Birkaç sene önce saat gece 02:00 civarı falan evime gidiyorum. Evimin olduğu yer şehrin merkezinde fakat zamanın da zenginler arsaları alıp alıp bırakmışlar, etrafta boş arsalar falan var. Neyse eve 150-200 metre kaldı yolun ortasında yerde bir karartı var. Uzaktan ne olduğunu anlamaya çalışıyorum. Yanına yaklaşınca fark ettim siyah bir köpek. Dedim nasıl olsa uyuyor yanından geçip gideyim. Sonra ayak sesimi duydu birden kafayı kaldırdı baktı, bende hiç kıpırdamadım sabit durdum. Yolun ortasından kalktı gitti öteye kaldırıma yattı, böyle geçip gideyim diye izin verir gibi. Neyse geçip gidiyordum birden havlama sesi geldi. Döndüm baktım tekrar kafası yerde uyuyor. Ama havlama sesi gelmeye devam ediyor. Sonra kafamı bir çevirdim yan tarafta bir arsa vardı bir çift göz bana bakıyor. O olduğu yerde havlıyor diye bende tekrar sabit durdum kımıldamadım. Bu birden üstüme doğru koşmaya başladı. Arada bayağı mesafe var kaçsam mı yoksa kımıldamasam mı diye. Kaçsam da zaten yakalayacak belli. O koşmaya başlayınca bir baktım arkasından bir sürü geliyor. En az 10 tane köpek o an yani bildiğin ayaklarım korkudan kitlendi hareket bile edemedim. Bir can havliyle kaçmaya çalışayım dedim, yerde çakıllar varmış ayağım kaydı düştüm.
O an düşündüğüm tek şey biri ısırmaya başlarsa diğerleri de ısırır kesin öleceğim çok acı çeker miyim acaba. Hani hayatın film şeridi gibi önünden geçiyor derler ya onu diyen boş yapmış öyle bir şey yok. Acı çeker miyim çekmez miyim tek düşündüğün o. Gözlerimi kapattım ısırmalarını bekliyorum birden ses kesildi. Kafamı çevirdim bir baktım hiç biri yok. Sonra ilerden 2-3 tane 20li yaşlarda birileri geldi kardeş iyi misin falan dediler. Onları kim kovaladı dedi. Dedim benden başka kimse yok kimse kovalamadı dedim. Onlar seni parçalardı orda sanki biri varmış gibi hepsi bir yere döndü baktı sonra birden kaçtılar dedi.
Neyse eve geldim üstümü bir çıkardım. Dizler, dirsekler omuzum kollarım çakıllar düşünce her yerimi jilet gibi kesmiş parçalamış. Bizimkiler geldi durumu anlattım neyse hastaneye pansumana gittik. Her gören motor kazasımı diye soruyor. En son doktor geldi, motor kazası değil mi dedi. Yok benimkisi köpek kazası dedim. Bir ara sinir krizi gibi bir şey geçirdim kahkaha atıp gülmeye başladım. Millet parçalanmamış yerin kalmamış hala gülüyor musun dediler. Ulan 15 dakika önce ölürken acı çeker miyim diye düşünüyordum şimdi burada pansuman yaptırıyorum ölmemişim daha ne isterim iki üç damla kandan bir şey olmaz dedim. Tabi 2 aya yakın evde yattım. Dirseklerde ve bileklerde ağrılar vardı. Aradan 2-3 yıl geçti ama o yaraların izleri vücudumda hala duruyor her gördüğüm de köpekler aklıma geliyor. Tabi o günden beri köpeklerle aram yok köpek fobisi başladı ve akşamları dışarı çıkamıyorum.