Okulda arkadaşsız kalmak

darksnakesj dedi:

Hayatım boyunca yalnızdım. Birini bulmayı bekleme, senin onlara değil onların sana ihtiyacı var. Eziklik psikolojisi yapma burada beğendiğim kız başkasıyla konuşunca kalbim paramparça oluyor hiç arkadaşım yok diye. Kız konusuna gelicek olursak, iletişim de mi kurmasın hiç?

Genişletmek için tıkla...

Poyraz Kuzgun dedi:

Lisede benimde arkadaşım yoktu. Aralarına da almıyorlardı. Sonra aralarına alsınlar diye ortama ayak uydurmaya çalıştım. İşte atıyorum müzikten bahsediyorlar. Ya bende AC-DC falan Metallica dinliyorum diyordum. Sonra eve gidince son ses İsmail YK'ya devam . Sonra fark ettim ki ortamlara girebilmek için küçük yalanlar söyleyip kılıktan kılığa giriyorum. Bir an düşündüm ne gerek var. Beni istemeyen adamları ben niye isteyeyim. Anca işleri düşerse arkadaşları oluyordum. Grup şeklinde ödev verilir her zaman dışarda kalırsın falan. Birinde sunum ödevi vardı. Powerpoint'te sunum yapılıp konuyu anlatman gerek. Herkes grup oldu ben boşta kaldım. Hocaya gittim dedim hocam beni kimse arasına almıyor izin verirseniz tek yapacağım diye hoca da tamam dedi. Neyse o gün geldi hoca Powerpoint sunumunu açtırıyor tasarımı beğenmezse konuyu anlattırmadan direk hepsine sıfır veriyor. En son ben kaldım. Hoca baktı, aşırı beğendi. Anlatımımı da beğendi. Aferin sana, koca sınıf bir sen etmiyormuş bunu da gördük dedi. Ondan sonra ne zaman ödev işi olsa herkesin kankası, kardeşi, arkadaşı olmaya başladık. Tabi hiç biriyle muhatap olmadım onların yapay arkadaşlığına ihtiyacım yok. Sonra işte teneffüslerde resim falan çiziyorum , yada sınıfın kapısının önüne çıkıp, dükkanının önüne oturan esnaf gibi gelene geçene bakıyorum falan. Yani bir nokta da bir sebepten dolayı işleri düşerse o zaman sana yakınlaşıyorlar ama çok yapmacık samimiyetler falan. Yani arkadaş edineceksin diye kendinden taviz verme. Arkadaş olacakları varsa zaten aralarına alırlar. Sırf aralarına girmek için de ekstradan çaba gösterme boş ver. Ben liseyi hiç arkadaşım olmadan tek başıma okudum bitirdim. Pişman da değilim. Şuan hiç biriyle konuşmuyorum. Yolda karşılaşırsak uzaktan selam veriyorum hepsi o. Boş ver takılma. Bide derler en iyi dostluklar lise döneminde başlar. Yalan böyle bir şey yok. Yani aralarına almıyorlarsa almıyorlardır buna yapacak bir şey yok. Ha durduk yere de alırlarsa demek ki senin artı bir yanından fayladanmak için alacaklardır. Ama şöylede bonus bir durum var. Ben yine her zaman ki gibi teneffüste resim çizerken bir kız gelmişti, oda resim çiziyormuş falan onla bir tık samimi olmuştum, beraber resim çiziyorduk falan bayağı kafa dengiydi. Sonra birisi bizim sevgili olduğumuza dair laf çıkarmış. Kız ondan sonra benden uzaklaştı bir daha konuşmadı. Yani sen arkadaş edinsen bile o içine giremediğin ortam onu da elinden alıyor.
Ne yazdım be sanki yıllardır birisi bu soruyu sorsun diye bekliyormuşum

Genişletmek için tıkla...

Poyraz Kuzgun dedi:

Lisede benim de arkadaşım yoktu. Aralarına da almıyorlardı. Sonra aralarına alsınlar diye ortama ayak uydurmaya çalıştım. İşte atıyorum müzikten bahsediyorlar. Ya bende AC/DC falan Metallica dinliyorum diyordum. Sonra eve gidince son ses İsmail YK'ya devam . Sonra fark ettim ki ortamlara girebilmek için küçük yalanlar söyleyip kılıktan kılığa giriyorum. Bir an düşündüm ne gerek var. Beni istemeyen adamları ben niye isteyeyim. Anca işleri düşerse arkadaşları oluyordum. Grup şeklinde ödev verilir her zaman dışarıda kalırsın falan. Birinde sunum ödevi vardı. PowerPoint'te sunum yapılıp konuyu anlatman gerek. Herkes grup oldu ben boşta kaldım. Hocaya gittim dedim hocam beni kimse arasına almıyor izin verirseniz tek yapacağım diye hoca da tamam dedi. Neyse o gün geldi hoca PowerPoint sunumunu açtırıyor tasarımı beğenmezse konuyu anlattırmadan direk hepsine sıfır veriyor. En son ben kaldım. Hoca baktı, aşırı beğendi. Anlatımımı da beğendi. Aferin sana, koca sınıf bir sen etmiyormuş bunu da gördük dedi. Ondan sonra ne zaman ödev işi olsa herkesin kankası, kardeşi, arkadaşı olmaya başladık. Tabii hiçbiriyle muhatap olmadım onların yapay arkadaşlığına ihtiyacım yok. Sonra işte teneffüslerde resim falan çiziyorum, ya da sınıfın kapısının önüne çıkıp, dükkanının önüne oturan esnaf gibi gelene geçene bakıyorum falan. Yani bir nokta da bir sebepten dolayı işleri düşerse o zaman sana yakınlaşıyorlar ama çok yapmacık samimiyetler falan. Yani arkadaş edineceksin diye kendinden taviz verme. Arkadaş olacakları varsa zaten aralarına alırlar. Sırf aralarına girmek için de ekstradan çaba gösterme boş ver. Ben liseyi hiç arkadaşım olmadan tek başıma okudum bitirdim. Pişman da değilim. Şu an hiçbiriyle konuşmuyorum. Yolda karşılaşırsak uzaktan selam veriyorum hepsi o. Boş ver takılma. Bir de derler en iyi dostluklar lise döneminde başlar. Yalan böyle bir şey yok. Yani aralarına almıyorlarsa almıyorlardır buna yapacak bir şey yok. Ha durduk yere de alırlarsa demek ki senin artı bir yanından fayladanmak için alacaklardır. Ama şöylede bonus bir durum var. Ben yine her zaman ki gibi teneffüste resim çizerken bir kız gelmişti, oda resim çiziyormuş falan onla bir tık samimi olmuştum, beraber resim çiziyorduk falan bayağı kafa dengiydi. Sonra birisi bizim sevgili olduğumuza dair laf çıkarmış. Kız ondan sonra benden uzaklaştı bir daha konuşmadı. Yani sen arkadaş edinsen bile o içine giremediğin ortam onu da elinden alıyor.
Ne yazdım be sanki yıllardır birisi bu soruyu sorsun diye bekliyormuşum

Genişletmek için tıkla...

erensanırım dedi:

Gecenin bir vakti bu yazıyı görünce rahatladım cidden bu sorunları yaşayan onlarca kişi olduğunu bilmiyordum. Sorunun benden kaynaklandığını düşünüp kendimi yıpratıyordum çoğu zaman. Görür müsün bilmem ama çok sağ ol cidden

Genişletmek için tıkla...