18 yaşındayım. 4 veya 5 yaşında kekeme oldum. 5 aydır dil ve konuşma terapistine gidiyorum. Şimdi oradan çıktım ve konu açmak istedim. Parkta oturuyorum, tek başıma şu an. Düşünüyorum, gelecek hakkında ne yapacağım diye. Bilmiyorum, aslında bir hedefim var ama kekemeyim diye gerçekleştiremiyorum. İnsanlarla düzgün konuşamıyorum. Mesela en basitinden fırına ekmek almaya bile gidemiyorum ve kekemeliğin getirdiği özgüvensizlik var. Arkadaş da edinemiyorum. Artık çok bunaldım, sıkıldım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Belki ileride düzeliriz, güzel bir hayatımız olur. Belkilerle kendimi motive ediyorum artık. İçimi dökmek istedim içimdeki mutsuzlukla. Umarım kimsenin başına böyle bir durum gelmez. İyi akşamlar, gününüz güzel geçsin.