@Parti Şapkası hocam sizin için de bir kaç şey yazayım, öncelikle ölüm kaçınılmaz bir son. Şimdiye kadar dört adet kedi besledim, ilk kedimi sahiplendiğimiz zaman ilkokul çağındaydım ve ergenliğimin başlarına kadar bizimle yaşadı küçük meleğim. Ne zaman ağlasam, ne zaman sevinsem, ne zaman yorgun olsam gelir göz altlarımı yalardı, sabahları uyanır uyanmaz üstüme koşar sağa sola zıplardı, pek kucağına aldırmazdı ama bakışından anlardık bizi sevdiğini. Maalesef fip belası yüzünden kaybettik. Son anlarında yanımda en sevdiği yastıkta yatıyordu ben de bilgisayardan Sanalika oynuyordum, bana son kez miyavlayıp koşar adımlarla benden uzaklaşmaya çalışmasını unutabildim desem yalan olur. Ancak benimle geçirdiği zamanlarda çok mutlu olduğunu, bize güvendiğini, karnını sevdirdiğini hatırladıkça "İyi ki sahiplenmişiz" diyorum.