Nasılsınız?

İyi diyelim. Hep iyi olalım.

Kırgın ve buruk.

Az önce 6 dersin 3ünden kaldığım kesinleşti. Bu sayının artmaması için sabaha kadar çalışmam gerekiyor. Büyük ihtimalle çalışmayacağım. Pek iyi değilim yani.

Çok yorgunum
Beni bekleme kaptan

Çok yorgunum
Beni bekleme kaptan

Seyir defterini başkası yazsın
Seyir defterini başkası yazsın

Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman
Beni o limana
Çıkaramazsın
Beni o limana
Çıkaramazsın

Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman
Beni o limana
Çıkaramazsın
Beni o limana
Çıkaramazsın

Çok yorgunum
Beni bekleme kaptan

İyi olmaya çalışıyorum.

nemo dedi:

Biraz kendimle muhabbet ettim gibi görünüyor ama, biraz da sorularım var.
Evet, 22 yaşına girdim. Ama halen 6 - 7 sene önceki benim. Oyun oynuyorum, anime izliyorum ve yatıyorum. Ne iş sahibi olabildim, ne de bir ilişkim var. Bazen bu durum üzüyor, depresyona sokuyor beni ama fiziksel görünüşüm 18'i bile zor andırdığı için rahatım. Biyolojik yaş olarak 22 olmak ve resmi yerlerde yaşlanmak biraz üzmüyor değil. Asosyal olduğum için baba parası da yemiyorum, anne yemeğine hayır demiyorum tabii. Öyle oturuyorum, evden üniversite okuyorum falan.

Siz kaç yaşında hayata atıldınız? İlk işiniz, ilk maaşınızı ne zaman aldınız? Mesleki profesyonel işlerden bahsediyorum, yoksa çırak olarak küçükken marangozda falan çalışmışlığım var. .
iş bulma yaşı ne durumda? İnsanlar neden bir iş edinip hayatlarını yaşamadan borçlanmaya bu kadar meraklı? "Sen yaşıyor musun sanki?" Denebilir. Asosyal olduğum için evim benim cennetim, ufak şeylerle keyiflenebilmek büyük şans böyle ülkede yaşayan bir genç için. Falan, falan anlatmak istediğim siz ne durumdasınız? Hayatı istediğiniz gibi yaşıyor musunuz yoksa gelecek kaygısı içinde bocalıyor musunuz? Yarın ne olacağını bilmediğimiz dünya için, günde kaç kulaç atıyorsunuz? Herkesin hep sorduğu ama asıl cevabını hiç merak etmediği soru olan "nasılsın?" Sorusuna hiç doğru cevabı verdiğinizi düşünüyor musunuz?

Peki, gerçekten nasılsınız?

Genişletmek için tıkla...

Durumun kötü.

nemo dedi:

Biraz kendimle muhabbet ettim gibi görünüyor ama, biraz da sorularım var.
Evet, 22 yaşına girdim. Ama halen 6 - 7 sene önceki benim. Oyun oynuyorum, anime izliyorum ve yatıyorum. Ne iş sahibi olabildim, ne de bir ilişkim var. Bazen bu durum üzüyor, depresyona sokuyor beni ama fiziksel görünüşüm 18'i bile zor andırdığı için rahatım. Biyolojik yaş olarak 22 olmak ve resmi yerlerde yaşlanmak biraz üzmüyor değil. Asosyal olduğum için baba parası da yemiyorum, anne yemeğine hayır demiyorum tabii. Öyle oturuyorum, evden üniversite okuyorum falan.

Siz kaç yaşında hayata atıldınız? İlk işiniz, ilk maaşınızı ne zaman aldınız? Mesleki profesyonel işlerden bahsediyorum, yoksa çırak olarak küçükken marangozda falan çalışmışlığım var. .
İş bulma yaşı ne durumda? İnsanlar neden bir iş edinip hayatlarını yaşamadan borçlanmaya bu kadar meraklı? "Sen yaşıyor musun sanki?" Denebilir. Asosyal olduğum için evim benim cennetim, ufak şeylerle keyiflenebilmek büyük şans böyle ülkede yaşayan bir genç için. Falan, falan anlatmak istediğim siz ne durumdasınız? Hayatı istediğiniz gibi yaşıyor musunuz yoksa gelecek kaygısı içinde bocalıyor musunuz? Yarın ne olacağını bilmediğimiz dünya için, günde kaç kulaç atıyorsunuz? Herkesin hep sorduğu ama asıl cevabını hiç merak etmediği soru olan "nasılsın?" Sorusuna hiç doğru cevabı verdiğinizi düşünüyor musunuz?

Peki, gerçekten nasılsınız?

Genişletmek için tıkla...

Aynı yaştayız. Şahsi düşüncem bu dünya hepinizden daha çok üzüyor dünyaya gözlerimi ilk açtığımda korkunç fazla merhametle kutsandım sanki, her şey beni çok incitti başta bende umursamamayı ve gamsızlığı öğrettim kendime bugün durduğum yerden çok daha ileri gidebilecekken kendime öğretmiş olduğum şeyler beni durduğum yere getirdi hem ganimetlerim hem de pişmanlıklarıma bazen özüme dönüp insanların müthiş acılarını gördüm bunları hiç kötü niyetli kullanmadım hatta bir dönem iyi bir alfa ve popülerdim ışık saçtım hala saçtığımı düşünenler var popülerliğimden kalan yalnızlığımı zedeleyecek kişiler edindim 15 senelik bir yakın arkadaşım var ben onun hayatıyla ilgili yardımlar ettim motivasyonunu yükselttim acılarını dindirdim ama ondan aynılarını hiç bulamadım istemediğinden değil yapamadığı için beceremediği için mi bilmiyorum yapmadı aslında hiç kimse benim acılarımı dindiremedi, hayatında art arda hiç iyi bir şey olmaz ya öyle bir dönemdeyim şu son 3 4 aydır bir şey oldu babamın durumu çok iyi değil bende kyk yatınca bilgisayar toplayacağım demiştim bir arkadaşıda içinde i54460 Gigabyte H81M S2P 6 GB RAM olan bir bilgisayar hediye etmiş ama bilgisayar toz içinde CPU'nun termal macunu bile yok bir şekilde geldi bana bende kendi kendime bari evde oyun oynayım vakit geçirmek için buna tutanıyım diye elimden geldiğince yükseltiyim dedim bu bilgisayarı ama pek bir şey bilmiyorum donanımlarla ilgili zaten her şeyi buradan öğrendim hatta tavsiye verecek kıvama geldim son 1 ayda bunun için Technopat ailesine teşekkür ederim, neyse. Asosyalliğimden dolayı babamdan aldığım paralarla 700 lira birikmişim vardı 300 lirada babam verdi bu parayla 0 bileşenler çok zordu 2. el piyasasıı deştim bir ekran kartına nasıl test yapılır vs çoğu şeyi öğrendim en başta GTX 660 buldum yaşadığım şehirde 700 liraya araştırdım psuyada ihtiyacım var yine her şeyi araştırıp 2. el 300 liraya Cougar stx 700W 80+ bu PSU'yu ileride yükseltirsem diye aldım iyi denk geldi ekran kartını satan çocuk cevap vermedi vazgeçti satmaktan herhalde sonra GTX950 buldum oda vazgeçti olmadı en sonunda RX470 buldum bu kart iyiydi 800 TL'ye satın aldım (bu arada bütün süreci başlattığım konulardan da bulabilirsiniz ) eve getirdim bu kartların ironik kimsenin sebebini çözmediği ana karta takınca bilgisayarın açılmadığı bir sıkıntısı var ilk günden onu verdi(bunu teknik servise de götürüdm çocuktan test edip de aldım belleklerine yüklendim tertemiz FurMark'ta 1 saatte maks 70 dereece gördü) bayağı iyiydi performansı neyse o yatıyor şu an evde bu arada kyklar yattı ben bu olaydan sonra vazgeçmiştim ama son bir umut kyk parasıyla SSD aldım 300 liraya 860EVO 500 GB indirimde iyi denk getirdim şimdi geriye ekran kartı ve RAM kaldı ama olmuyor param yok en son bu işe tutunicaktım olmadı aslında size her şeyi anlatıcaktım ama içim karardı
Her şeye rağmen bazen benden durumu kötü olanlar var diyorum kendime insan kendini avutuyor ama yaşadıkları şeyin bencilliğine kapılıp acı da çekiyorum sık sık ve gerçekten kötüyüm dostum.

İyiyim, sen nasılsınız ?

1 Anne 3 yavru kedim var. Gerçi 5 aylık oldular neredeyse. Kış günü sokağa birakmayida beceremiyorum. Ve arada anne kedi dışarı kaçmayı başarıyordu. Muhtemelen oda hamile. Yeni yavru kedilerim olacağı için mutlu ama bu orantısız artış ile başa çıkamadığım için mutsuzum.