- Katılım
- 25 Haziran 2015
- Mesajlar
- 2.141
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 2
O gün geldiğinde, o şeyi uzaya fırlatmak için, her şeyin karşılığını almak için, sonunda "bir şeyler başardım" diyebilmesi için, ve o gün de geldiğinde mutlu mesut uyuyabilmek için.
Konuyu bitirmeniz yerinde olmuş sizin gibilerle tartışma yapmanın gelişimime pek bir faydası olmaz çünkü.Konunun din ile alakası olmamasına rağmen "Gökten indiğine inanılan melekler için felan değil." cümlesini kurdunuz. Burada kendinizin nasıl bir zihniyette olduğunu ele verdiniz zaten. Sonrasında da güya kendi aklınızla kendinizi mantıksal ve realist birisi olarak tanımlayıp dine mensup olanlara "mantığını kullanamayanlar" olarak baktınız. Lafı boş yere uzatmayın, haksızsınız. Evet, beni memnun etmeyecek seviyede İslam'ı tanıyorsunuz, düşük seviyede. Bir olayı nasıl çürütürüm diye araştırma yapmaya araştırma yapmak denmez bunu bilerek bir sonraki araştırmalarınıza yönelin. Konuyu burada bitiriyorum.
Hala neden yaşadığımı bilmiyorum.
O gün geldiğinde, o şeyi uzaya fırlatmak için, her şeyin karşılığını almak için, sonunda "bir şeyler başardım" diyebilmesi için, ve o gün de geldiğinde mutlu mesut uyuyabilmek için.
Konuyu bitirmeniz yerinde olmuş sizin gibilerle tartışma yapmanın gelişimime pek bir faydası olmaz çünkü.![]()
Sen bir mer misin ve o hedefi yapmak için yanıp tutuşan 1000'lerce insandan birisin. İşte zevkli olan tarafı bu.
15-16 yaşındayken bende senin gibi düşünüyordum. Bir şeyi yenmek için sadece onu yok etmek gerekir. Acınası bir düşünceydi. Misal: Bir insansa kullandığını anlamadan kullanabilirsin veya anlaya anlaya. En iyi örneğim şu anda başta bulunan kişi. Fark ettiysen bitirmiyor.
Umarım dediğini doğru anlamışımdır.
Aynı fikirde değilim. 1 insanla tartışmak her zaman sana bir şey katar. Bazen egonu tatmin edersin ve bazen ne kadar bilgisiz olduğunu anlayıp o hedefi 100 değil belki 100000 belki 100000000 kere araştırırsın. Ve en nihayetinde başarırsın![]()
Kastettiğim başarılı olmak. Ben sizin dediğinizden bir şey anlamadım hocam![]()
Hocam 15-16 yaşında manyak ötesi bir şekilde asker olmayı planlıyordum. Kendime günde 300 yumruk atıyordum ki acıya dayanıklılığım artsın. Birisiyle kavga ederken mesela acıyı umursamıyordum. Öyle manyak birisiydim.
Herkes için cevap farklıdır. Kimi eşi için, kimi işi için kimi ailesi için yaşar.
Ben dünyaya maddi/manevi pozitif etki bırakabilmek için, gücüm yettiğince insanların hayatına dokunabilmek için yaşıyorum.
Dünyadaki değerini anladıktan sonra bari bir katkın olsun bilime, sanata vb diye mi?
İlla sanat eseri bırakmaya veya bilimde çığır açmaya gerek yok zaten herkese nasip olacak şeyler değil.
Öğrendiğim bilgilerle başkalarına iki kelime bir şey öğretsem, bir derdini çözsem gayet başarı bence.
Çevremdekilerin iyi zaman geçirmesine destek olsam, iyi bir arkadaş, iyi bir eş olsam pozitif etki saymaya yeterli benim için.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.