İnsanlara güvenemiyorum

Teddy Magnus

Hectopat
Katılım
22 Ekim 2020
Mesajlar
416
Çözümler
1
Yer
İstanbul
Arkadaşlar kimseye güvenemiyorum. Bilmiyorum okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, haberler, sabah programları, çevremdeki insanlar ve daha niceleri... Sanki hepsi sahteymiş gibi bazen onların gerçek fikirlerini duymak beni korkutuyor. Kendimi eve kapattım ailemle bile konuşmuyorum iyice kafayı yemeye başladım. İnsanlar gerçekten güvenilir mi yoksa ben mi çok karanlığa battım. Bu kadar felaket olurken herkesin sessiz kalması ya da bencilliğin övülmesi; yardım etmeyi aptallık olarak gören insanlar beni üzüyor. Önceleri sadece kendimden nefret ettiğimi düşünürdüm ama şimdi nefret etmek için sebeplerimin makul olduğunu düşünüyorum.
 
Doğrudan böyle olmanız imkansız, geçmişte yaşadığınız olaydan dolayı böyle olmalısınız da her insan aynı değil. İnsanlarla ne çok samimi olacaksınız ne de tamamıyla kendinizi soyutlayacaksınız. Bunun orta yolunu bulmalısınız.
 
Arkadaşlar kimseye güvenemiyorum. Bilmiyorum okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, haberler, sabah programları, çevremdeki insanlar ve daha niceleri... Sanki hepsi sahteymiş gibi bazen onların gerçek fikirlerini duymak beni korkutuyor. Kendimi eve kapattım ailemle bile konuşmuyorum iyice kafayı yemeye başladım. İnsanlar gerçekten güvenilir mi yoksa ben mi çok karanlığa battım. Bu kadar felaket olurken herkesin sessiz kalması ya da bencilliğin övülmesi; yardım etmeyi aptallık olarak gören insanlar beni üzüyor. Önceleri sadece kendimden nefret ettiğimi düşünürdüm ama şimdi nefret etmek için sebeplerimin makul olduğunu düşünüyorum.

Sen de benim gibisin, sonunda biri daha benim gibi!

Sen de benim gibisin sonunda biri daha benim gibi!

Tabii buna sevinmek yanlış ama, yalnız olmadığımı görmek güzel oldu!
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Doğrudan böyle olmanız imkansız, geçmişte yaşadığınız olaydan dolayı böyle olmalısınız da her insan aynı değil. İnsanlarla ne çok samimi olacaksınız ne de tamamıyla kendinizi soyutlayacaksınız. Bunun orta yolunu bulmalısınız.

Beni sinirlendirende o. Sahte rollerde insanlara davranmak zoruma gidiyor neden kimse dürüst olmuyor ya da yaptığı kötülükleri neden gizleme gereği duyuyorlar ya da neden bundan vicdan azabı çekmiyorlar. Nerede güven? Hiçbir zaman olmadı ama bu dünyadayız hala.

Sen de benim gibisin sonunda biri daha benim gibi!

Tabii buna sevinmek yanlış ama, yalnız olmadığımı görmek güzel oldu!

Bir yerde görmüştüm insanlar gelecek için sevgiyle kandırılıyor sonra bu sevgi çalınmak için bekliyor hayat böyle bir şey sanırım güven sevgi yok artık.
 
Beni sinirlendirende o. Sahte rollerde insanlara davranmak zoruma gidiyor neden kimse dürüst olmuyor ya da yaptığı kötülükleri neden gizleme gereği duyuyorlar ya da neden bundan vicdan azabı çekmiyorlar. Nerede güven? Hiçbir zaman olmadı ama bu dünyadayız hala.

İnsanlar bir sistemin kölesi, kulaklarına beton dökülmüş, ağızları bantlanmış, gözleri bağlanmış gibi ve bunu gizlemek için insanlara sanki insanların mutlu olduğunu gösteren reklamlar gösteriyorlar.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
İnsanlar bir sistemin kölesi, kulaklarına beton dökülmüş, ağızları bantlanmış, gözleri bağlanmış gibi ve bunu gizlemek için insanlara sanki insanların mutlu olduğunu gösteren reklamlar gösteriyorlar.

Ben hep böyle olduklarını düşünüyorum kimse sistemin kölesi değil sadece kendi arzu ve çıkarlarının kölesi olmuşlar ki bu onları öyle bir batırmış ki vicdan sadece kulağa hoş geliyor.
 
@Teddy Magnus, hayat toz pembe değil maalesef, yapacak bir şey yok. Yerine göre davranıp ona göre hareket edeceksiniz. Her insan bir değil ve her insana karşı belli bir mesafeniz olmalı. Bunu yapabilirseniz üzülme ihtimaliniz daha düşük olur.
 
Ben hep böyle olduklarını düşünüyorum kimse sistemin kölesi değil sadece kendi arzu ve çıkarlarının kölesi olmuşlar ki bu onları öyle bir batırmış ki vicdan sadece kulağa hoş geliyor.
Aynısını düşünüyorum bir nevii!

Ben hep böyle olduklarını düşünüyorum kimse sistemin kölesi değil sadece kendi arzu ve çıkarlarının kölesi olmuşlar ki bu onları öyle bir batırmış ki vicdan sadece kulağa hoş geliyor.
Aklımdaki fikirleri duysa insanlar benden nefret ederler
 
Arkadaşlar kimseye güvenemiyorum. Bilmiyorum okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, haberler, sabah programları, çevremdeki insanlar ve daha niceleri... Sanki hepsi sahteymiş gibi bazen onların gerçek fikirlerini duymak beni korkutuyor. Kendimi eve kapattım ailemle bile konuşmuyorum iyice kafayı yemeye başladım. İnsanlar gerçekten güvenilir mi yoksa ben mi çok karanlığa battım. Bu kadar felaket olurken herkesin sessiz kalması ya da bencilliğin övülmesi; yardım etmeyi aptallık olarak gören insanlar beni üzüyor. Önceleri sadece kendimden nefret ettiğimi düşünürdüm ama şimdi nefret etmek için sebeplerimin makul olduğunu düşünüyorum.
Maalesef çoğu insan bencil egoist, benmerkezci. Ancak hassas kalpli insanlar dünyayı ve zorda kalanları umursar, aklını ve kalbini kullanmayanlar bunlarla alay eder ve hassas olan insanları garipser. Olması gereken vicdan sahibi olmak insanlar fazla bencil diye onlara uyum sağlamak için onlara uyum sağlamak zorunda değiliz, onlar gerçeklere ve vicdana uyum sağlamak zorunda. Yardımı, inceliği naifliği aptallık olarak gören insanın kendi aptaldır zaten. Ama aşırı güvensizlik seviyeni anlayamıyorum bu psikolojik soruna işaret edebilir, paranoya, kaygı, benlik- kişilik bozuklukları.. Daha karanlık depresiflige gitmek yerine yüzleşmen daha doğru olabilir ayrıca işin içinden hiç çıkmadığını düşünüyorsan yardım alabilirsin
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı