesiyorum. Üstelik o kadar savaşıp en sonunda da düşmana ağır ve son darbeyi indirebilmek oyunun sizi ödüllendirdiğini hissettiriyor.
Bunların dışında Atreus ile beraber oynamak sıkabilir diye endişelerim vardı fakat oldukça eğlendirdi ve işe de yaradı. Yani bazı kısımlarda öğretmenler gibi: "çok güzel çocuk yetiştirmişsin demek geldi içimden."(gerçi kratos da yetiştirmedi ya)oyunda ilerleyip, atreus da geliştikçe bize dövüşte daha fazla yardım etmesi, özellikle ok atıp düşmanları sersemletmesi iyi ki varsın dedirtti. Bazen de(mesela maden ocağı bölümü gibi)Allah belanı versin dedirtti. Kratos'un atreusa duyduğu sevgiye rağmen asla hanimiş oğlum diyerek şımartmaması ve zorluklara hazırlaması da harikaydı. Mesela bazı kısımlar da fark ettiyseniz atreus arkasını dönükken elini sırtına koyacak oluyor fakat sonra geri çekiyor. Bu gibi ayrıntılar oyunu güzelleştiriyor. Övdük, övdük azıcık da gömelim.
Öncelikle şaşırabilirsiniz ve katılmayabilirsiniz ama oyunun ilk 8-9 saati aşırı sıkıcıydı ve bunalttı beni. Atreus'un kratosa birazcık atar gider yapması dışında ikili arasında doğru düzgün iletişim görmememiz ve bir süre sonra oyunun tekrara düşmesi beni aşırı sıktı fakat sonuçta bu oyun yılın ödülünü aldı ben de bu kadar çabuk pes etmek istemedim ve iyi ki etmemişim. Baldur ve yeğenleriyle dağın zirvesin de karşılaşmamıza kadar yalan yok oyundan doğru düzgün zevk alamadım. Sanki oyunu uzatmak için konulmuş bir kısımdı buralar. Farklı şeyler yoktu hiç fakat buraları geçtikten sonra oyun 10/10 haline geliyor. Oyunu sevmeyip bırakan tayfanın çoğunun bırakma sebebinin bu tekrara düşme olduğunu düşünüyorum. Sonrasında oyunda bana göre pek değil ama çoğu kişiye rahatsızlık verebilecek bir sorun, silah çeşitliliği.
Oyunda kullanabildiğimiz sadece 3 silahımız var. Yumruklarımız, balta ve kaosun kılıçları. Üstelik kaosun kılıçları oyunun yarısından sonra falan çıkıyor oyunun yarısına kadar yumruk ve baltayla oynuyoruz. Bana göre sıkıntı değil bu durum bu üç silahla bile oldukça zevk aldım özellikle geçmişe dönüş yaptığımız kaosun kılıçları efsaneydi baltanın yeri de ayrı ama kılıçlar da fenaydı. Dediğim gibi bana sıkıntı değil ama rahatsız olanlar olacaktır.
Özellikle 2. oyunda daha fazla çeşitlilik daha iyi olur. Aynı sorun ulaşım araçları için de geçerli, oyunda ki tek ulaşım aracımız tekne. Benim için yine sıkıntı değil ama ulaşım konusu geliştirilebilir. Gerçi rahatsız olsam da ne gibi bir ulaşım aracı getirilebilir bilmiyorum. Aklıma sadece gemi geldi fakat gemi de aşırıya kaçar gibi geliyor bilemedim. Sonrasında hikayede garibime giden tek nokta olan modinin ölümü oldu. Koskoca Thor'un oğlu modiyi Atreus'mu öldürecekti? Tamam Atreus'da yarı tanrı ama herhangi bir tanrısal güç kullanmadı ki bıçakla öldürdü koskoca Thor'un oğlunu. Tarihe modiyi öldürenin bir çocuk olarak geçecek olması garibime gitti. Sonlara doğru gelelim freyayı çok sevdim oyun boyunca kratosa da yakıştırdım yalan yok ama hayatını kurtardığımız halde bize tehditler savurması kötü oldu. Ragnarök'te düşman olacağız sanırım.
Son olarak oyunu oynamak için eski oyunları oynamanıza gerek yok ama YouTube'dan özet izlemeden oynamayın bazı yerlerde tutarsızlık yaşarsınız ve anlamazsınız. Talha aynacı veya Eastergamerstv'nin özetlerinden birini izleyin ben Talha Aynacı'nın olanı tavsiye ederim. İyi akşamlar. Bu yazı kişisel bir yazı katılmıyor olabilirsiniz ama saygı duyun. Sizim sevdiğiniz veya sevmediğiniz bir şeyi ben sevmek veya sevmemek zorunda değilim. İyi akşamlar.
Son düzenleyen: Moderatör:
