İnsanlar ümit etmek zorunda mı?

Neden böyle düşündüğünüzü merak ediyorum.

Yani benim açımdan, ben büyük beklentilerim olmadan da yaşayabilirim ama belki başkası yaşayamaz.
Anı yaşamayı tercih ediyorum, bu yüzden büyük bir beklenti içinde değilim.
 
Zorunda. Eğer yaşama devam etmek istiyorsa ve daha iyi bir yaşamı tercih ediyorsa zorunda.

İnsan sürekli olarak deneme ve yanılma yoluyla tercih yapar. Her seferinde ümitli şekilde, ama iyi ama kötü sonuç almayı bekler. Sonuç sizi bir noktaya taşır. O nokta hedeflerinizi oluştur. Hayatınızı değiştirir.

Olaya ister hayatta kalabilme isterse hırs olarak bakılabilir. Sonsuz bir tartışma konusu.

Ümitsizce yaşamanın geriye gitmek olduğunu düşünüyorum.
 
Ümit etmek zorunda değil, oradan oraya savrulurken bir hayal kurmadan da hayatını devam ettirebilirsin. Ümit etmenin tanımına da bağlı, mesela yemeğimi yedikten sonra karnımın doyacağını ümit ederim. Kıyasla soyut ümitler ise bana sorarsan hayal etmenin bir mekanizması veya sonucu sayılabilir. Herhangi bir şeyi kafamın içinde deneyimleyebilirim. Ancak bunun gerçekleşmesini istersem bu sefer hayalimde o istediğim şeyin gerçekleştiğini deneyimlerim, benim ümitten anladığım buradaki gerçekleşme arzusu.

Hocam fakir ekmeğini alamayınca mutsuz olmuyor mu? O zaman neden ümit ediyor ki?

Bence zaten içinde bulunduğu durumdan pek memnun değildir; bir sefer olmadı diye ümidi kesmez, "bir dahakine" olacak der.
 
İnsana göre değişiyor, en azından ümit edilen şeyin gerçeklik payı olabiliyor ve insanı bir nevi olumsuzluktan ve kötü düşüncelerden uzak tutuyor.


Mesela ben yaşam koşullarımı iyileştirmek istiyorum ama bunun için bir şeye beklenti aşılayamam çünkü kendime ne katarsam hedefime bir adım daha yaklaşmama olanak sağlamış oluyorum.
Adamın birine piyango vursun, parayı harcamayı bilmedikten sonra yine züğürt olur. 😂
Ama umut hakkında konuşursak, bataklıkta zıplamak gibi olur.
 

Geri
Yukarı