17 yaşındayım, 3 senedir kız arkadaşım yok ve hayatımda bir defa kız arkadaşım olmuştu. Onun da bırakın kız arkadaşı elini bile tutamamıştım, o zamanlar çocuk olduğumuz için ailesinden habersiz evcilik oynuyorduk zaten. Onunla küstükten sonra biraz daha olgunlaştım ve kendi yoluma devam etmeye başladım, arkadaşlarımla geziyordum ve klasik ergen hayatı bilirsiniz işte.
Daha sonradan bilgisayara olan ilgim başladı. Daha doğrusu bilgisayara değil de internete olan ilgim. İşler biraz daha ciddileşince çoğu arkadaşımla resmi bir küslük olmasa da aramızı açmıştık zaten. Geriye bir tek gelip geçici sınıf arkadaşlarım ve en yakın arkadaşım diye adlandırdığım arkadaşım kalmıştı. Müzik ilgim biraz kabarmaya başladı, önceden sadece underrated Türk rapçileri dinlerken Amerika sanatçılarına yöneldim. Bugüne kadar gerçek hayatta müzik zevki benimkiyle aynı olan tek insan bile göremedim. Çoğu ya Türk rapçileri dinlemeye devam etti ya da nötr takılmaya başladı.
Bundan yaklaşık 2, 5-3 sene öncesinde yavaştan psikolojik ataklarım başladı. Ama atak dediğim şey ismini bile bilemediğim çok basit şeylere takılmak. Mesela bazı zamanlar bilgisayarımdan nefret etmeye başlıyorum, telefondan sürekli eski YouTube videoları seyrediyorum. Mesela bir gün geceden başlayarak sabaha kadar telefonumdan takla king seyretmeye başladım. (adı Yavuz Selim, şimdi takip etmiyorum.) Mesela başka bir örnek bir gün sadece telefonumdan Ekşi Sözlük'teki "yaşadığınız paranormal olaylar" başlığını okumuştum. Yaşadığım psikolojik ataklar adını bile bilmediğim önemsiz şeyler işte. Ama bunlarla mücadele etmeyi öğrendim, mesela tam bunlardan birisini yaşamak üzereyken bilgisayarımı tekrar açıp içimi sizlere dökmek gibi, bir nevi mücadele etmek diyebilirim.
Annem ile babam ayrı, annem, abim ve ben olmak üzere 3 kişi yaşıyoruz. Abim zaten en az haftada bir olmak üzere eve sarhoş dönerdi, yemek ısıtırdım, onu yerdi ve saçma şeyler anlatıp odasına gidip uyurdu. (normal hayatında adam gibi adamdır, son derece ortama göre uyum sağlar, kendisini veya değer verdiği insanların ezilmemesi için çabalar, destek olur.) Bu alkol olayına zaten annem de alışmıştı ve her ne kadar sevmese de abimin eve sarhoş gelip uyuması olayı normal gibi bir şey olmuştu. Bağımlı olduğunu zaten biliyorduk. Ama son zamanlarda annem ile abimin eve sarhoş geldikten sonra içki kokmadığını fark ettik, dün de sarhoş geldi. Ama içki kokmuyordu, bu durumda sizin de aklınıza gelmiş olabilir ki uyuşturucu içiyor olmasından şüpheleniyoruz. Yakın arkadaşım dediğim, çoktan aramızın açıldığı arkadaşım da öyle bir insan. Arabalardan hoşlanır ve büyüdükçe yok orada içiyoruz gelsene, burada içiyoruz gelsene ayağına yatar. Öncesinde arkadaşımdan abimin esrar içtiğini duymuştum. Ama esrar içen bir insanın alkol sarhoşluğundan daha öte bir seviyeye gelmeyeceğini biliyorum. Bugüne kadar oradan buradan edindiğim bilgiler sayesinde esrarın o kadar da ciddi bir uyuşturucu olmadığını biliyorum. (çoğu ülkede kullanmak yasal.)
Çoğu şeye rağmen kendi yolumu çizmeye devam ediyorum ve her düştükten sonra daha güçlü ayağa kalkıyorum. O kadar şeyi yazıp okuduktan sonra, bunları size anlatmamın bile moralimi büyük ölçüde düzelttiğini farkettim. Okuduğunuz için teşekkürler.
Daha sonradan bilgisayara olan ilgim başladı. Daha doğrusu bilgisayara değil de internete olan ilgim. İşler biraz daha ciddileşince çoğu arkadaşımla resmi bir küslük olmasa da aramızı açmıştık zaten. Geriye bir tek gelip geçici sınıf arkadaşlarım ve en yakın arkadaşım diye adlandırdığım arkadaşım kalmıştı. Müzik ilgim biraz kabarmaya başladı, önceden sadece underrated Türk rapçileri dinlerken Amerika sanatçılarına yöneldim. Bugüne kadar gerçek hayatta müzik zevki benimkiyle aynı olan tek insan bile göremedim. Çoğu ya Türk rapçileri dinlemeye devam etti ya da nötr takılmaya başladı.
Bundan yaklaşık 2, 5-3 sene öncesinde yavaştan psikolojik ataklarım başladı. Ama atak dediğim şey ismini bile bilemediğim çok basit şeylere takılmak. Mesela bazı zamanlar bilgisayarımdan nefret etmeye başlıyorum, telefondan sürekli eski YouTube videoları seyrediyorum. Mesela bir gün geceden başlayarak sabaha kadar telefonumdan takla king seyretmeye başladım. (adı Yavuz Selim, şimdi takip etmiyorum.) Mesela başka bir örnek bir gün sadece telefonumdan Ekşi Sözlük'teki "yaşadığınız paranormal olaylar" başlığını okumuştum. Yaşadığım psikolojik ataklar adını bile bilmediğim önemsiz şeyler işte. Ama bunlarla mücadele etmeyi öğrendim, mesela tam bunlardan birisini yaşamak üzereyken bilgisayarımı tekrar açıp içimi sizlere dökmek gibi, bir nevi mücadele etmek diyebilirim.
Annem ile babam ayrı, annem, abim ve ben olmak üzere 3 kişi yaşıyoruz. Abim zaten en az haftada bir olmak üzere eve sarhoş dönerdi, yemek ısıtırdım, onu yerdi ve saçma şeyler anlatıp odasına gidip uyurdu. (normal hayatında adam gibi adamdır, son derece ortama göre uyum sağlar, kendisini veya değer verdiği insanların ezilmemesi için çabalar, destek olur.) Bu alkol olayına zaten annem de alışmıştı ve her ne kadar sevmese de abimin eve sarhoş gelip uyuması olayı normal gibi bir şey olmuştu. Bağımlı olduğunu zaten biliyorduk. Ama son zamanlarda annem ile abimin eve sarhoş geldikten sonra içki kokmadığını fark ettik, dün de sarhoş geldi. Ama içki kokmuyordu, bu durumda sizin de aklınıza gelmiş olabilir ki uyuşturucu içiyor olmasından şüpheleniyoruz. Yakın arkadaşım dediğim, çoktan aramızın açıldığı arkadaşım da öyle bir insan. Arabalardan hoşlanır ve büyüdükçe yok orada içiyoruz gelsene, burada içiyoruz gelsene ayağına yatar. Öncesinde arkadaşımdan abimin esrar içtiğini duymuştum. Ama esrar içen bir insanın alkol sarhoşluğundan daha öte bir seviyeye gelmeyeceğini biliyorum. Bugüne kadar oradan buradan edindiğim bilgiler sayesinde esrarın o kadar da ciddi bir uyuşturucu olmadığını biliyorum. (çoğu ülkede kullanmak yasal.)
Çoğu şeye rağmen kendi yolumu çizmeye devam ediyorum ve her düştükten sonra daha güçlü ayağa kalkıyorum. O kadar şeyi yazıp okuduktan sonra, bunları size anlatmamın bile moralimi büyük ölçüde düzelttiğini farkettim. Okuduğunuz için teşekkürler.
