Merhaba, ilişkimizin 2. yılı dolmasına sayılı günler kala kız arkadaşımla ayrıldık. Olaylar şöyle gelişti:
İlk önce kız arkadaşımın ailesi telefonuyla fazla vakit geçirdiği gerekçesiyle telefonunu aldılar. Normalde mesajlarını okumazlardı ama bu sefer merak etmiş olacaklar ki okumuşlar ve konuşmamızdan hoşlanmamışlar. Bence konuşmalarımızda bu kadar kötü bir şey yoktu ama onların düşüncesi farklı oldu tabi. Başka bir yerden kız arkadaşımla konuşuyordum ve benimle bir sorunu yoktu. O gün eve gittiğinde kötü bir tepkiyle karşılaşmış olacak ki sonraki gün mesaj attığında ise ayrılmamız gerektiğini söyledi. Ailesi tarafından baskı görüyor anladığım kadarıyla. Beni hala sevdiğini ama bitmesi gerektiğini söylüyor. Sizce ailesinin sakinleşmesini beklemeli miyim yoksa hiç umut yok mu ? Ve olaya olan yorumlarınızı, benim yerimde olsanız ne yapıcağınızı da yazarsanız sevinirim.
İlk önce kız arkadaşımın ailesi telefonuyla fazla vakit geçirdiği gerekçesiyle telefonunu aldılar. Normalde mesajlarını okumazlardı ama bu sefer merak etmiş olacaklar ki okumuşlar ve konuşmamızdan hoşlanmamışlar. Bence konuşmalarımızda bu kadar kötü bir şey yoktu ama onların düşüncesi farklı oldu tabi. Başka bir yerden kız arkadaşımla konuşuyordum ve benimle bir sorunu yoktu. O gün eve gittiğinde kötü bir tepkiyle karşılaşmış olacak ki sonraki gün mesaj attığında ise ayrılmamız gerektiğini söyledi. Ailesi tarafından baskı görüyor anladığım kadarıyla. Beni hala sevdiğini ama bitmesi gerektiğini söylüyor. Sizce ailesinin sakinleşmesini beklemeli miyim yoksa hiç umut yok mu ? Ve olaya olan yorumlarınızı, benim yerimde olsanız ne yapıcağınızı da yazarsanız sevinirim.
3.5 saat'lik mesafe vardı aramızda ve ben sabahın 4'ünde kalkıp 5 dk görmek için o kadar yol gidiyordum. Doğum gününde gecenin 2-3'ünde havai fişek atmıştım. Anlatsam destan olabilir belki... Yani ayrıldı benden. Sevdiğimi biliyodu aslen. Ama sebebi gerçekten çok fazla değer vermemmiş. Gerçekten onu sevdiğimi kanıtlamış olmammış. Ondan sonra 3 senelik bir ilişkim oldu ta ki 2 ay önce ayrıldık. Aslen 1.5 senelik kız arkadaşımı unutmak için çıkmıştım ve alışmıştım kıza. İnanırmısın bilmiyorum, bizim durumumuzda senin gibiydi. Sakın yanlış anlama beni, aradan 1.5 sene geçmişti biz çıkarken tartıştık küçük bir sebepten, 2 hafta konuşmadık hemen gidip birisini bulmuş kendinden büyük hemde, hayvan gibi birisini bulmuş... Sonra "Hayırdır kızım ya" dedim, bana dediği "O benim arkadaşım, çıkmıyoruz vs..." çıktıklarını biliyordum instagram hesapları vardı. Ama göz yumdum sevdiğimden dolayı tamam dedim. Sonra yatılı yurt'a gitmeye başladı. Gizli gizli telefondan yazabiliyordu. İnan bana hergün gece 2.30'u bekliyordum o yazsın diye 1 sene böyle geçti. Abisi ile tanışmıştım. Herşey çok mükkemmel gidiyordu. Sonra aile mevzusu açıldı annesi biliyordu beni daha önceden demişti. Sonra annem seni öğrendi dedi. Daha önce dediğini unutmuştu gerizekalı çünkü. Babamda resimlerimizi gördü konuşamayız dedi ara verelim dedi. Yok dedim ara vermeyelim, ben beklerim sen gelene kadar dedim. Yıllarca beklerim sorun değil benim için yeter ki sen kal. Tamam dedi 6 ay görüşemedik yüz yüz'e nede telefon ile. Bu o sırada birisini bulmuş yalandan yüzük takmış. O kadar çok yer gezmişler ki of say say bitmez dostum. Sonra biyerden haber alıp buluşacakları yeri öğrendim. Çaktırmadan 1 saat önceden gittim beklemeye başladım. Lan ben yaklaşık 2.5 sene kız ile çıkmışım elini tutup yanağından öpmekten ileri gidemezken çocuk dizine oturtmuş resmen 
