Milletin keyif sürmesi için kendi psikolojinin bozulması

En nefret ettiğim şeylerden biri, şu hayatta olan en tiksinç en adaletsiz olaylardan biridir. Bu dengesiz insanlar yüzünden insanın psikolojinin zamanla bozulması artık mantık dışı kaygılara sebep olması. Anksiyete ve obsesif kompulsif bozukluğa neden olması. Sırf bu olay için essitalopram denen ilaçlardan alınması. Ve bu ilaçların kilo yapması, sürekli uykunuzun gelmesi ve daha birçok şey. Tedavi ediyor mu ediyor lakin bu ilaçları kestiğiniz zaman 1 haftalık sürede bütün umutsuzluk, hüzünlü düşünceler abartılı bir şekilde geri geliyor. İntihar düşüncesi bile. Hayatı sorguluyorsunuz. Ben neden varım? Ne için yaşıyorum? Ne için çabalıyorum? İnsanlar neden böyle? Acaba yarın ne olacak? Yine bunlar böyle yapacak kesin gibi sorular ve düşünceler yine yakanıza yapışıyor. Sırf karşınızdaki insanların düşüncesizliği, empatisizliği yüzünden sırf keyfi yüzünden sizin sağlığınız bozuluyor. Stres içinde bir hayat yaşıyorsunuz. Bazen öyle takıntılar oluyor ki ölsem de kurtulsam derecesine geliyorsunuz. Bu düşüncelerden ben tek bir fikir ile kurtuluyorum. O fikir beni mutlu ediyor. O fikir ise zaten 2 günlük dünya. Yarın ne olacağının belli olmaması. Bu yüzden hayatı gergin hale getirmemek, zehir etmemek. Bırak olsun, bırak ne olacaksa olsun.

Merhabalar, insanlarin evden cikmamasi gereken tam kapanma zamanlarinda korona virus vakalari cok arttigi için normalde hiç psikolojik sorunu olmayan bir insan olarak anksiyetem olustu. Bir seye odaklanmadigim surece bir kere derin nefes alirsam surekli derin nefes aliyorum ve bu algiyi icimden atmam uzun suruyor. Bazen gece yatarken bazen de calisirken basima geliyor. Oyun oynamadigim ya da bir seylere odaklanmadigim surece bu algiyi atmak benim için cok zor oluyor. Daha once bu durumu ilk yasadigim zamanda 2020 Nisan zamanlari, doktora gitmistim ve tertemiz cikmistim. Artik duruma o kadar alistim ki doktora gitmeye gerek duymuyorum. Doktora gitsem de hastanede virusu kapacagimdan cok eminim. Bana da insanlarin yaptigi en buyuk psikolojik tramva bu oldu. Yaziniza karsilik bende icimi dokmek istedim. Teşekkürler.

Kendi kendine eğlenebilmeyi öğrenmelidir böyle bir kişi. Başkasına bağımlı kalmamayı, yanındaki insanlar gitse de hayatının devam edebileceğini bilmelidir. Tek tabanca yaşamak, yanında mantar tabancalarıyla yaşamaktan iyidir.

Zamanında başkalarına karşı içinde tuttuğunla kalırsın dostum.

Aslında ne oluyor biliyor musun?

Sen biriyle tanışıyorsun. Ona o kadar bağlanıyorsun ki kusurlarını görmezden geliyorsun. Bilerek ne derse desin ona katılıyorsun. Onun düşmanları senin de düşmanın oluyor. Onunla gecelere kadar yazışıyorsun. Kendi zamanından feda ediyorsun. O senin problemlerini, sen onun problemlerini dinliyorsun.

Gün geçiyor iyice kaynaşıyorsunuz. Öyle kaynaşıyorsunuz ki aynı hayallere sahip oluyorsunuz. Aynı oyunları oynuyorsunuz. Aynı düşünce yapısına sahip oluyorsunuz. Diyorsunuz yatmadan önce "keşke yarın hemen gelse de onunla yazışsam" diye.

Ama gün geliyor ve bir olay oluyor. Onun sinirleri bozulmuş ve bir anda sana patlamış halini ekran da görüyorsun. Bir anda içine bir duygu işliyor. Zamanında kusurlarını göz ardı ettiğin kişi şimdi sana karşı çatır çutur sövüyor. Zamanında en ufak bir kırılma olmasın diye karşısında hep iyi konuşmaya çalıştığın insan sana bir anda küfür ede ede hakaret ediyor.

Ama en çok koyan ne oluyor biliyor musun? Sen bu insanla sırf azıcık daha yazışabilmek için hayatının en önemli varlıklarından biri olan zamanını ona feda ederken, ondan pek çok şekilde faydalanabilecekken, onunla çıkar ilişkisi kurabilecekken senin onu düşünmen ve sonrasında onun tarafından "menfaat amaçlı takılan arkadaş" damgası yemen oluyor. İsteseydin ondan birçok bilgi koparabilirdin ama sen onunla gerçek dost olmayı tercih ettin. Ama bak ne oldu? Menfaatçi oldun. Ve bu sana çok koydu.

Uzun lafın kısası kimseye bağlanma. Kimseye gerektiğinden fazla değer verme. Önceliğin kendin olsun. Kimseye karşı sessiz kalma. Gerektiğinde haddini bildir. Ben bundan sonra öyle yapacağım. Anlaşılan senin birini takma sorunun var. Takma gitsin. Denildiği gibi tek başına yaşamayı öğrenebilmen gerek. Ama bu o kadar kolay değil. Kötü olay yaşaya yaşaya öğreneceksin dostum. Kendine iyi bak. Kimseye de gereğinden fazla değer verme. Kimse senden değerli değil.

İyi akşamlar.

Bu mesaj silindi.

Bu durum bence arkadaşsız, akrabasız kalma korkusundan oluyor. Boşver gitsinler. Bende yaşamıştım. Değer verip konuştuğun insan bi bakmışsın yarın ayrı biri olmuş. Kimseye bağlanma ( ünlü birine bile ) çünkü bir zaman sonra illaki cortluyorlar.