1.Silent Hill serisi - İlk 4 oyun + Origins. İlk 4 oyun, serinin en iyisidir ve Team Silent tarafından yapılmıştır. Bu dörtlü arasından da hikayesiyle, atmosferiyle, ana fikriyle, karakterleriyle ve müzikleriyle Silent Hill 2 ön plana çıkar. Tabi çoğunluğun tercihi ve favorisi Silent Hill 2 olduğundan olsa gerek remake işine birinci oyunla değil, ikinci oyunla başlanmıştır. Bu dörtlüden ilk üç oyun oynanış, envanter yönetimi, oyunların geçtiği mekanlar, atmosfer gibi açılardan en has Silent Hill oyunlarıdır. Dördüncü oyun ise yukarıda saydığım unsurlar açısından ilk üç oyundan çok farklıdır. Elbette hikaye ilk üç oyuna ucundan kıyısından bağlanmıştır ama temelde farklı bir hikaye, farklı karakterlerin açısından farklı bir mekanda anlatılır ve oyunun özellikle envanter sistemindeki değişiklikler ve oynanış mekaniklerindeki yenilikler dikkat çekmiştir zamanında. Ama belki buna şaşıracaksınız, benim serideki en favori oyunum 4.oyundur, tam da yukarıda saydığım sebeplerden ötürü. İlk dörtlü böyle işte. Origins'e gelecek olursam, bu oyun, ilk 4 oyunun aksine Amerikalı bir firma tarafından yapılan ilk büyük Silent Hill oyunudur ve ilginç olacak ama, ilk üç oyuna has özellikler bu oyunda korunabilmiştir. Bu da, Origins'i bu listeye eklememdeki sebeptir.
2.Resident Evil serisi - Zero, 1 (Hem Director's Cut, hem Remake), 2, 3 (Bu ikisinin orijinalini daha çok seviyorum), Code Veronica X, Outbreak, Outbreak File #2, 4 (Ultimate HD Edition da, REmake de güzeldir) ve 5 (Her ne kadar korku unsuru barındırmasa da coop oynayabilmek ve eski karakterleri görebilmek açısından bile 5'i listeme eklerim.
3.Max Payne serisi - İlk oyunu hem mobilde, hem PC'de, hem de emülatörde GBA versiyonunu oynayarak toplamda 10'dan fazla kez bitirdim. Ve hem atmosfer açısından, hem hikaye açısından ilk oyun ikinci oyundan da öndedir benim gözümde. Ama bu demek değildir ki ikinci oyunu sevmiyorum, ikinci oyun kötü. Tam aksine, mekaniksel açıdan ve bütçe açısından ilk oyundan daha öndedir Max Payne 2. Sadece benim en sevdiğim Max Payne 1.
4.Grand Theft Auto serisi - 3'e ve Vice City'ye bayılırım. San Andreas niye yok diye soracak olursanız hem benim için aşırı detaylı, hem de oynanışı ve ele aldığı konular olsun beni yoruyor oynarken. Bunların dışında, Vice City Stories ve Chinatown Wars da gayet severek oynadığım oyunlardır.
5.Commandos 2: Men of Courage - Müzikleri olsun, bölümlerin geçtiği mekanlar olsun, haritalarda bize araç kullanımı, strateji kurma gibi unsurlar açısından tanınan serbestlik olsun, mükemmel bir strateji oyunu. Ekipte yer alan hiçbir komando boş yere emrinize verilmemiştir, hepsini yetkin oldukları alanlarda kullanmanız gerekir stratejinizi belirlerken. Shadow Tactics ve Desperados gibi serileri oynamış ve sevmişseniz net bu oyunu da seversiniz. Orijinali benim favorim ama yeni sistemlerle pek uyumlu çalışmıyor, o yüzden oynayamıyorum.
6.Half-Life 1 (Opposing Force ve Blue Shift de dahil) ve Half-Life 2 (+ Episode'ları) - Gerçekten Half-Life serisinden bahsetmeme gerek var mı? Oynamış olduğum hem teknik açıdan, hem hikaye açısından, hem fizikler açısından, hem müzikler açısından ve daha sayamayacağım özellikler açısından en kusursuz serilerden biriydi.
7.Portal serisi - Normalde puzzle tarzına aşina değilimdir. Ama elime portal açabilen bir silah verseler ve oyunun puzzle'larını çözmek için bu silahı kullanmam gerekse elbette ki bu tarza aşina olurum. Her neyse, bu seriye bayılırım bayılır bayılır.
8. Shadow Fight 2 - Neden Tekken, Mortal Kombat gibi seriler dururken Shadow Fight 2? Müzikler? Saydığım diğer serilerin müzikleri kötü mü? Sanmam. Dövüş mekanikleri? O serilerde daha iyidir. Karakterler? Kazuya, Jin Kazama, Kitana, Mileena gibi karakterler daha iyidir diye düşünüyorum. Belki de bu serilere baksam Shadow Fight 2'yi bırakırım. Belki de bırakmam ha? Pençeyle vurduğum rakipleri patlatabildiğim, turnuvalarda ve challenge'larda "İmkansız" zorluk seviyesinde kendimi test edebildiğim, kimi müziklerini dinleyip kendimden geçebildiğim, baş kötü karakterlerinden kimisinin tarzına hayran olup, kimisine sempati duyup, kimisinin güzelliğine iç geçirebildiğim ve yaşattığı gelişme hissine müptela olduğum bir oyunu bırakacağımı sanmıyorum. Tabi bütün bunlar, oyunun Special Edition'ını oynadığım sürece geçerli. Siz siz olun, mümkünse normal sürüme bulaşmayın, zira pay to win'in tillahı olan oyunlardan biridir kendisi.
Bu kadar yeter şimdilik, yoruldum. Daha sonra devam edeyim.
