danSK
Decapat
- Katılım
- 2 Şubat 2022
- Mesajlar
- 125
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Günaydın arkadaşlar. 7-8 ay önce aldığım ama bir türlü süremediğim, rüyalarıma giren bisikletim Carraro Gravel G0'ı bu sabah saat 05:00'e kurduğum alarm ile uyanıp, büyük bir heyecanla hazırlanarak sürdüm sonunda 
Eve gireli yarım saati geçti ama kalp atışlarım hala normale dönmedi, öyle felaket yoruldum. İzmir Egekent'te oturuyorum bilenler vardır belki, tamamen yokuştan ibaret bir mahalle. Aslında tam da bunun için almayı çok istemiştim bisiklet; en tepeye çıkıp salınarak Çiğli düzlüğüne kadar inmek için ama yokuş çıkmanın hiç bu kadar zor olacağını düşünmemiştim. Yaşım 31 bu arada, kilom 66.5, boyum 181. Küçük yaşlarımda sürüyordum, ondan sonra ilk kez sürdüm ve başta gerçekten zorlandım. Bisiklet zaten kocaman, tekerler filan dev gibi, havada uçarak gidiyorum sanki, bir de kontrolü filan kaybeder gibi oldum kaldırıma çıkıyordum. Yanımdan araçlar geçince daha da panik oldum. En tepeye çıkarım dediğim yerin yaklaşık 1/4'lük kısmını çıkabildim sadece, o da 2-3 kere durup dinlenme ile. Dinlenmelerim de öyle 1-2 dakika değil, 10 dakika kendime gelemediğim dinlenmeler. Sizce bu normal mi arkadaşlar? Eve geldim, terler boşanır halde holdeki halının üzerine attım direkt kendimi ayakta duramadım artık, kalbim öyle bir hızlı atıyordu ki kalp krizi geçireceğim sandım. Yaşım da artık ilerlediği için daha çok korkuyorum böyle şeylerden. Sigaram, alkolüm yok ama ne kadar sağlıklı beslenebiliyoruz ki sonuçta. Yorgunluk, heyecan ve korkuyla biraz karman çorman yazdım ama hem önerilerinizi, hemfikirlerinizi, hem kendi anılarınızı veya anlatmak istediklerinizi duymayı isterim^^ Ayrıca İzmir Çiğli civarı bisiklet arkadaşı olmak isteyen varsa da açığım
Eve gireli yarım saati geçti ama kalp atışlarım hala normale dönmedi, öyle felaket yoruldum. İzmir Egekent'te oturuyorum bilenler vardır belki, tamamen yokuştan ibaret bir mahalle. Aslında tam da bunun için almayı çok istemiştim bisiklet; en tepeye çıkıp salınarak Çiğli düzlüğüne kadar inmek için ama yokuş çıkmanın hiç bu kadar zor olacağını düşünmemiştim. Yaşım 31 bu arada, kilom 66.5, boyum 181. Küçük yaşlarımda sürüyordum, ondan sonra ilk kez sürdüm ve başta gerçekten zorlandım. Bisiklet zaten kocaman, tekerler filan dev gibi, havada uçarak gidiyorum sanki, bir de kontrolü filan kaybeder gibi oldum kaldırıma çıkıyordum. Yanımdan araçlar geçince daha da panik oldum. En tepeye çıkarım dediğim yerin yaklaşık 1/4'lük kısmını çıkabildim sadece, o da 2-3 kere durup dinlenme ile. Dinlenmelerim de öyle 1-2 dakika değil, 10 dakika kendime gelemediğim dinlenmeler. Sizce bu normal mi arkadaşlar? Eve geldim, terler boşanır halde holdeki halının üzerine attım direkt kendimi ayakta duramadım artık, kalbim öyle bir hızlı atıyordu ki kalp krizi geçireceğim sandım. Yaşım da artık ilerlediği için daha çok korkuyorum böyle şeylerden. Sigaram, alkolüm yok ama ne kadar sağlıklı beslenebiliyoruz ki sonuçta. Yorgunluk, heyecan ve korkuyla biraz karman çorman yazdım ama hem önerilerinizi, hemfikirlerinizi, hem kendi anılarınızı veya anlatmak istediklerinizi duymayı isterim^^ Ayrıca İzmir Çiğli civarı bisiklet arkadaşı olmak isteyen varsa da açığım
Son düzenleyen: Moderatör:
