Müsait, mümkünse trafiğin olmadı bir yokuşa gelinir. Yokuşun ortasında durulur, el freni çekilir. Vites 1'de iken kavrama noktası için ayak, göz kararı bir konuma getirilir ve hazır beklenir. El freni yavaşça indirilir. El freni inene kadar geçen 5-6 saniyelik süre içerisinde araba yukarı gidiyorsa debriyaja azıcık daha fazla basılır, araba geri gidiyorsa azıcık daha ayak kaldırılır. Amaç, yokuşun ortasında hiç bir fren kullanılmadan, sadece debriyaj ayarı ile sabit kalabilmektir.
Kavrama noktası, hatta genel olarak debriyaj kullanımından bahsederken hep "noktalardan" bahsedilir, ayak tek bir yöne hareket edebilirmiş gibi konuşulur. "Araba gitmeye başlayınca yavaşça ayağını debriyajdan kaldır" gibi.
Halbuki, kavrama noktası bir "nokta" değildir, bir "bölge"dir. Kavrama bölgesinde iken debriyaj pedalına "masaj yapar gibi" basmak, sürekli olarak milimetrik bir şekilde baskıyı arttırıp azaltmak mümkündür. Sonuçta ayağınızın bir kaç mm'lik hareketi, motordan tekerleklere 20-30 beygirin geçişine izin veriyor.