Sondaki işarete kadar kalbim kırılıp geri düzeldi, bu duygu iyiydi.O zaman sizi dışlayalım.(!)
Nasıl ezdirmişim hocam?
Çocuk sana "seni bıçaklarım" diyor, hâlâ onun yanında dolanıyorsun. "Aynı yoldan yürüyoruz, karnına bıçağı saplarım" diyor, "tamam" diye cevap veriyorsun. Ve bunlara rağmen hâlâ o çocukla aranı iyi tutmaya çalışıyorsun, belli ki liseye geçince kendisini bir şey sanan ahmak tiplerden biri kendisi. O çocuk yüzünden senin de başın belaya girebilir, uzak durmanda fayda var.
Haa o konuda. Pardon ben karistirsim da. Haklisiniz hocam ben sey diye dusunuyordum, ben bu cocukla iyi tutayim arami da guvende olayim diye. Simdi de ben birsey yapmadigim surece bir sey yapamaz diye dusunuyorum. Cocuk oyle keko gibi de degil. Bicagi daplarim demedi hocam yanlis anlasilmis. Neden tehdit eder gibi konusuyon dedim. O da tehdit etmiyorum etcek olsam biyle derdim dedi.
Zamanla bir konunun yerini başka konular alıyor. Şuan tek diyebileceğim şey zaman geçmesi hocam. Şuan benim bile kafama çok saçma şeyler takılabiliyor. Sonradan hepsi puf olmuyor tabii ki. Yerini başka sorunlar veya düşünceler alıyor ve ağırlığı git gide düşüyor. Sonra aklınıza gelmemeye başlıyor. Sizde de böyle olur diye düşünüyorum.
Bu nasıl bir geçiştirme yöntemidir diyeceğim de çoğu aile bu kafada. Yazık gerçekten.
Yani benim yapabileceğim bir şey yok?
Bir arkadaşın dediği gibi minimuma indirebilirsiniz bu düşünceyi. Nasıl derseniz en basitinden herhangi bir aktivite. Bir aktivite yaparken de özellikle bu düşünceyi düşünmemek uğruna yapmayın. Akışında olsun. Kendisi illa yükünü kaybeder.
