İnsanlarla iletişim sorunlarım

yakishcan · 8 Mayıs 2022

Arkadaşlar bugün size biraz derdimi açacağım. Aslında dert demek sizin açınızdan yanlış olabilir daha çok problem gibi... Neyse, dostlar ben küçük yaşlarımda insanlarla çok iletişim kurmazdım. Genel olarak babam da böyleymiş ama çekinme ve utanmayla karışık insanlara ilgi duymama gibi. İçine kapanık, uslu diye anılırdım hep ve bunu bize iyi bir şeymiş gibi empoze eden toplumların aslında ne kadar yanıldığını fark ettim. Şu anda 18 yaşındayım ve insanlarla iletişim kurarken, kelimeleri rahat seçememe; rahatça ve içinden konuşamama gibi bir sorundan muzdarip oluyorum. Geçen yıl insanlardan utanırdım ama kelime seçememe, kendin olamama gibi bir sorunum yoktu. Yani içimden ne geliyorsa söylüyordum. Bu yıl karantina, geçen dönem okulların kapanması üzerine okul arkadaşlarından soğuma gibi bazı şeyler oldu. Kitap okumayı severim bu arada. Kendi kendime konuşurken ve böyle forumlara yazı yazarken problem çekmiyorum. Yani problemim genel olarak canlı iletişimde kendini gösteriyor. Sosyal biri değilim ve ablam bana hep "asosyal çocuk" der aslında

Bunun hiç te iyi bir şey olmadığını çok sık film izleyince gördüm. İzlediğim filmler genelde Avrupa-Amerika kültürüne sahip filmler. Bu yüzden insan onların kültürüyle kendi yaşadığı çevrenin kültürünü ister istemez kıyaslıyor. Bizim çevrede yanlış bir sürü zihniyet var ve ben bu lanet insanların arasında yetiştim. Coğrafya kaderdir yani dostlar. Belki bunun da etkisi olabilir. Size şimdi bir olay anlatacağım:

Geçen gün ailecek pikniğe gittik (her pazar olduğu gibi) ve piknikte kardeşimle(4) top alıştırması yaparken yanımıza 1 yaşında küçük bir kız çocuğu geldi. Kız topu elimizden aldı e tabii bizde çocuk olduğu için bir şey demedik. Biraz bizle oynamak istedi fakat ben orada ne yapacağımı düşünürken gerçek manada ne yapmam gerektiğini unuttum. Yani küçücük kız çocuğuyla nasıl oynayabilirim; içimden gelen doğru davranış nedir, ne yapabilirim de küçük bir çocuğa iyi bir şekilde davranarak oyunu devam ettirebilirim/başlayabilirim... Biliyorum lanet ve utanç verici, basit bir anıydı fakat örnek olsun diye yazdım belki daha iyi rehber olabilirsiniz. Daha önce psikiyatriste gittim fakat konuyu bu şekilde anlatamadım. Zaten sorun da bu. Teşekkürler...

ecny · 8 Mayıs 2022

Ne yazacağımı bilemedim, kusura bakmayın ama biraz daha açıklarsanız yardımcı olabilirim size böyle hissettiren nedir? Pandemi öncesinden bu zamana kadar neler oldu? Anlatabilirseniz çok daha iyi bir cevap verebilirim.

Shimada Sensei · 8 Mayıs 2022

Zorlaya zorlaya... Ben lisede kendimi zorlaya zorlaya kırdım bu zincirleri. İnsanlarla konuşmam hiçbir zaman kötü olmadı ancak yaşıt kızlarla karşılaşınca aynı senin gibi oluyordum. Bir arkadaşım bunu fark etti yanımdayken bile bile sürekli kızlara laf atıp onları muhabbete çekmeye başladı. Benim için her ne kadar zor da olsa bu sıkıntıyı yenmek istediğim için tepki göstermedim. Başlarda ter basıyordu, susup kalıyor, ne diyeceğimi, muhabbete nasıl gireceğimi hiç bilmiyordum. Arada 2-3 laf ata ata başladım bu zincirin halkalarını gevşetmeye. Daha sonra aralarda hemen 2-3 dakikalığına baş başa konuşmalar başlatmaya geçtim. Şu an tamamen kurtulmuş durumdayım.

Sen de aynısını deneyebilirsin. Kendini "bu insanları bir daha ne zaman görebilirim ki? Gidip benim hakkımda millete atıp tutsa ne olur ki sanki? O insanlarla bir daha görüşmeyeceğim nasıl olsa." şeklinde konuşmalarla ikna edip konuşmaya zorla. Başlarda çok zorlanabilirsin evet ama her başarı böyle değil midir? Sadece zorlandığında gelişebilirsin unutma

624739 · 8 Mayıs 2022

yakishcan dedi:
Arkadaşlar bugün size biraz derdimi açacağım. Aslında dert demek sizin açınızdan yanlış olabilir daha çok problem gibi... Neyse, dostlar ben küçük yaşlarımda insanlarla çok iletişim kurmazdım. Genel olarak babam da böyleymiş ama çekinme ve utanmayla karışık insanlara ilgi duymama gibi. İçine kapanık, uslu diye anılırdım hep ve bunu bize iyi bir şeymiş gibi empoze eden toplumların aslında ne kadar yanıldığını fark ettim. Şu anda 18 yaşındayım ve insanlarla iletişim kurarken, kelimeleri rahat seçememe; rahatça ve içinden konuşamama gibi bir sorundan muzdarip oluyorum. Geçen yıl insanlardan utanırdım ama kelime seçememe, kendin olamama gibi bir sorunum yoktu. Yani içimden ne geliyorsa söylüyordum. Bu yıl karantina, geçen dönem okulların kapanması üzerine okul arkadaşlarından soğuma gibi bazı şeyler oldu. Kitap okumayı severim bu arada. Kendi kendime konuşurken ve böyle forumlara yazı yazarken problem çekmiyorum. Yani problemim genel olarak canlı iletişimde kendini gösteriyor. Sosyal biri değilim ve ablam bana hep "asosyal çocuk" der aslında Bunun hiç te iyi bir şey olmadığını çok sık film izleyince gördüm. İzlediğim filmler genelde Avrupa-Amerika kültürüne sahip filmler. Bu yüzden insan onların kültürüyle kendi yaşadığı çevrenin kültürünü ister istemez kıyaslıyor. Bizim çevrede yanlış bir sürü zihniyet var ve ben bu lanet insanların arasında yetiştim. Coğrafya kaderdir yani dostlar. Belki bunun da etkisi olabilir. Size şimdi bir olay anlatacağım:

Geçen gün ailecek pikniğe gittik (her pazar olduğu gibi) ve piknikte kardeşimle(4) top alıştırması yaparken yanımıza 1 yaşında küçük bir kız çocuğu geldi. Kız topu elimizden aldı e tabii bizde çocuk olduğu için bir şey demedik. Biraz bizle oynamak istedi fakat ben orada ne yapacağımı düşünürken gerçek manada ne yapmam gerektiğini unuttum. Yani küçücük kız çocuğuyla nasıl oynayabilirim; içimden gelen doğru davranış nedir, ne yapabilirim de küçük bir çocuğa iyi bir şekilde davranarak oyunu devam ettirebilirim/başlayabilirim... Biliyorum lanet ve utanç verici, basit bir anıydı fakat örnek olsun diye yazdım belki daha iyi rehber olabilirsiniz. Daha önce psikiyatriste gittim fakat konuyu bu şekilde anlatamadım. Zaten sorun da bu. Teşekkürler...

Asosyallik kavramı başka, içedönüklük ve dışadönüklük başka. Sen içedönük bir insan olduğun için, genelde sana küçük sohbetler hep sıkıcı geliyor diye yorumluyorum. İnsanın karakteri bu şekilse, beklemekten başka ve kendini kabullenmekten başka bir şey yoktur. Bu halini sevmiyor musun? O zaman değişmeye çalış; insanlarla ne konu hakkında sohbet edilir, nasıl çekinmeden konuşulur vs. bunları deneyerek öğreneceksin (ki illa öğreneceksin daha yaşın cok genç). Ha baktın olmuyor, değişemiyor ve bu şekilde yaşamak istemiyor musun? O zaman her zaman olduğun insan gibi ol, çünkü yapacak bir şey kalmadığı zaman en iyi yöntem hiçbir şey yapmamaktır.

yakishcan · 8 Mayıs 2022

ecny dedi:
Ne yazacağımı bilemedim, kusura bakmayın ama biraz daha açıklarsanız yardımcı olabilirim size böyle hissettiren nedir? Pandemi öncesinden bu zamana kadar neler oldu? Anlatabilirseniz çok daha iyi bir cevap verebilirim.

Arkadaşlarım dediğim kimseler (okuldaki yaşıtlarım) imam hatipli olduklarını bildikleri ve oraya isteyerek gittikleri için muhabbetleri berbat ötesi. Gündelik saçma sapan şeyleri konuşurlar; başkalarının arkasından atıp tutmaya bayılırlar. Kendi hayatına bakan, kafa dengi birkaç kişi var fakat konuşmayı beceremediğim için muhabbeti devam ettiremiyorum. Genel olarak sosyal kimseler ve benim gibi insanlarla nasıl iletişim kurulacağını bilmiyorlar çünkü yanıt vermiyorum/veremiyorum. Buna sebep olan şeyi sosyalleşmekten kaçınmak olarak yorumluyorum. Babamın eğitim biçimi de olabilir çünkü yaramazlık yaptığımda şiddete kaçınmadan aşırı tepki verdiğini annem söylüyor. Hayatımda kuzenlerimden başka hiçbir insan yok. Onlar da kafa dengi değil fakat başka çarem yok şimdilik. Önümüzdeki yıl üniversite olarak akdeniz tarafını tercih edeceğim. Belki bunun katkısı olabilir. En çok korktuğum şey geri kalan hayatımın böyle olması. Belki sorunu cevaplayamadım fakat aklıma gelenler bunlar. Teşekkür ederim.

ecny · 8 Mayıs 2022

yakishcan dedi:
Arkadaşlarım dediğim kimseler (okuldaki yaşıtlarım) imam hatipli olduklarını bildikleri ve oraya isteyerek gittikleri için muhabbetleri berbat ötesi. Gündelik saçma sapan şeyleri konuşurlar; başkalarının arkasından atıp tutmaya bayılırlar. Kendi hayatına bakan, kafa dengi birkaç kişi var fakat konuşmayı beceremediğim için muhabbeti devam ettiremiyorum. Genel olarak sosyal kimseler ve benim gibi insanlarla nasıl iletişim kurulacağını bilmiyorlar çünkü yanıt vermiyorum/veremiyorum. Buna sebep olan şeyi sosyalleşmekten kaçınmak olarak yorumluyorum. Babamın eğitim biçimi de olabilir çünkü yaramazlık yaptığımda şiddete kaçınmadan aşırı tepki verdiğini annem söylüyor. Hayatımda kuzenlerimden başka hiçbir insan yok. Onlar da kafa dengi değil fakat başka çarem yok şimdilik. Önümüzdeki yıl üniversite olarak Akdeniz tarafını tercih edeceğim. Belki bunun katkısı olabilir. En çok korktuğum şey geri kalan hayatımın böyle olması. Belki sorunu cevaplayamadım fakat aklıma gelenler bunlar. Teşekkür ederim.

Acaba senin asosyallik olarak gördüğün şey fikirlerinin onlarla uyuşmaması kafa dengi olmayışınız olmasın mı? Anladığım kadarıyla o tarz insanları sevmiyorsun ve muhabbetleri de sarmıyor da olabilir.

Bende o tarz muhabbetlere girmeyi sevmem, sınıftakiler ile saçma sapan diyaloglara girmem arkadaş konusunda seçiciyim herkesle samimiyet kurmam az olsun öz olsun kafasındayım işte.

Şu an verdiğiniz cevaplar olsun kendinizi açıklayışınız falan gayet normal geliyor, ama gerçek hayatta utanma duygusu olabilir veya insanlara olan çekingenliğiniz de ondan olabilir zamanla geçer diye düşünüyorum. Akrabalarınız ile iç içe mi yaşıyorsunuz yoksa nadir görüşenlerden misiniz?

Şöyle diyeyim seneye üniversite okuyacaksınız mecbur diyaloglara katılmak zorunda kalacaksınız, ayrı eve taşınacaksınız, belki yurda gideceksiniz bilemem ama çevreniz kalabalık olacak o yüzden gececeğini düşünüyorum bu probleminizin sizde demişsiniz hayatımda kuzenlerimden başka insan yok diye. Bence çevreniz genişledikçe daha da düzelecektir.
Şiddetten kaçınma mevzusunu biraz daha açabilirseniz orayı da anlamaya çalışabilirim. Anlatımınız kesik olduğundan pek aklıma cevap da gelmiyor anca bu kadar oluyor.

yakishcan · 8 Mayıs 2022

ecny dedi:
Acaba senin asosyallik olarak gördüğün şey fikirlerinin onlarla uyuşmaması kafa dengi olmayışınız olmasın mı? Anladığım kadarıyla o tarz insanları sevmiyorsun ve muhabbetleri de sarmıyor da olabilir.

Bende o tarz muhabbetlere girmeyi sevmem, sınıftakiler ile saçma sapan diyaloglara girmem arkadaş konusunda seçiciyim herkesle samimiyet kurmam az olsun öz olsun kafasındayım işte.

Şu an verdiğiniz cevaplar olsun kendinizi açıklayışınız falan gayet normal geliyor, ama gerçek hayatta utanma duygusu olabilir veya insanlara olan çekingenliğiniz de ondan olabilir zamanla geçer diye düşünüyorum. Akrabalarınız ile iç içe mi yaşıyorsunuz yoksa nadir görüşenlerden misiniz?

Şöyle diyeyim seneye üniversite okuyacaksınız mecbur diyaloglara katılmak zorunda kalacaksınız, ayrı eve taşınacaksınız, belki yurda gideceksiniz bilemem ama çevreniz kalabalık olacak o yüzden gececeğini düşünüyorum bu probleminizin sizde demişsiniz hayatımda kuzenlerimden başka insan yok diye. Bence çevreniz genişledikçe daha da düzelecektir.
Şiddetten kaçınma mevzusunu biraz daha açabilirseniz orayı da anlamaya çalışabilirim. Anlatımınız kesik olduğundan pek aklıma cevap da gelmiyor anca bu kadar oluyor.

Evet siz de benim gibi birine benziyorsunuz. Ayrıca ben problemi aşabilecek kapasiteye sahip olduğumu düşünüyorum fakat biliyorsunuz ki bilimsel olarak, insanların belirli dönemlerinde hayatının kalıcı olarak şekillendiği söylenir. Akrabalarımla sık görüşme mecburiyetindeyim fakat onlar gibi kasıntı, ahmak, gerikafalı olmamak için elimden geleni yapıyorum. Fakat biraz daha sosyal hayata atılabilirsem gerçekten aşabilirim. Kendime biraz daha vakit ayırağım. Sizce sosyalleşmenin yolları nelerdir. Bu arada ilginiz için teşekkürler.

Shimada Sensei dedi:
Zorlaya zorlaya... Ben lisede kendimi zorlaya zorlaya kırdım bu zincirleri. İnsanlarla konuşmam hiçbir zaman kötü olmadı ancak yaşıt kızlarla karşılaşınca aynı senin gibi oluyordum. Bir arkadaşım bunu fark etti yanımdayken bile bile sürekli kızlara laf atıp onları muhabbete çekmeye başladı. Benim için her ne kadar zor da olsa bu sıkıntıyı yenmek istediğim için tepki göstermedim. Başlarda ter basıyordu, susup kalıyor, ne diyeceğimi, muhabbete nasıl gireceğimi hiç bilmiyordum. Arada 2-3 laf ata ata başladım bu zincirin halkalarını gevşetmeye. Daha sonra aralarda hemen 2-3 dakikalığına baş başa konuşmalar başlatmaya geçtim. Şu an tamamen kurtulmuş durumdayım.

Sen de aynısını deneyebilirsin. Kendini "bu insanları bir daha ne zaman görebilirim ki? Gidip benim hakkımda millete atıp tutsa ne olur ki sanki? O insanlarla bir daha görüşmeyeceğim nasıl olsa." şeklinde konuşmalarla ikna edip konuşmaya zorla. Başlarda çok zorlanabilirsin evet ama her başarı böyle değil midir? Sadece zorlandığında gelişebilirsin unutma

Bana sosyalleşmek için gerekli ortam ve şartlar sağlanmadı. Zaten ailem de çok sosyal değildir. Peki ben bu ortamı nasıl oluşturabilirim?

ecny · 8 Mayıs 2022

yakishcan dedi:
Evet siz de benim gibi birine benziyorsunuz. Ayrıca ben problemi aşabilecek kapasiteye sahip olduğumu düşünüyorum fakat biliyorsunuz ki bilimsel olarak, insanların belirli dönemlerinde hayatının kalıcı olarak şekillendiği söylenir. Akrabalarımla sık görüşme mecburiyetindeyim fakat onlar gibi kasıntı, ahmak, gerikafalı olmamak için elimden geleni yapıyorum. Fakat biraz daha sosyal hayata atılabilirsem gerçekten aşabilirim. Kendime biraz daha vakit ayırağım. Sizce sosyalleşmenin yolları nelerdir. Bu arada ilginiz için teşekkürler.

Ya aslında benim insanlar ile bir problemim yok, ben ortamlara güvenmiyorum kötü arkadaşın huylarının bana da geçeceğini düşünüyorum olmuyor mu tabii ki de oluyor herkesle samimiyet kurmam, muhattap olurum ama aşırıya kaçmadan muhattap olurum merhaba merhaba o kadar kimseye güven kalmadı... Ya zaten her yerde var geri kafalı insanlar onları yok edemeyeceğimiz göre muhabbeti en düşüğe çekiceksin merhaba merhaba o kadar fazlası da olmamalı. Gün içerisinde bir yerlere gidiyor musunuz? Market, pazar AVM vs vs.
Ne demek rica ederim, size biraz daha yardımcı olmak isterim.
Sen şöyle oluşturabilirsin ben kendimden örnek vermek istiyorum ben genelde çoğu insanlarla konuşurum, bakkalla bile samimiyetim olmuştu bir ara o derece ortam konuşmaya müsaitse saatlerce bile konuşurum bana fark etmiyor senin şuan temel zayıf olduğu için yavaş yavaş bakkaldır pazardır şudur budur her tanıdığın ile az az mesela Selamunaleykum aleykumselam vs vs konuşucaksın samimiyetini oluşturucaksın yavaş yavaş sohbet, muhabbet konuşma zaten akıp gidicek diye düşünüyorum...

yakishcan · 8 Mayıs 2022

ecny dedi:
Ya aslında benim insanlar ile bir problemim yok, ben ortamlara güvenmiyorum kötü arkadaşın huylarının bana da geçeceğini düşünüyorum olmuyor mu tabii ki de oluyor herkesle samimiyet kurmam, muhattap olurum ama aşırıya kaçmadan muhattap olurum merhaba merhaba o kadar kimseye güven kalmadı... Ya zaten her yerde var geri kafalı insanlar onları yok edemeyeceğimiz göre muhabbeti en düşüğe çekiceksin merhaba merhaba o kadar fazlası da olmamalı. Gün içerisinde bir yerlere gidiyor musunuz? Market, pazar AVM vs vs.
Ne demek rica ederim, size biraz daha yardımcı olmak isterim.
Sen şöyle oluşturabilirsin ben kendimden örnek vermek istiyorum ben genelde çoğu insanlarla konuşurum, bakkalla bile samimiyetim olmuştu bir ara o derece ortam konuşmaya müsaitse saatlerce bile konuşurum bana fark etmiyor senin şuan temel zayıf olduğu için yavaş yavaş bakkaldır pazardır şudur budur her tanıdığın ile az az mesela Selamunaleykum aleykumselam vs vs konuşucaksın samimiyetini oluşturucaksın yavaş yavaş sohbet, muhabbet konuşma zaten akıp gidicek diye düşünüyorum...

Zaten önemli olan da bu. İnsanlarla aran iyi değilmiş. Yani sen busun. Eğer bu halinden memnunsan ne mutlu sana! Ben de öyleyim. Her insanla samimiyet kurmayı sevmediğimden ve çevrem genel olarak bu çeşit insanlardan oluştuğundan ve tabii ki bilgisayarlarla uğraşmayı 6 yaşımdan beri çok çok sevdiğimden sosyalleşmeye fırsatım olmadı ve dediğim gibi öyle biriydim. İçine kapanık. Ama ben bu halimden kurtulmak için elimden geleni yapmaya çalışacağım. Sonuçta hayat bu kadar küçük çaplı olamaz. Dediğiniz gibi üniversite yıllarının buna çok büyük katkısı olacaktır. Tekrar teşekkür ederim. İyi akşamlar...

ecny · 14 Mayıs 2022

yakishcan dedi:
Zaten önemli olan da bu. İnsanlarla aran iyi değilmiş. Yani sen busun. Eğer bu halinden memnunsan ne mutlu sana! Ben de öyleyim. Her insanla samimiyet kurmayı sevmediğimden ve çevrem genel olarak bu çeşit insanlardan oluştuğundan ve tabii ki bilgisayarlarla uğraşmayı 6 yaşımdan beri çok çok sevdiğimden sosyalleşmeye fırsatım olmadı ve dediğim gibi öyle biriydim. İçine kapanık. Ama ben bu halimden kurtulmak için elimden geleni yapmaya çalışacağım. Sonuçta hayat bu kadar küçük çaplı olamaz. Dediğiniz gibi üniversite yıllarının buna çok büyük katkısı olacaktır. Tekrar teşekkür ederim. İyi akşamlar...

Ne durumdasiniz?

İnsanlarla iletişim sorunlarım

Ayrıntılı düzenleme

yakishcan

Decapat

ecny

Hectopat

Shimada Sensei

Terapat

624739

Megapat

yakishcan

Decapat

ecny

Hectopat

yakishcan

Decapat

ecny

Hectopat

yakishcan

Decapat

ecny

Hectopat

Benzer konular

Yeni konular

Yeni mesajlar

Gizliliğinize önem veriyoruz