Öncelikle selamlar dostum, herkes gibi ben de bir kaç cümle yazmak istedim. Bir baltaya sap olamamış değilsin ama kendini baltalıyor olduğun kesin bana kalırsa. Arkadaşlarımın yazdıklarına bazı yerlerde katılıyor, bazı yerlerde katılmıyorum. Hedef dediğin meseleler, durumlar kendi içinde genel bütünüyle toplumda çok iç içe olan meseleler. Bana kalırsa senin sorunun daha geriye dönük, daha ailevi, küçük yaşlarda hissettiklerinden bugüne arta kalanlar. Ailenin seni başka insanlarla karşılaştırma içine sokması, belki sahip olmadığın bir zekâ türünde seni hayal etmeleri. Demek istediğim spor zekân varsa sayısal veya söz zekâya daha fazla zorlanmak. Ülkemizde bu çok var. Sen bir baltaya sap olamıyor değilsin. İnsanların tuttuğu baltaya bakış biçimleri yanlış. Hayata bakış biçimleri yanlış, daha maddi ve anlamsız. Sense öyle yapma, önce kendi hislerine bir kulak ver kanımca. Ne zamandan beri böyle hissediyorsun? Neden hissediyorsun? Kime bakarak kendini eksik hissediyorsun? Ve asıl soru bu insanlara bakınca eksik hissetmene neden olan tam olarak ne? Bunları düşünmekle işe koyul derim ben. Kendini tanımadan başarılı olmaktansa hiç başarılı olmamak daha iyidir belki de. Eğer bir hedefin olacaksa, ilk hedefin kendini tanımak, kendini denemek olsun. Zevk aldığın şeylerin peşinden git, insanların söylediği şeylerin peşinden değil. Bu dünyaya onların zevkleri için gelmedin, kendin için geldin. Kendine kulak ver sevgilim dostum, bazen kitaplara ve şiirlere de. Senin kendine söyleyemediğin bir çok şeyi söyleyebilirler sana. İyi bak kendine, zihnine, psikolojine. Yalnız değilsin, herkes bir dönemde böyle hisseder.
