Önemsiz Cioran
Hectopat
- Katılım
- 15 Eylül 2020
- Mesajlar
- 99
Arkadaşlar ben 19 yaşındayım. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı.
Boy olmasa da fiziğim gayet iyi diyebilirim. Sadece 12.sınıfa giderken bile sadece kendi sınıfımda beni seven 2 kişi, bir de bir şeyler yaşamak isteyen biri vardı.
Okul bitti falan derken, iş için her gün metro Marmaray falan kullanırken, arada kızlarla çok fena bakıştığımız falan oluyor.
Karşıdaki kızlarla sürekli gözlerimiz denk geliyor mesela, 1-2 kere falan da değil. Bayağı bildiğin 15-20 kere oluyor bu durum.
Bir keresinde bakıştığım kızlardan birisi duraktan inince, metroda camın önüne gelip kalp yapmıştı mesela, metro giderken de el sallamıştı bana, ben birini benzettiğini ya da dalga geçtiğini düşünmedim de değil. Her neyse işte, uzun süre bakıştığım kızların benimle ilgilendiğini düşünüyorum, sizce yanlış bir düşünce mi? Çünkü o kadar kişi içinden tek bana bakıp, ben de ona baktığım zaman gözlerini kaçırması ve bunun çok kez yaşanması ne anlama gelir ki?
Çünkü ben de ilgimi çeken güzel kızlara bakıyorum böyle.
Son olarak asıl konu dün Marmarayla gelirken çok güzel bir kızı bana bakarken yakaladım, belli yani gözlerinin bana baktığı. Bende gözlerine bakınca ilk defa göz göze geldik. Bir de benim 6.his gibi bir inanışım vardır, iyi olduğunu düşündüğüm insanların çoğu iyi, kötü düşündüklerimin çoğu da kötü çıkar.
Bu kızın kesinlikle iyi biri olduğuna kanaat getirmiştim ilk görüşte, ne kadar doğru ne kadar bilemeyeceğim.
Her neyse işte kafasını arkadaşının omzuna koymuş bana bakıyordu. Size yemin ederim aşka hep boş bir iş olarak bakmışımdır, ama ben o an vuruldum galiba.
Ben kendimi çok garip hissettim. Hani triplere girmek istemiyorum, ama kız gerçekten çok güzeldi.
Dün kızla bayağı bir gözlerimiz denk geldi, bir bakışmamız 5-10 saniye sürdü, sonunda gözlerini kaçırdı. Bakarken de hep hafif tebessüm ederek bakıyordu, ki ben de öyle bakıyordum.
Sonra kendime içimden saçmalama dedim, saçmalama dememin kız gerçekten güzel bir kızdı ben onun dengi değilim diye düşündüm.
Kıza döndüm arkamı, telefonla oynamaya başladım.
İneceğim durağa yaklaştığımda da son kez bakmaya çalıştım, kızın suratı falan asıktı. Sonra indim Marmaray'dan, oturdum banka, Marmaray'ın kapısı gözlerimin önünde kapandı, gitmeye başladı. Ben o an pişman oldum.
Bu kızın yaka kartı falan da vardı, ismini soy ismini gördüm, Instagram'sını buldum, ama kendimi suçlu hissediyorum bu konu yüzünden, yaptığım şey etik gelmiyor.
Bir de ben antinatalist bir insanım, doğum karşıtıyım yani. Hayatımda en net karar doğum karşıtı olmak. Ama genel olarak değil, sadece kendi çocuğum için.
Ben asla benden bir çocuk olsun istemiyorum. Bu antinatalistlik bende 6 yıldır var, hatta yaklaşık 2 sene önce burada konusunu da açmıştım, işte burada Konu.
Şimdi asıl sorum şu, sizce bu tarz davranışlarımdan dolayı ileride pişman olur muyum? Kızlardan uzak durmamın en büyük sebebi antinatalist olmam.
Çünkü yaş 19, ilişki olur da ilerlerse, ben kıza alışırsam, 5-6 yıl sonra antinatalist olduğum dolayısıyla ayrılırsak bu durum beni çok üzer, bir de bunun yanında karşıdaki tarafın beni ikna edip, çocuk yapmamızdan korkuyorum.
Bir akıl verin, neyi yanlış yapıyorum, neyi yanlış düşünüyorum sizce?
Hepsini tek tek okuyacağım teşekkür ederim şimdiden.
Boy olmasa da fiziğim gayet iyi diyebilirim. Sadece 12.sınıfa giderken bile sadece kendi sınıfımda beni seven 2 kişi, bir de bir şeyler yaşamak isteyen biri vardı.
Okul bitti falan derken, iş için her gün metro Marmaray falan kullanırken, arada kızlarla çok fena bakıştığımız falan oluyor.
Karşıdaki kızlarla sürekli gözlerimiz denk geliyor mesela, 1-2 kere falan da değil. Bayağı bildiğin 15-20 kere oluyor bu durum.
Bir keresinde bakıştığım kızlardan birisi duraktan inince, metroda camın önüne gelip kalp yapmıştı mesela, metro giderken de el sallamıştı bana, ben birini benzettiğini ya da dalga geçtiğini düşünmedim de değil. Her neyse işte, uzun süre bakıştığım kızların benimle ilgilendiğini düşünüyorum, sizce yanlış bir düşünce mi? Çünkü o kadar kişi içinden tek bana bakıp, ben de ona baktığım zaman gözlerini kaçırması ve bunun çok kez yaşanması ne anlama gelir ki?
Çünkü ben de ilgimi çeken güzel kızlara bakıyorum böyle.
Son olarak asıl konu dün Marmarayla gelirken çok güzel bir kızı bana bakarken yakaladım, belli yani gözlerinin bana baktığı. Bende gözlerine bakınca ilk defa göz göze geldik. Bir de benim 6.his gibi bir inanışım vardır, iyi olduğunu düşündüğüm insanların çoğu iyi, kötü düşündüklerimin çoğu da kötü çıkar.
Bu kızın kesinlikle iyi biri olduğuna kanaat getirmiştim ilk görüşte, ne kadar doğru ne kadar bilemeyeceğim.
Her neyse işte kafasını arkadaşının omzuna koymuş bana bakıyordu. Size yemin ederim aşka hep boş bir iş olarak bakmışımdır, ama ben o an vuruldum galiba.
Ben kendimi çok garip hissettim. Hani triplere girmek istemiyorum, ama kız gerçekten çok güzeldi.
Dün kızla bayağı bir gözlerimiz denk geldi, bir bakışmamız 5-10 saniye sürdü, sonunda gözlerini kaçırdı. Bakarken de hep hafif tebessüm ederek bakıyordu, ki ben de öyle bakıyordum.
Sonra kendime içimden saçmalama dedim, saçmalama dememin kız gerçekten güzel bir kızdı ben onun dengi değilim diye düşündüm.
Kıza döndüm arkamı, telefonla oynamaya başladım.
İneceğim durağa yaklaştığımda da son kez bakmaya çalıştım, kızın suratı falan asıktı. Sonra indim Marmaray'dan, oturdum banka, Marmaray'ın kapısı gözlerimin önünde kapandı, gitmeye başladı. Ben o an pişman oldum.
Bu kızın yaka kartı falan da vardı, ismini soy ismini gördüm, Instagram'sını buldum, ama kendimi suçlu hissediyorum bu konu yüzünden, yaptığım şey etik gelmiyor.
Bir de ben antinatalist bir insanım, doğum karşıtıyım yani. Hayatımda en net karar doğum karşıtı olmak. Ama genel olarak değil, sadece kendi çocuğum için.
Ben asla benden bir çocuk olsun istemiyorum. Bu antinatalistlik bende 6 yıldır var, hatta yaklaşık 2 sene önce burada konusunu da açmıştım, işte burada Konu.
Şimdi asıl sorum şu, sizce bu tarz davranışlarımdan dolayı ileride pişman olur muyum? Kızlardan uzak durmamın en büyük sebebi antinatalist olmam.
Çünkü yaş 19, ilişki olur da ilerlerse, ben kıza alışırsam, 5-6 yıl sonra antinatalist olduğum dolayısıyla ayrılırsak bu durum beni çok üzer, bir de bunun yanında karşıdaki tarafın beni ikna edip, çocuk yapmamızdan korkuyorum.
Bir akıl verin, neyi yanlış yapıyorum, neyi yanlış düşünüyorum sizce?
Hepsini tek tek okuyacağım teşekkür ederim şimdiden.
Son düzenleyen: Moderatör: