İnsanlar birilerini bulunca tamamlanmış hisseder ben daha çok kendi başıma olunca tamamlanmış hissediyorum, yani sosyalleşmek daha yalnızlaştırıyor gibime geliyor.
Ayrıca kimseye güvenemiyorum biriyle arkadaş olunca, yakınlık hissedince "bu da bir sorun çıkarır, hayal kırıklığına sebep olur" gibi şeyler düşünüyorum zaten de öyle. Kendi başıma vakit geçirmek bosa zaman geçirmek değil bence, insan kendi kendine yetebilmeli hele yalnız kalmamak için ortama uyum sağlayan kendi benliklerini kaybeden herkese gıcık oluyorum kimse özgün, dürüst değil gibi. Zaten durum bu kendim gibi biri yok, aramıyorum da. Ve benimki içine düşülmüş bir yalnızlık değil - benimki seçilmiş bir yalnızlık türü.
Tabii çok kriterlerim ve prensiplerim de var hemen hayal kırıklığına uğrayabilirim.
Ayrıca gerçekten dost bildiğim insana çok şey katabilirim, onu geliştiririm, ona inanırım ama eninde sonunda o da diğerlerine benzer. Siz de benim gibi hissediyor musunuz?
Ayrıca kimseye güvenemiyorum biriyle arkadaş olunca, yakınlık hissedince "bu da bir sorun çıkarır, hayal kırıklığına sebep olur" gibi şeyler düşünüyorum zaten de öyle. Kendi başıma vakit geçirmek bosa zaman geçirmek değil bence, insan kendi kendine yetebilmeli hele yalnız kalmamak için ortama uyum sağlayan kendi benliklerini kaybeden herkese gıcık oluyorum kimse özgün, dürüst değil gibi. Zaten durum bu kendim gibi biri yok, aramıyorum da. Ve benimki içine düşülmüş bir yalnızlık değil - benimki seçilmiş bir yalnızlık türü.
Tabii çok kriterlerim ve prensiplerim de var hemen hayal kırıklığına uğrayabilirim.
Ayrıca gerçekten dost bildiğim insana çok şey katabilirim, onu geliştiririm, ona inanırım ama eninde sonunda o da diğerlerine benzer. Siz de benim gibi hissediyor musunuz?
