Küçük yaşlarimdan beri oyun geliştirme içindeyim, hayalim kendi oyunumu geliştirip (örneğin Balatro gibi basit ama sevilen bir oyun) sürekli gelir sağlamak, yaşamimi sürdürmek. Ama ayni zamanda epilepsi hastasiyim, bilgisayarlar ile içli dışlı olmam sakıncalı yüze ışık vurdugu için, güneş ışığı almam bile sakıncalı. Ailem özellikle de bu yüzden bana okumam için baskı yapıyor, hani boş ver okulunu oku bırak bu işleri tarzında. Onlari dinlemiyordum ama son zamanlarda düşünmeye başladım, gelecekte ne yapacağim diye. Hayko çepkinin melekler klibindeki tarzda bir yaşanti sürmek istemiyorum ve kendimi çok zorlamalık işler de yapmak istemiyorum, amelelik yapmak istemiyorum yani. Neredeyse tüm gençler gibi bomboş bir üniversitede okuyup da ben üniversite okudum ama işsizim, bize değer verilmiyor diyecek kadar da yüzsüz değilim. O yüzden diyorum ki üniversite okumayip evde hayalimdeki oyunu geliştireyim. Babama söylüyorum her zaman, baba ben okumak istemiyorum, sana da gereksiz masraf yapiyorum bırak beni ne istersem yapayim diye. Yok diyor, okuyup güzel bir işe gir çalış diyor bana. E ben de dil bölümü okuyorum iş bulur muyum onu da bilmiyorum. Kitap çevirmekle falan da nereye kadar yani. Bir türlü laf anlatamadim babama kendisi de amcalarim aksine çok çok daha bilgili bir adamdir. Bu konuda biraz da olsa beni dinlemesini beklerdim. Ne diyorsunuz arkadaşlar? Bence okumanin bu kadar anlami kalmamişken onlari dinlersem belki bir noktada iş bulurum geçinip giderim ya da okumayip oyunumu geliştirmeye çalişirim. Ne yapmaliyim bilemiyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
