Ya açıkça anlatmak gerekirse oyunu oynayan kitle çok severken eleştirmenler nefret ettiğini söylüyor. Bu hikayesi biraz sıradan kaldığı için olabilir ama bu kadar neden nefret ediliyor anlamıyorum. Hippi tarzını seven bir insan değilim. Çok ergence içerikleri de sevmem ama bu oyun nedense kendini sevdirdi bana. Oyunun sonunda ağlamıştım yani. Ben öyle duygusal biri de değilim. Ağladığım tek sahne RDR2'deydi. Oyunun 2015 için çok güzel ama dönemimiz için hikayesinin güzel mekaniklerin orta olduğunu düşünüyorum. Geri sarmayı "pantolona laf ettim geri alıp düzelteyim." kafasında değil de yaptığımız seçimin diğer türlü nasıl olacağını save almadan öğrenebilme olarak düşünmekteyim. Hikayesini sevme sebeplerimden çok küçük bir nedeni de benim bir arkadaşımı kaybetmemdi. Oyun bana o yönden de yakın geldi biraz. Ama çoğu sahneden duygulanmıştım. Sizin düşünceleriniz neler?