Ölümden döndüğünüz anlar var mı?

Ben ve kuzenim arasında geçen bir hikaye var çocukken evde kuzenimle oynarken eskiden kalma tüfek vardı bizde duvara asılı ama içi boş fişekleri başka yerde gizliydi yerini öğrenip fişekleri alıp ben içine doldurup tüfeği ateşe hazır hale getirip kuzenimin özel bölgesine ateş etmemle beraber tüfek elimden sıçradı feci bir şekilde patlamıştı evdekiler panik olmuştu bayağı ama Allah'tan nasıl olduysa sıyırdı kuzenime bir şey olmamıştı.
Hocam çocukmuşsunuz ama niye yani kuzeninizin gelecekte ki çocuklarından ne istediniz?
 
2 ay önce sanırım spor salonundan çıktım martı ile eve dönüyorum, yokuş aşağı iniyorum (esentepe yokuşu) yolları bildiğiniz hendek şeklinde kazmışlar, 1 saniye daldım ve ön teker çukura girip giden mu denilir bilmem anında sola doğru döndü ve özel bölgemi sıyırdı, o gidon eğer sadece 2 cm daha sağa gelseydi ölüydüm, arkadaki kamyonette hızlı gelseydi tabii iyi kurtardım.
 
6. sınıftayken kantinden simit almıştım. Bir ara büyük bir parça yutmuşum. Boğazımı tamamen tıkadı. Nefes alamıyordum. İyice kızarmıştım nefessizlikten. Soğuk terler döküyordum ki bir anda boğazım açıldı. Büyük parça simit mideme düştü ama ben bitmiştim. Soğuk terler döküyordum en son.
 
Birkaç sene önce saat gece 02:00 civarı falan evime gidiyorum. Evimin olduğu yer şehrin merkezinde fakat zamanın da zenginler arsaları alıp alıp bırakmışlar, etrafta boş arsalar falan var. Neyse eve 150-200 metre kaldı yolun ortasında yerde bir karartı var. Uzaktan ne olduğunu anlamaya çalışıyorum. Yanına yaklaşınca fark ettim siyah bir köpek. Dedim nasıl olsa uyuyor yanından geçip gideyim. Sonra ayak sesimi duydu birden kafayı kaldırdı baktı, bende hiç kıpırdamadım sabit durdum. Yolun ortasından kalktı gitti öteye kaldırıma yattı, böyle geçip gideyim diye izin verir gibi. Neyse geçip gidiyordum birden havlama sesi geldi. Döndüm baktım tekrar kafası yerde uyuyor. Ama havlama sesi gelmeye devam ediyor. Sonra kafamı bir çevirdim yan tarafta bir arsa vardı bir çift göz bana bakıyor. O olduğu yerde havlıyor diye bende tekrar sabit durdum kımıldamadım. Bu birden üstüme doğru koşmaya başladı. Arada bayağı mesafe var kaçsam mı yoksa kımıldamasam mı diye. Kaçsam da zaten yakalayacak belli. O koşmaya başlayınca bir baktım arkasından bir sürü geliyor. En az 10 tane köpek o an yani bildiğin ayaklarım korkudan kitlendi hareket bile edemedim. Bir can havliyle kaçmaya çalışayım dedim, yerde çakıllar varmış ayağım kaydı düştüm.
O an düşündüğüm tek şey biri ısırmaya başlarsa diğerleri de ısırır kesin öleceğim çok acı çeker miyim acaba. Hani hayatın film şeridi gibi önünden geçiyor derler ya onu diyen boş yapmış öyle bir şey yok. Acı çeker miyim çekmez miyim tek düşündüğün o. Gözlerimi kapattım ısırmalarını bekliyorum birden ses kesildi. Kafamı çevirdim bir baktım hiç biri yok. Sonra ilerden 2-3 tane 20li yaşlarda birileri geldi kardeş iyi misin falan dediler. Onları kim kovaladı dedi. Dedim benden başka kimse yok kimse kovalamadı dedim. Onlar seni parçalardı orda sanki biri varmış gibi hepsi bir yere döndü baktı sonra birden kaçtılar dedi.

Neyse eve geldim üstümü bir çıkardım. Dizler, dirsekler omuzum kollarım çakıllar düşünce her yerimi jilet gibi kesmiş parçalamış. Bizimkiler geldi durumu anlattım neyse hastaneye pansumana gittik. Her gören motor kazasımı diye soruyor. En son doktor geldi, motor kazası değil mi dedi. Yok benimkisi köpek kazası dedim. Bir ara sinir krizi gibi bir şey geçirdim kahkaha atıp gülmeye başladım. Millet parçalanmamış yerin kalmamış hala gülüyor musun dediler. Ulan 15 dakika önce ölürken acı çeker miyim diye düşünüyordum şimdi burada pansuman yaptırıyorum ölmemişim daha ne isterim iki üç damla kandan bir şey olmaz dedim. Tabi 2 aya yakın evde yattım. Dirseklerde ve bileklerde ağrılar vardı. Aradan 2-3 yıl geçti ama o yaraların izleri vücudumda hala duruyor her gördüğüm de köpekler aklıma geliyor. Tabi o günden beri köpeklerle aram yok köpek fobisi başladı ve akşamları dışarı çıkamıyorum.
 
Küçükken mahallede küçük bi bisikletim vardı, onu sürerken dengem kayboldu düştüm bisikletimin tutma yeri demirdi o boğazımı kesmişti, sonra babam hastaneye götürdü boğazıma krem sürdüler hiç unutmam.
 
Yıllar önce Ankara'da 19 Mayıs Stadyumu'nun altındaki kulüplerden birinde amatör olarak oynuyordum. Antrenmana geç kalmıştım, oradaki dolmuş duraklarına hemen gelmeden göbekte indim dolmuştan, başka bir dolmuşun önünden direkt yola koşar adımımı attım sarı bir şey geçti önümden film şeridi gibi. Bir adım daha önde olmuş olsam ne olurdu bilmiyorum.
 
@Poyraz Kuzgun kopekler yere dusen insana saldırmazlar. Biyoloji hocama da suru seklinde gelmişler. Kacarken takılıp dusmuş ve kopekler de kovalamayı bırakıp gitmişler.
Onu birkaç kişi daha dedi. Hatta düşermiş gibi yapıp usulca kendini yere bıraksaydın da olurdu boş yere yaralanmazdın çekip giderlerdi dediler. Sonra bir arkadaşımı da kovalamışlar oda düşmüş onu bir kaç tane dişlemişler. Bence bu durum köpeğin cinsine göre değişiyor. Birisi de bazı köpekler yürürken kolumuzu salladığımızda bunu tehdit olarak algılarmış o yüzden de saldırabilir. Köpek görürsen elini cebine koy veya sallamadan yürü dedi. Bir de karınları açsa zaten hiç şans yok. Buradakiler zaten açlıktan merkeze iniyor her yer de bir sürü var.
Şimdi belediye ye şikayet etsen yazık günah içim elvermiyor kafese tıkayacaklar falan nerde nasıl baktıkları bellisiz. Etmesen başı boş böyle sürü halinde tehlikeli geziyorlar. Sabahın kör karanlığında küçük küçük çocuklar okula gidiyor birinin önüne çıksalar sıkıntı.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı