Metin 2 oyununa ilk olarak abim arkadaşlarıyla başlamıştı. Ben biraz küçüktüm. Ama örümcek mağarasına gidip, space'e basılı tutup örümcekleri kesmek nedense felaket derecede bir zevk veriyordu. Oyun bundan ibaret değil ama küçüktüm sonuçta, bundan başka bir şey yapamıyordum. Biraz daha büyüyünce, ve oyunu yavaş yavaş daha da öğrenmeye başlayınca kendime yeni bir hesap açtım. Ama tabii ki o zamanlar yine çok büyük değildim küçük sayılırdım. Karakterimin adını "omerbaba44" yaptım diye hatırlıyorum.
Vay be, şimdi duygulandım. İşte gidip karakterimi kasmak ve level atlamak gibi şeyleri yapabiliyordum başlarda. Ama deli gibi kasıyordum. Abim mesela arkadaşlarıyla takılır, vs atar çıkar. Kasılmaya üşenir. Ama ben bir kasıyorum bir kasıyorum saatlerce. Ve sıkılmıyorum çok zevkli, keyifli geliyor. Hatta tam olarak ne olduğunu hatırlamadığım ama değerli olan bir item düşürmüştüm kasılırken. Dayımın oğulları ver ömer ver falan diyorlardı. Vs atıp geri vereceğiz diyorlardı. Ben güvenemem size diyip vermiyordum. Millete abi çekip para, item dilenmedim hiç. Çok fazla emek veriyordum küçücük yaşım da. Metin 2 hayatımın parçası gibi oldu o kadar bağımlı oldum ki. İlkokuldaydım o zamanlar tabii. Hep dersi dinlemek yerine aklım ev de, metin 2 de oluyordu. Bir an önce şu okul bitsin hemen eve gidip metin 2 oynayayım diyordum. Oyuna aşık oldum resmen o derece seviyordum. Millete vs isteği atmayı falan öğretti abim. Tabii ben milletle vs'lere başladım. Küçük olmama, parmaklarımın küçücük olmasına rağmen kestiğim çarlar vardı. Benim çara ben çok level kasmıştım. He bir de, kimseye dilenmedim dedim. Ama benim başka bir dayımın oğlu vardı. (Düşürdüğüm itemi isteyen kuzenim değil, başka bir dayımın oğlu) Bu, abisiyle sürekli milletin çarlarını soyuyordu. Beni nedense aşırı severlerdi. Çok iyi hatırlıyorum sürekli beni yanlarına çağrıyorlardı seviyorlardı. Abim ve diğer kuzenlerime item vermiyorlardı ama bana çalıntı olan bir kaç item ateşliyorlardı. Hesabım çok sağlam olmuştu yani. Kuleye çıktığım zamanları da hatırlarım. Çok çok anım var ama tam olarak hatırlamıyorum. Ama bir süre sonra, abim, kuzenlerim ve çoğu kişi metin 2'yi bıraktı. Ben tek başıma kaldım. 3-4 ay kendim oynadım oyunu. Ama bir süre sonra, abim bırakmam gerektiğini, ve bu oyunun çok bağımlı yaptığını söyledi. Bırak şu oyunu dedi. Ve ben de, abimin zorlamasıyla oyunu bıraktım. O zaman kastığım "omerbaba44" çarı belki hala duruyordur. Ama ne kullanıcı adını, ne de şifresini hatırlamıyorum. E-posta m-posta gram zerre şey hatırlamıyorum. Sonra aradan 1-2 yıl geçti. Oyun bağımlı yapıyor diyen abim, bu sefer arkadaşlarıyla saltanat mt2 sunucusuna başladı. Dedim "ben de başlıyorum tekrardan anasını satayım " Abim ve ben ortak hesap kullanmaya karar verdik bu sefer. Çünkü dediğim gibi, abim level kasmaktan sıkılıyor ama ben çok zevk alıyorum. Abim "zevk alıyorsan bari çarlarımız ortak olsun ortak çarımızı kas" dedi. Ben de bunu uygun gördüm. Bizim çok çakal olan başka da bir kuzen var. (Kuzenler bol biz de
) Bunun sayesin de bir zamana kadar leveli ben kasmadım. Bizim eve her geldiğin de metin 2 ye giriyorduk. Oyun da bir keriz buluyordu. O kerize hesabı kas, para vereceğim diyordu. Biliyorsunuz, bir kişiyle grup kurunca, exp'ler her iki karaktere de dağıtılıyor. Bir kişi kasılmasa sadece diğeri kasılsa bile kasılmayan kişiye de exp geliyor. O enayi bizi baya kasmıştı. Hatta o zamanı hiç unutmuyorum, hadi artık bu kadar kasma yeter paramı ver diyordu. Kuzenim ise sürekli 3 tüp kaldı, 3 tüp kaldı diyip kastırdıkca kastırdı. En son adam "e yeter bu kadar daha hayatta kasmam hadi ver paramı" dedi. Kuzenim ise adamı bloklayıp ışınlandı kaçtı gitti.
Saltanat mt2 hakkın da bir bu anıyı hatırlıyorum başka pek hatırlamıyorum. O zamandan sonra çok uzun bir süre metin 2 oynamadım. Sonra 1-1,5 yıl sonra Rina mt2 sunucusuna başladım. Orada yine abimle ortak bir hesabımız vardı. Çarımızın adını "KARTALGIBIUC"' yapmıştık. Yine her zaman ki gibi levelleri hep ben kasıyordum. 150 levele kadar getirdim çarı. (O sunucu da son level 250 bu arada) Abimin yaptığı şey, milletin çarını kesmek. Vs atmak. Ama en çok parayı bize abim kazandırıyordu. Mükemmel ticaret yeteneği vardı. Bir ara çok mükemmel bir fiyata bir itemi sattı. Ama bir gün çok uğraşarak aldığımız yeşil rina savaşçı zırhı ve güneş kılıcını mükemmel bir dolandırma taktiği ile ben keriz gibi kaybettim. Sonradan tekrardan başladım sunucuya. Ama 3 ay önce falan tekrar bıraktım. Şuan metin 2 benim için ölü bir oyun. Bir bataklık gibi. Battıkca batıyor. (Aşırı uzun oldu buraya kadar okuyan herkese teşekkürler. Benim için gözünüzü yorup okuduğunuz için
)
Tahmin etmiştim aslında bayağı geçmişiniz olduğunu. Bayağı bilgili konuşuyordunuz. Eskiler geri gelmeyecek ama anılar geçmişi yaşatmaya devam edecek. Elinize sağlık Metin2'yle ilgili anılarınızı bizle paylaştığınız için.
