Insan türü, zaafları olan bir turdur, acı ve kaybetme duyguları tetiklendiği zaman harekete geçen bir varlıktır. Zaaf'dan kastımız mesela karşı cins'e bir zaaf veya güç, mal varlığı vb... Şeyler. Acı, bir yakınını kaybeden insanın aklı başına anca gelir, yapması gerekenleri o zaman yapar. Kaybetme duygusu, gençliğini kaybetmek istemez mesela, bu duygu tetiklendiği vakit, geçmişte yaptıklarını sorgulayıp ders çıkarmaya çalışır fakat bunu kısmen başarır.
Insan kendi ırkını yükseltmeyi seven bir turdur, kendi ırkı dışındaki ırkları küçük görebilir, ezici olabilir, mesela nazilerin yaptıkları.
Insan turu, çok çabuk manipüle edilen bir varlıktır, zekâsını ihtiyaçları doğrultusunda kullanır.
Insan türü ihtiyaç duymadıkça, büyük işler yapmak istemez veya kendini hazır hissetmezler. Büyük işler her zaman imkansız veya zor gelir. Korkaklık ve karamsar duyguları tetiklenir.
Bu insan türünde 3 farklı haldedir, cahil, istekli, ve eylem.
Istekleri asla bitmez, elde ettiklerini elde ettiği zaman başarı hissi gelir, ve derhal yeni bir istek özlemi doğar, ruh ve bedensel olarak istek yüzünden acı çekmektedir. Cahildir, doğa, dünya, hayvanlar ve diğer canlı türleri evren hakkında pek bir bilgileri yoktur, ya kendisi bir yerlerden görüp önemini anlar, ya da birilerinin ona öğretmesini bekler, mesela tıpkı şu an öğrencilerin dünyadaki yaptıkları şeyler gibi. Gerek duymadıkça bir bilgi araştırma gereği duymazlar çünkü "o zaten bana yaramaz" algısı yüksektir. Eylem dediğimiz olay ise, insan sevdiği şeyler uğrunda veya baskı altında olduğu vakitlerde eyleme geçen bir varlıktır, asla başkası istedi diye eyleme geçmez, kendini yormaz.
Insan türü, hayat ve başarı hissini yaşamış olduğumuz dönemde yanlış kavramakta olup, hayat sırf para ve Madde'dir olarak algilamaktadir. Hayat dünyayı gelecek nesillere nasıl güzel birakabilirz olmalı, başarı ne kadar insana egitim verdim ve onları başarıya ulaştırdım olamalidir.
İşte bu yüzden konfor alanından çık deniliyor. Konfor alanından çık, o beyni bir strese sok, ekmek kafa olma!
