DoğanEfeErdal
Centipat
- Katılım
- 24 Şubat 2021
- Mesajlar
- 8
Ben çoğunuza göre küçük bir kişiyim. Manisa'nın en iyi liselerinden birinde okuyorum. Kendimi öğrenci gibi hissetmiyorum. Haftaya 7 sınav ve 40 sayfa ödevim var. Fakat kendimi bu sınavları yapmakla yükümlü gibi hissetmiyorum. Bunun bariz birkaç nedeni var. Hocalarımız çok yaşlı bu sebepten uzaktan eğitimde dersin çoğu onların ayarlamaya çalışmasıyla ve tonlama, diksiyon gibi önemli hususlar ile uğraşmayıp kısık sesle, vurgu yapmadan anlatmaları. İkincisi uzaktan eğitim var ondan ödev veriyoruz bahanesi ile aşırı sayıda ödevi çok kısa zamanda teslim etmemizi istemeleri. Üçüncüsü neredeyse 1 senedir dışarı çıkmıyor olmam. Zaten bir iki arkadaşım vardı onlar ile lise sınavlarından sonra yollarımız ayrıldı. Arkadaşım olmayınca tüm gün bilgisayar başındayım. Okul dışında ise çok fanatik bir Fenerbahçe destekçisiyim. Fener uzun süredir kötü futbol oynuyor bu da beni üzüyor. Evde ise annem korona yüzünden kafayı yemek üzere. Her saniye sebepsiz yerden benimle kavga çıkarıyor. Babama olayları olmadığı şekilde aktarıp bana karşı saf almasını sağlıyor. Hafta içleri hep annemle kavgalıyız. Hafta sonları ise babam yüzünden burnumdan geliyor. Hep benimle kavga edip tehditler savuruyorlar. Kendime baktığımda hiçbir konuda bir yeteneğim yok. Arkadaşım yok. Beni hayata bağlayan bir değerim yok. Her konuda bir bıkmışlık hissi geldi. Ödevimi yapmıyorum, sınavıma çalışmıyorum. Oyun oynamıyorum. Yapmak isteyince de düşünmekten yapamıyorum. Oyun oynamak istesem oyun oynanabilen bir bilgisayarım yok oynanacak her şeyi oynadım bir ortama girmek çevre yapmak istesem cebimde üç kuruş param yok ilkokuldan beri lise sınavları için yarış ATI gibi yetiştirildim. Artık yaşama devam edecek amaç bulamıyorum. Daha yeni uzun süredir hoşlandığım bir kızdan Red yedim. Ders başarımda çok düştü. Yaşama devam etmek için nasıl amaç bulurum?
Merak ettiğin bir konu ya da aklına takılan bir şey olursa konu açabilirsin.
