Okullardaki zorbalar ve kendim hakkında

Aile içi sorunların fazla olduğu veya kavganın ve sözlü saldırıların meşrulaştırıldığı veya bu zorbalıklarla sosyal statünün sağlandığı muhitlerde kişinin fiziksel ve sözel şiddete yönelmesi ve kendini ifade edemeyip de savunamayan kimselerin bunlara maruz kalması olağandır. Ben ilk zorbalığa ortaokula geçtiğimde maruz kalmıştım hem de 3 sene boyunca. Ne karşı koyabiliyordum, ne durumdan kurtulmak için korkmadan çabalayabiliyordum. Ortaokul bittiğinde değişmeye karar vermiştim, soğuk biri olmaya, hakkını arayabilen biri olmaya. Her gün dayak yemekten, hakaretlere maruz kalmaktan, zorla paramın alınmasından bıkmıştım, değişmek şarttı çünkü.

Lise 1'e geçtiğimde durumlar tam da istediğim gibi gitmedi çünkü kendime koyduğum kurallara uyamıyordum, insanlarla sosyalleşmeye, ortama dahil olmaya çalışıyordum, hal böyle olunca da ortaokulda maruz kaldığım olayları yeniden yaşadım. Ancak bu sadece lise 2'nin sonuna kadar sürdü. Spor yapmaya, kitaplar okuyarak kendimi geliştirmeye başlamıştım ve hem kalıbım olsun, hem sahip olduğum fikirler olsun bana çok büyük güven kaynağı oldular.

Lise 3'e geldiğimde artık gerçekten kendim olduğumu hissetmeye başlamıştım, fikirlerimi rahatça dile getirebiliyordum, karşı koyabiliyordum ve daha kimse para istemiyordu, laf atmıyordu, zorbalık etmeye kalkmıyordu. Fakat bir gün sınıftaki otizmli çocuktan "Sana o kadar adamsın dedik bir parayı mı esirgeyeceksin?" tarzı sözlerle para almaya kalkan zorba kişiliğe karşı çıktığımda ilk kavgamı yaşamıştım, dövüşmeyi hiç bilmememe rağmen rastgele yumruk sallamaktan ve yere düşürmekten öte bir şey yapamadım ve kavga sonucunda şakağımı masanın sivri köşesine çarptığımdan yarılmıştı. Hastaneye gelen polisler şikayetçi olup olmadığımı sorduğunda sınıftaki tüm pislik olayları teker teker söylemiştim, öğle aralarında çakmak gazı çeken kişileri, çantalarında küçük nargile ve kesici aletler taşıyanları... Hepsini tek tek ifademde belirtmiştim ve bunların bir tanesi kınama cezası aldı, kalan 3 kişi 5 gün uzaklaştırma aldı.

Şu anda lise 4'e gidiyorum, sınıf içerisindekiler bana karşı uzak davranıyorlar, kimseyle muhabbetim olmuyor, yakınlığım olmuyor, kendi aralarında saçma sapan el kol şakalarını sürdürüyorlar, küfürler ediyorlar, birbirlerine vurmaya devam ediyorlar.

Geçmişte yaşadığım zorbalıklar özgüvenimi etkilemişti ancak yediğim dayaklar, uğradığım sözel saldırılardan ziyade ortaokulda bilemediğim sorudan ötürü matematik öğretmeni tarafından "Oğlum sen geri zekalı mısın, bunu sormak bile yanlış ama neyse" hakaretiyle birlikte herkesin yüzüme bakıp gülmesi beni iyice paramparça etmişti, soru sormaktan, bilemediğimi söylemekten bile korkar olmuştum hatta o kadar etkilenmiştim ki intihar etmeyi bile düşünmeye başlamıştım. Neyse ki ama yöneldiğim bu iki şey (spor ve okumak) hayata bakış açımı, davranışlarımı olumlu yönde etkiledi ve en önemlisi özgüvenimi sağlamlaştırması oldu.

Şu an okul için hazırlanırken yaşadığım bu şeyler sabahın bu saatinde yeniden aklıma geldiği için içimdekileri buraya yazmak istedim, teşekkür ederim okuduğunuz için.

Kardeşim öncelikle lisenin geçici bir ortam olduğunu unutma. Ve sana zorbalık yapanlar genelde çıkar arkadaşlığı yapan tipler. Bende liseyi asla güzel hatırlamıyorum ama boş insanlarla arkadaşlık kurmadığım için mutluyum. Ama okul hayatının bir ortası olmuyor. Ya çok iyi ya çok kötü.Bazı seçimler bizim elimizde olsaydı güzel olurdu sadece.

Helal olsun abi. Spor ve okumaya devam edersen çok ama çok iyi olur. Aklına saçma sapan düşünceler gelmesin. Her gün mutlu ol ve şükret. Hayatında başarılar diliyorum

Suskunum gerçekten çok güzel bir hikaye.

Çocukken bir kişi vardı okulda. Beni döverdi sürekli. Sonra çocuğun babasının çocuğunu evde dövdüğünü öğrendim. Aslında bu bir kelebek etkisi.

En büyük sorunda şu. Böyle kişilerin arkası nerdeyse 100 kişi oluyor.

Nereye düştün abi sen?

Her zaman doğruyu savun, en doğrusu bu. Zaten böyle aptallarla arkadaşlık kurulmaz. Benim lisede hiç arkadaşım olmadı arkamı verebileceğim. Aslında iyi bir okulda okudum ama insan yine insan. Bu dünyada hak yiyeceksin, zorbalık yapacaksın. Ancak o zaman bir statün oluyor. (!)

olgunlaşmak böyle bir olay galiba.

Lise zamanları aşağı yukarı böyle işte. Bizim de okulda zorbalar vardı. Çoğunun psikolojisi bozuktu. Anası babası kavga eden tiplerdi. Gelip milletten 25, 50 kuruş falan isterlerdi. Benden de isteyen oldu ama vermedim. Çalış büyüyünce 25, 50 kuruşa gerek kalmayacak dedim. Beni böyle ilkokul zamanları çok ezmişlerdi. Annem yemek koyardı çantama. Çıkardığım an elimden zorla alırlardı. Sonra ortaokulda ettiğim bir kavga hayatımı değiştirdi tamamen. Okulun bir tane kendini havalı zanneden çocuğu vardı. Millete artistlik taslıyordu. Okulun kenarında bir tane çocuğu sıkıştırmış para istiyordu bende yardıma koştum çocuğa. Orada bir kavga ettik ama fena dövdüm çocuğu O kavgaya kadar bende özgüvene dair hiçbir şey yoktu. Millet beni bir şey zannetti o kavgadan sonra. Daha sonra disipline gönderdiler. Bu çocuk bana adam toplayıp seni dövdüreceğim gibisinden zırvaladı. Para istediği çocuğu da yalan söylemeye zorladı. Neyse ki doğrular konuşuldu o kendini havalı zanneden çocukta uzaklaştırma yedi. Şu an o para istenen çocuk en yakın arkadaşlarımdan. Neyse Hz. Ömer'in dediği gibi "Seni ölüme de götürse, sakın doğruluktan ayrılma.".