Dostum insanların sana neden yaklaşmadığını kendin tespit etmen gerek ama şunu söylemeliyim ki hiç iletişime açık değilsen insanlar da yanına gelmez çünkü iletişim kurmak istemediğini düşünürler. Ha sen diyebilirsin onlar yanıma gelse konuşurum diye ama karşıdan öyle durmuyor işte. Herkes hayatında, işinde, gücünde, kendi arkadaşlarıyla takılıyorlar, bir de sessiz bir insanla arkadaş olmak için uğraşmazlar, senin bir şeyler yapman gerek. Hayatını bilemem, belli ki çok bunalmışsın ama herkes hayata eşit başlamıyor maalesef. Benim de omuzlarım dar ve zayıfım ve bunu düzeltmek için neredeyse her gün spor yaparak kendimi hırpalıyorum ama bir arkadaşım var doğuştan yapılı doğmuş. Ne emek vermiş, ne çaba göstermiş yapılı olmak için? Hiç. Başka bir örnek dil meselesi. Annem ana dili gibi Almanca biliyor ama öğretmemiş, öğretseydi hiç emek vermeden ikinci bir ana dilim olacaktı ve bana çok faydası olacaktı ama annem öğretmemiş. Bunun için söylenmektense -ki bana çok koyar bu durum- İngilizce çalışıyorum yıllardır ki bu açığı kapatayım. Her gün insanlarla iletişim kurarak kendini aş demiştim ve o şekilde yaşamak çok yoruyor demişsin. Haklısın, iletişim cidden kolay bir şey değildir ama bu yüzden altından kalkabileceğin bir plan yap demiştim. Her gün olmasa da iki günde bir, o da olmadı üç günde bir, hadi haftada bir yap. Ama yap. Yabancı insanlarla konuşma, akrabalarınla konuş, sınıftakilerle konuş, yakın hissettiğin insanlarla konuş sonra yabancılara geçersin. Bir plan yap kendine göre.