Hiç sevilmeden ölmek sizi korkutuyor mu?

Hiç sevilmeden ölmek sizi korkutuyor mu? Düşünsenize kısa bir süre yaşayıp öleceksiniz, geçmişten hatırlayacağınız hiç güzel bir anı yok.

Hatırlasam ne olacak ki? Ateist birisi için bu hiç önemli değildir. Öldükten sonra yoksun zaten. Benim gibi Müslüman biriysen de pek önemli değildir. İşim yok bu dünyayla. Yani ne olursan ol pek önemi yok insanların, dünyanın. Sen seviyorsan kendini, bitmiştir.

Benim için değil hatta etkilemez bile.

Sevmek sevilmek benim bu dünyada en önem verdiğim şeylerdir o yüzden evet.
Ölümün kendisi zaten dehşet verici bir şey biz insanlar için bunun yanında hiç sevilmeden ölmek benim için bir kabus.

kaanguler dedi:

Hiç sevilmeden ölmek sizi korkutuyor mu? Düşünsenize kısa bir süre yaşayıp öleceksiniz, geçmişten hatırlayacağınız hiç güzel bir anı yok.

Genişletmek için tıkla...

Biraz.

İnsanlar çıkarcıdır ve çıkarları doğrultusunda sever. Bu yüzden pek dert edindiğim bir konu değil.

Her insanın az da olsa içinde yatan "sevgi" duygusu bazı zamanlarda ortaya çıkabiliyor. Kendimden örnek verebilirim, ben sosyalliği seven veya insanlarla iletişime geçen bir insan değilim. Ama bazı zamanlar "sevgili-kız arkadaşı" gibi düşünceleri düşünebiliyor insan. Konunun cevabına gelecek olursak "evet, ama bazı zamanlar."

İnsanların sevgisine ihtiyacım yok. Zaten sevmeleri için de onların istediği gibi davranmam gerekir, bu da ne kadar çok sevenim varsa o kadar kıvrık biri olduğum anlamına gelir.

Sevilsen ne olur sevilmesen ne olur, öldüğünde hiçbiri seninle gelmeyecek. Kurtuluş olur hatta.

İnsanın doğasında sevme-sevilme ihtiyacı var arkadaşlar evet, zaman zaman bu duyguya girmeniz muhtemel ve tabii. Fakat bu duygunun esiri olmak, ona göre hareket etmek ve iradenizi bu duyguya teslim etmek doğru değil. Hayatınıza duygularınıza göre yön vermeyin. Sevilme ihtiyacı hissediyorsunuz diye sevgili yapmayın. Aslında burada bile belli insan, ihtiyacını gidermek için sevgili yapıyor Neyse...