Lisedeki "ötekileştirilme" anılarınız

Keşke sadece anım olsaydı, lise hayatım komple öyle geçti zaten.
Yeri geldi parasız olduğum için, yeri geldi sen yeteneksizsin, sen beceriksizsin durumları. Herkes beden dersinde futbol oynar, ben kızlarla muhabbet ederdim almazlardı beni takıma. Sonra okul dışında toplanırlardı gezerler tozarlardı çağırmazlardı. Hep tek başımaydım. Grup şeklinde ödev verirlerdi onu bile tek başıma yaptım kimse almazdı. Ama hep şunu düşündüm. Demekki ben de bir sorun var herkes böyle davrandığına göre herkesin bende gördüğü bir eksiklik var diye düşündüm. Sonra farkettim ki param eksikmiş.

5-6 yıldır hiç birini görmüyordum. Geçenlerde wp'de grup kurmuşlar işte toplanalım bir araya gelelim falan diye. Toplanacakları yer bulunduğum ilde ünlü bir kafe ve sahibi de babamın kuzeni. Bunlara işim var çalışıyorum gelemem dedim, sonrada kafenin sahibini aradım, bazı ricalarda bulundum. Bunlar kafeye gidecekleri saatten 1 saat önce oraya gittim. Bunlar geldiler oturdular neyse. Garsonmuş gibi gittim hoş geldiniz falan dedim siparişleri aldım. Beni görünce güldüler falan çalışıyorum dediğin garsonluk muydu bizde ciddi bir işin var sandık falan dediler. Adamlar yıllar sonra bile aynı şeye devam ettiler. Sonra hesap ödemeye gittiklerinde orda da hesabı ödemeye çalışırken birisi cebime para sıkıştırmaya çalışıyor, utanma kanki bahşiş bu falan diyor ama öyle bir veriyor ki herkes bize bakıyor. Tabi bunun üstüne kasadaki kız hesabın benim tarafımdan ödendiğini söyledi. Hepsi mal gibi apışıp kaldı. Bir tanesi o garson değil mi ya burada dedi. Hayır kendisi mekan sahiplerinden birisi kafenin ortağı dedi. Sonra birden yanıma gelip özür dilediler haddimizi aştık kusura bakma falan dediler. İlerleyen günlerde de sürekli arayıp kardeşim nasılsın ayakları falan. Paranın kokusunu aldılar ya kardeşleri olduk. O gün içim çok rahatladı ya sanki yılların intikamını almışım gibi. Bu fikri kafe sahibi vermişti. Sahibine hesabı gerçekten ödemeyeceğimi söyledim kabul etmedi benden olsun dedi. İyi ki de demiş. Hesabın kaç para olduğunu sonradan öğrendim ödeyebilmem için gerçekten de 2 hafta garsonluk yapmam gerekebilirdi :)
 
Keşke sadece anım olsaydı, lise hayatım komple öyle geçti zaten.
Yeri geldi parasız olduğum için, yeri geldi sen yeteneksizsin, sen beceriksizsin durumları. Herkes beden dersinde futbol oynar, ben kızlarla muhabbet ederdim almazlardı beni takıma. Sonra okul dışında toplanırlardı gezerler tozarlardı çağırmazlardı. Hep tek başımaydım. Grup şeklinde ödev verirlerdi onu bile tek başıma yaptım kimse almazdı. Ama hep şunu düşündüm. Demekki ben de bir sorun var herkes böyle davrandığına göre herkesin bende gördüğü bir eksiklik var diye düşündüm. Sonra fark ettim ki param eksikmiş.

5-6 yıldır hiçbirini görmüyordum. Geçenlerde Wp'de grup kurmuşlar işte toplanalım bir araya gelelim falan diye. Toplanacakları yer bulunduğum ilde ünlü bir kafe ve sahibi de babamın kuzeni. Bunlara işim var çalışıyorum gelemem dedim, sonrada kafenin sahibini aradım, bazı ricalarda bulundum. Bunlar kafeye gidecekleri saatten 1 saat önce oraya gittim. Bunlar geldiler oturdular neyse. Garsonmuş gibi gittim hoş geldiniz falan dedim siparişleri aldım. Beni görünce güldüler falan çalışıyorum dediğin garsonluk muydu bizde ciddi bir işin var sandık falan dediler. Adamlar yıllar sonra bile aynı şeye devam ettiler. Sonra hesap ödemeye gittiklerinde orada da hesabı ödemeye çalışırken birisi cebime para sıkıştırmaya çalışıyor, utanma kanki bahşiş bu falan diyor ama öyle bir veriyor ki herkes bize bakıyor. Tabii bunun üstüne kasadaki kız hesabın benim tarafımdan ödendiğini söyledi. Hepsi mal gibi apışıp kaldı. Bir tanesi o garson değil mi ya burada dedi. Hayır kendisi mekan sahiplerinden birisi kafenin ortağı dedi. Sonra birden yanıma gelip özür dilediler haddimizi aştık kusura bakma falan dediler. İlerleyen günlerde de sürekli arayıp kardeşim nasılsın ayakları falan. Paranın kokusunu aldılar ya kardeşleri olduk. O gün içim çok rahatladı ya sanki yılların intikamını almışım gibi. Bu fikri kafe sahibi vermişti. Sahibine hesabı gerçekten ödemeyeceğimi söyledim kabul etmedi benden olsun dedi. İyi ki de demiş. Hesabın kaç para olduğunu sonradan öğrendim ödeyebilmem için gerçekten de 2 hafta garsonluk yapmam gerekebilirdi :)
Son kısım çok iyi, helal olsun. En azından hak ettiğin saygıyı en sonunda almışsın.
 
Öncelikle dini insanlara göre yargılamanın. Bu her din için geçerli yani mesela en basitinden; İslam'i bir adam sana saçma cevap verdi diye İslam budur İslam saçmadır demek saçma.

Lisede hep yalnızdım. Sanırsam yanlış sınıfı seçtim şu an bile keşke başka bir sınıf seçseydim diyorum. En iyi arkadaşlarım tarafından satıldım. Nedenini bilmiyorum açıkçası. Bizim sınıf zorbalığa okey bir sınıftı arka sırada onlarla kaynıyordu. İnsanlar birbiri ile sadece para ya da araba gibi şeylere sahip olduğu için yakın olduğunu gördüğüm zaman nedenini anladım. Tek iyi olduğum şey dersti ve benden kopya almak için gelirlerdi ben yardım ettim onlara ama hiçbir zaman teşekkür etmediler.

Ama bence asıl sorun 3. Sınıfta en yakın tüm arkadaşlarımı kaybetmem di sanırsam hepsini farklı okullara özel kolejlere ya da başka şehirlere gittiler. O zamandan beri hala terk edilmiş hissediyorum 12 yıldır. O yalnız çocuk hala benimle içimde arkadaşına el sallayan ama yalnız kaldığını fark ettiğinde ...

Travma oldu sanırsam o zaman insanları hep seçtim seçtiklerim de ihanet edince yalnız kalmaya okey oluyorsunuz. Ama 1 yada 2 can dostu her şeyi unutuyor.
 
insanları hep seçtim seçtiklerim de ihanet edince yalnız kalmaya okey oluyorsunuz.
Screenshot_5.png
 
Vallahi zevk aldığım söylenmez. Laftan anlamıyorlar. Hayır araştırıp karşıma bir şey sunsalar neyse zevk alırım. Ama adam sabah akşam LoL'de kata ile penta atmaya çalışan cahilin teki işte.

Kanka tartışma olsun diye demiyorum Lise'de biz de de çok muhabbet dönerdi. Argüman sunacak bir şey yok ki. Tamam dini kitaplar var ama inanç yani kanıtlanamaz. Karşı dağları görüyon mu he işte onları Allah yarattıya falan gidiyordu konu hep.

Bizim sınıfta çok dışlanma olmazdı. Nerdeyse hepsi çok kral insanlardı ama herkes liseden ayrılmayı bekliyormuş kimse kimseyle konuşmuyor artık.
 
Herkesin başına geldiği gibi lisede din mevzusundan dolayı bir süre dışlandım.

Ayriyeten şu olaydan da dışlandım:

Kitaptaki şeylerin aynını deftere yazdırdıklarını çok küçük yaşta fark etmiştim. İlkokuldan beri defter tutmam. Genelde yazdı yazdığımız derslerde de kitap okur, hoca neden yazmadığımı sorunca da başkasından alacağımı falan söyler geçiştirirdim. Sınavlara da son gece çalışır, haftalarca çalışanlarla ortalama aynı notları alırdım.

Çok iyi kopya çekebildiğim için de akademik başarısı yüksek arkadaşlarım tarafından bir süre göz ardı edildim. Onların durumunu etkileyecek bir şey yapmıyordum ama onların çalışması; benim çalışmamam onları çok rahatsız etmiş belli ki. :p
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı