İhsan Akçağlayan
Kilopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Her şey soğuk bir aralık gecesi başladı, gece başımı yastığa koyduğumda sol kulağımda bir çan sesi duymaya başladığımı fark etmiştim, işte her şey o andan itibaren değişti, ilk önce umursamadım uyumaya devam etmeye çalıştım fakat işin rengi belli olmaya başlıyordu, kendi kendime "ne oluyor LAN?" diyerek banyoya gittim ve elimi, yüzümü yıkadım, ellerimle kulağımı ovaladım, tekrar yattım maalesef hala devam ediyordu, saatler geçmesine rağmen hiçbir şekilde uyuyamadım, sinirlerim bozulmuştu artık, en son sabaha karşı sistem kendini yorgunluktan kapattı, 2-3 saat uyuyabildim,
Uyandığımda ilk işim hepimizin yaptığı gibi Google'a bakmak oldu, onlarca yerli, yabancı sayfayı okudum, forumlarda hastaların görüşlerini okudum, uzun süren araştırmamın ardından sonuç korkunçtu, onlarca, yüzlerce insan hiç geçmediğini yazmıştı, konuyla ilgili sağlık sayfaları bunun kesin bir tedavisinin olmadığını, 200'den fazla nedenin çınlamaya sebep olabileceğini dolayısıyla tanı koymanın çok zor olduğunu yazıyordu, iyice strese girmiştim, 3-4 gün oldu ve o 3-4 gün sanırım hayatımın en cehennem günleriydi, en kötü geceleri sanırım 3-4 günde yaşadım, psikolojik olarak da berbattı, o günler yaşadığım kafayı merak edenler için "açtığım konu".
Doktor'a gittim, korktuğum şey başıma geldi ve bir tanı koyamadı, kulaklarında bir sorun gözükmüyor bekleyeceksin, alışmaya çalış dedi, kendi kendime gecenin ortasında tavana bakıp nasıl alışılırki buna? Ben nasıl yaşayacağım ömür boyu bununla? "ya 2020'nin modern tıpında nasıl kesin bir tedavisi olmaz bunun" diyerek sızlanıyordum, sinirlerim o kadar bozulmuştu ki günlük rutinlerim aksamıştı, bütün gün evde forumlarda takılıyordum,
1.hafta olmak üzereydi ve ekşi sözlükte 1 yıl çınlama ile yaşayıp daha sonra atlatan Hacettepe'de doktor bir yazarla tanıştım, bana uzun uzun yazdı, tüm süreci nasıl atlattığını, endişelenmemem gerektiğini anlattı, terapi gibi gelmişti,
Onun bana anlattıklarının kısa bir özetini geçeyim, "akışına bırakmak" evet bu kadar.
Eğer çınlamanızın somut bir nedeni yoksa, kulaklarınızda sorun yoksa, yüksek şiddetli sesten sonra çınlamanız olmadıysa benim gibi durup dururken nedensiz yere başladıysa en iyi tedavi akışına bırakmak,
Peki akışına nasıl bırakılır? Ne umursamayarak ne de umursayarak, hiçbir şey yapmayın, aslında düşünmemeye çalışmak bile onu düşünmektir bir nevi, günlük hayatınıza devam edin, hobilerinize devam edin, ne bileyim normalde ne yapıyorsanız onu yapın, ama lütfen doktorlar harici benim gibi forum vb yerlerde takılmayın çünkü bunlar stresinizi arttırıyor, sizi sürekli onu düşünmeye itiyor, aslında bu çınlama herkeste var ama biz sadece daha fazla hissediyoruz,
Tanıştığım Yazar'a göre bu vakaların %80'e yakını 1 yıl dolmadan atlatıyormuş, %20 ise sürekli onu düşündüğü için, takıntı haline getirdiği için psikolojik olarak kurtulamıyor ve ömür boyu çınlama ile yaşıyormuş,
Bende bu yazar arkadaşla tanıştıktan sonra dediklerini yaptım ve sadece akışına bıraktım, her şey normale dönmeye başladı, artık normal uyuyordum, hayatıma devam ediyordum, unutup gidiyordum, uyku problemim kalmadı, normal hayatıma döndüm diyebilirim.
Evet dostum şu an bunu okuduğunu biliyorum, lütfen yukarıda dediklerimi dikkate al, ve bunu bir takıntı haline getirme, sana senin halini anlayan biri olarak bunu tavsiye ediyorum, şimdi bu okuduğun son şey olsun çınlama ile alakalı, iyi geceler.
Biraz uzun oldu ama biliyorum ki günün birinde buraya benim zamanında geldiğim gibi korkulu, stresli, ne yaşadığını bilmeyen insanlar gelecek, umarım faydası dokunur birilerine.
Uyandığımda ilk işim hepimizin yaptığı gibi Google'a bakmak oldu, onlarca yerli, yabancı sayfayı okudum, forumlarda hastaların görüşlerini okudum, uzun süren araştırmamın ardından sonuç korkunçtu, onlarca, yüzlerce insan hiç geçmediğini yazmıştı, konuyla ilgili sağlık sayfaları bunun kesin bir tedavisinin olmadığını, 200'den fazla nedenin çınlamaya sebep olabileceğini dolayısıyla tanı koymanın çok zor olduğunu yazıyordu, iyice strese girmiştim, 3-4 gün oldu ve o 3-4 gün sanırım hayatımın en cehennem günleriydi, en kötü geceleri sanırım 3-4 günde yaşadım, psikolojik olarak da berbattı, o günler yaşadığım kafayı merak edenler için "açtığım konu".
Doktor'a gittim, korktuğum şey başıma geldi ve bir tanı koyamadı, kulaklarında bir sorun gözükmüyor bekleyeceksin, alışmaya çalış dedi, kendi kendime gecenin ortasında tavana bakıp nasıl alışılırki buna? Ben nasıl yaşayacağım ömür boyu bununla? "ya 2020'nin modern tıpında nasıl kesin bir tedavisi olmaz bunun" diyerek sızlanıyordum, sinirlerim o kadar bozulmuştu ki günlük rutinlerim aksamıştı, bütün gün evde forumlarda takılıyordum,
1.hafta olmak üzereydi ve ekşi sözlükte 1 yıl çınlama ile yaşayıp daha sonra atlatan Hacettepe'de doktor bir yazarla tanıştım, bana uzun uzun yazdı, tüm süreci nasıl atlattığını, endişelenmemem gerektiğini anlattı, terapi gibi gelmişti,
Onun bana anlattıklarının kısa bir özetini geçeyim, "akışına bırakmak" evet bu kadar.
Eğer çınlamanızın somut bir nedeni yoksa, kulaklarınızda sorun yoksa, yüksek şiddetli sesten sonra çınlamanız olmadıysa benim gibi durup dururken nedensiz yere başladıysa en iyi tedavi akışına bırakmak,
Peki akışına nasıl bırakılır? Ne umursamayarak ne de umursayarak, hiçbir şey yapmayın, aslında düşünmemeye çalışmak bile onu düşünmektir bir nevi, günlük hayatınıza devam edin, hobilerinize devam edin, ne bileyim normalde ne yapıyorsanız onu yapın, ama lütfen doktorlar harici benim gibi forum vb yerlerde takılmayın çünkü bunlar stresinizi arttırıyor, sizi sürekli onu düşünmeye itiyor, aslında bu çınlama herkeste var ama biz sadece daha fazla hissediyoruz,
Tanıştığım Yazar'a göre bu vakaların %80'e yakını 1 yıl dolmadan atlatıyormuş, %20 ise sürekli onu düşündüğü için, takıntı haline getirdiği için psikolojik olarak kurtulamıyor ve ömür boyu çınlama ile yaşıyormuş,
Bende bu yazar arkadaşla tanıştıktan sonra dediklerini yaptım ve sadece akışına bıraktım, her şey normale dönmeye başladı, artık normal uyuyordum, hayatıma devam ediyordum, unutup gidiyordum, uyku problemim kalmadı, normal hayatıma döndüm diyebilirim.
Evet dostum şu an bunu okuduğunu biliyorum, lütfen yukarıda dediklerimi dikkate al, ve bunu bir takıntı haline getirme, sana senin halini anlayan biri olarak bunu tavsiye ediyorum, şimdi bu okuduğun son şey olsun çınlama ile alakalı, iyi geceler.
Biraz uzun oldu ama biliyorum ki günün birinde buraya benim zamanında geldiğim gibi korkulu, stresli, ne yaşadığını bilmeyen insanlar gelecek, umarım faydası dokunur birilerine.
Bende hikayemi kısaca özet geçeyim dedim. Görenlere moral olsun 
