Küçükken vefat eden babam aklıma geliyor

Arkadaşlar konudan bağımsız bir şey anlatmak istiyorum dinlerseniz ve nokta dahi olsa yanıt verirseniz çok sevinirim. Benim çocukluğum çok kötü geçti. Babam alkol kullanan bir insandı. Evde devamlı kavga çıkarır annemi döverdi. Ben o zamanlar 7 8 yaşlarındaydım. Anasınıfından ilkokul sona kadar böyle geçti. Bu süreç böyle geçti. Bir keresinde yemek yerken televizyona bakıyorum diye mutfaktan kafama tabak fırlatmıştı. Annemin yüzünü kızgın sobaya itmeye çalıştı. Kavga çıkarcağını anladığımız zaman annem bana öğretmişti bıçakları saklıyordum devamlı.

Birkeresinde annemle ben soba var diye oturma odasında yatıyorduk babam yatak odasında yatıyordu. Gece gene bir şeyler oldu babam sinirlendi bıçak savurmaya başladı. Annem ben görmeyim diye oğlum arkanı dön diye bağırdı. Onlar cebelleşirken bıçak benim yorganıma saplandı. Kavga çıkartacağı zaman hiçbir şey yoksa hepberaber film izlerken çayını tabağına aşırı sessizce koyar ses çıkartırmaz ondan sonra da siz benim çayımı niye değiştrimiyosunuz diye bardağı evin içine fırlatırdı. Bunun gibi nice şeyler yaşadım küçükken ama babam dünya tatlısı bir insandı. En çok da bana hevesi vardı bizi çok severdi. Hafta sonları sabah erkenden kalkar birlikte pide yaptırmaya giderdik. Çok güzel zamanlardı sadece alkol kullandığında böyle oluyordu. Annemle de severek evlenmşlerdi neden böyle yaptığını bilmiyordum.

Babam amcamların en büyüğüydü babam hiç aile sevgisi görmemişti. Bir kere annemin dizinin yatmış ağladığını gördüm beni neden sevmiyorlar diye o zamanlar anlamamıştım. Zaman geçti biz taşındık başka bir ile annem ablam ben 1 ay geçmeden babam annemi arayıp ben seni çok özledim geri gel deyip otabüs kiralayıp süsletip püsletip bize göndermişti. Biz de geri dönmüştük. Babam dışardaki insanlara karşı çok güler yüzlü biriydi. Esnaflar tarafından tanınıp sevilen bir insandı. Hava güzelse her hafta sonu bizi pikniğe götürürdü eğlendirirdi ama çok gergin ve ağzı bozuk bir insandı. Bize onu küçükken çok sevememiştim çok içten sarılıp öpememiştim bir anım hariç.

Gene kavga oldu evde çok kötü annemle ablam evden kaçtı ben babamla kaldım. Çok korkuyordum korkma oğlum dedi. O sıra polis geldi. Annemler de karakoldaydı. O doblo tipi polis arabasının arkasında korkuluklu kısma babamı aldılar. Oturdu oraya öne doğru eğildi iki elini öne doğru koyup tuttu kara kara düşünüyordu. Beni de yanına koydular o sıra giderken çok içten sarılmıştım babama çünkü etrafımda korkumu giderebileceğim ya da güvenebileceğim kimse yoktu. Aşırı huzurlu ve güvende hissetim kendimi karakola kadar öyle beraber gittik. En içten o şekilde sarıldım. İşte bu olaylar böyle devam etti ben 4. sınıfa kadar.

Biz en son anneanem ve karşısındaki komşusunda kalmaya başladık annemi arıyordu eve gelin hepinizi lime lime kesip çuvala koyacağım diyordu. Yarım saat arayla bir daha arayıp ben ne yaptığımı bilmiyorum sakın gelme çocukları da getrme demişti. Anneme dedemleri aradık böyle böyle diye gebersin dedi kapattı. İşini hiç aksatmayan bir insandı. Cenaze bile olsa işe giderdi. 24 yıl aynı dükkanda çalışmıştı. Babam 2 gün işe gitmemiş haber de vermemiş kimseye. Haberi bize geldi annem evin kapısına gitmiş açamamış. Polise söylemiş polis 24 saat geçmeden kapıyı açamam demiş. Annem arkadaşıyla birlikte gidip kapıyı açmış. Babam mutfaktaki doğal gaz borusuna kendini asmış. Benim hiçbir şeyden haberim yok.

1 gün geçti galiba sonra ben komşunun evinde oturuyorum annem geldi gözünden yaş akarak oğlum sana bir haber vermem lazım ama üzülme tamam mı dedi. Tamam anne dedim. Baban artık bizimle birlikte yaşamayacak dedi annem. Ben de sevindim başka şehre taşındı sandım. Anneme bu iyi bir şey dedim. Sonra dışarı çıktık ben etrafa baktım bir sürü insan var. Teyzemlere gelmiş ben de seviniyorum teyzemler gelmiş diye. Hoş geldiniz diyorum millete ama herkes ağlıyor. Babam ölmüş meğerse ama ben o zamanlar küçük olduğum için babamı da çok sevmediğim için üzülmedim o an. Akşam oldu eve geçtik herkes ağlıyor evin içinde. Ben balkonda komşu çocuğuyla kıyafet kurutma askısının demirini çevirip çıkan gıcırtıya gülüyorum. Bir tane amca uyardı bizi gülmeyin diye.

Öbür gün oldu cenaze olacak. Cenaze bizim evimize gelmedi. Babaennemler kavga çıkartıp cenazeyi bize göndermediler. En son dayımlar amcamlarla konuşup bizi mezarlıkta morg çıkışı görmeye ikna ettiler. Arabayla mezarlığa gittik kalabalık var morgmu olduğunu tam bilmiyorum ama babamı kefenlemişler bir masa gibi bir şeyin üstünde yatıyor. Yüzünü açtılar ablamla ben bir baktık yüzüne 5 saniye sessizlik oluştu babam cansız orada yatıyordu. Kımıldamıyordu gözü açık değildi. Çok değişik bir andı benim için. Aklımdan silemiyorum o sahneyi. Ablam baba diyerek üstüne doğru ağlayarak sarılmıştı. Beni de hızlıca oradan çıkarmışlardı. Bir yarım saat sonra cenaze namazını kıldılar. Ben de onları seyrettim. Üzülemiyordum gerçek gibi gelmiyor da bana o olaylar ya da hiç babasız kaldığımda geleceğimin nasıl olacağını düşünmediğim için öyleydi.

Tam bilmiyordum ama bir yandan kendime kızıyordum hiç mi sevmiyorsun niye ağlayamıyorsun diye. Bunlar yaşanırken ben 4. sınıftım aradan zaman zühür geçti şu an 11. sınıfım. Ortaokulu asalak gibi geçirdim ve olayları yeni yeni kavrayabiliriyorum. Son 3 senede he bu arada babam intihar etmeden bir hafta önce halasının köyüne gitmiş 20 30 kişiye masa kurdurup yemek ısmarlamış. Sonra da arkadaşlar ben gidiyorum hakkınız helal edin demiş. Bunu da geçen sene öğrendim.

Velhasıl kelam ben artık hayatımın herhangi bir anında yalnız kaldığım an çok depresifleşiyorum. Ne zaman mutlu olsam aklıma babam gelir neşem kaçar ya da çok önemli bir şey yaparken mesela sınav çözerken deneme çözerken tam odaklancakken babamla olan anılarım aklıma geliyor ve morgtaki yüzü aklıma geliyor. Ondan sonra ne soru çözebiliyorum ne de okuduğumu anlayabiliyorum put gibi kalıyorum öyle. Ne zaman yalnız kalsam babamla olan 3 5 tane anım aklıma geliyor. Zaten anlattıklarımdan daha fazlası çok hatırlamıyorum. Özellikle de babamla çok anımın olmaması ve onunla vakit geçirememek beni aşırı üzüyor. Babam deyince en fazla 10 tane şey geliyor aklıma daha fazlası yok çünkü yaşayamadım. Belki de böylesi daha iyidir bilmiyorum ama belki de daha çok anım olsa daha çok kafama takılacaktı yokluğunu eksikliğini onun tamamlayacağı şeyleri yeni yeni hissetmeye başladım.

Geçenlerde tek başıma pide yaptırmaya gittim fırına. Babam eskiden her hafta sonu pide yaptırdğı için bizim ailede alışkanlık oluştu. Artık yaşım büyüdü ben yaptıyorum. Malzemeyi fırına verdim mezarlığa gittim başına oturdum 1 saat konuştum. Beni çok rahatlattı. Ben konuştum o sustu ben sordum o sustu çok zoruma gidiyor artık. İşin depresif kısmını geçtim hayatımda odaklanmam gereken bir şey olduğu anda direkt anılarım canlanıyor kafamda ve put gibi kalıyorum. Ne zaman mutlu olsam aşırı üzülüyorum. Paradoks gibi artık bu konu hakkında ne yapacağımı bilmiyorum. Ben bu üzüntümü depresifliğimi hiç dışarı aktarmadım ya da ailemle konuşmadım çünkü ben böyleysem onlar ne haldedir? Üstüne bir de benim için uğraşsınlar istemiyorum. Bir psikoloğa falan gitmek istiyorum ama ne yararı olur bilmiyorum. Şu an çok iyi bir lisede okuyorum çok şeyler başardım keşke babam görebilseydi diyorum. Bunları da artık birine anlatmak istiyordum böyle içimde kaldı. Burası da biraz not defterim gibi oldu. Kusura bakmayın iyi akşamlar.

Başın sağ olsun dostum.

Başınız sağ olsun. Kimse anlayamaz bu acıyı yaşamayan.

Valla Kardeşim ne diyeceğimi bilemiyorum Allah sabır versin.

Başın sağ olsun. Arka planda "anlasana" şarkısı acıktı. Yeniden, geçmiş olsun.

Yani böyle bir şey yaşamadığım için acını, durumunu bilemem anlayamam da. Tek diyebileceğim şey başın sağ olsun.

Başın sağ olsun. Baban psikolojik problemleri nedeniyle kendine bunu yapmasa şu an hem annen hem baban olmayabilirdi. Kötü bir anında annene zarar verip pişmanlıkla da kendi canına kıyabilirdi. İyi tarafından bak demiyorum da anlattıklarından ben bunu çıkardım. Allah taksiratını affetsin.

Psikoloğa gitmeniz en doğru ve sizin için en yararlı olacak şeydir. Ülkemizde psikolog kavramı tam oturmadı niyese insanlar gitmeye çekiniyor gitmek kötü bir şeymiş gibi düşünüyor ama inanın bu ülkenin %80'nin psikoloğa gitmeye ihtiyacı var sadece farkında değil. Ayrıca son zamanlarda daha uygun fiyata Online seanslar çoğaldı lütfen araştırın ve prosfesyonelden destek alın

Ne hayatlar var.
Birçok şey var söylenebilecek ama seni kırarak söylemek istemiyorum bu yüzden tane tane seçmeye çalışacağım kelimelerimi.
Anladığım kadarıyla babanın alkole zaafı vardı ve alkollü değilken dünya tatlısıydı fakat genelde alkollüydü. Alkollü tavırları karşı tarafı etkilediğinden alkolsüz olduğu zamanlardaki yaşantısı da etkilendi. Haliyle ailesi olarak ilk başta siz etkilendiniz.
Aslında hiçbir şey bir anda olmaz. Haberlerde görürüz bu birini vurdu, bu diğerini astı, karısını bıçakladı. Her şey birike birike olur. Bazen ufak şeyler bile kocaman gelir insana. Hassaslaşır insan.
Sen şu anda babanı gözünde yüceltiyorsun anladığım kadarıyla. Çünkü bir özlem var. Çünkü bir yalnızlık hissi var. Direk yoksunluğu var. İhtiyaç var. Kendin de söylemişsin o zamanlar babamı sevmezdim üzülmemiştim diye. O yüzden şu anda bir yüceltme durumu söz konusu zihninde.
Başlarken de söylediğim gibi seni kırarak söylemek istemiyorum ama iyi yönlerinden bakmakta gerek en azından annen hayatta. Eğer zamanında bahsettiğin gibi bir hayat döngüsü içindeyseler sonu çok daha kötü bitebilirdi.
Önerim psikoloğa gitmen. Başın sağ olsun.

Dümdüz başın sağ olsun yazmayacağım etkisi yok çünkü.

Hayata şanssız gelmişsin kankam zengin bir ailede şımarmış çocuklardan birisi olarak da doğabilirdin ama maalesef, olmadı.
Alkol bağımlılığı çok kötü bir şey bendebilirim çok şahit oldum kimsenin bulaşmaması gerekiyor hiç iyi bir alışkanlık değil hayatı bile mahvedebilir.

Tavsiyem kafana takmaman. Hayata nasıl geldik, niye geldik, neden geldik hiçbirimiz bilmiyoruz. Bize seçim hakkı verilmeden doğduk ve yaşamaya mecburuz. Hayatının güzel geçip geçmemesi senin seçimlerine bağlı öldükten sonra da nereye gideceğimizi bilmiyoruz maalesef.

Hiç kendini üzme şu koskoca dünyada asla üzülmene değmez hep mutlu ol, seçim yapamadığın olayları kafana takma.

Umarım mesajımı sonuna kadar okursun yardımcı olur, bende senin hikayeni okudum cahil Türk halkı maalesef bu tür olaylara çok fazla kez maruz kalıyor seçim hakkı kalmadan keşke böyle olmamış olsaydı.

Dediğim gibi hiç üzme kendini, kendine iyi bak.