Merhaba,
Fikrinize saygı duyuyorum. Sonuçta burada tartışıyoruz, karşı tarafda birileri olmadan da gerçeğe ulaşamayız. Size şöyle bir tavsiye de bulunmak istiyorum, yalnız kalın ve sadece düşünün. Şu an belki sosyal ortamlarda çok bulunarak kendinizden uzaklaşıyorsunuzdur. Acıyı karşı bu kadar yargılı olmanız doğru değil. Sizin zevkinizin ve mutlu olduğunuz anların arkasında ki acıları görmeniz gerekiyor. Yokluk, övünülmemesi ve aynı zamanda şikayet edilmemesi gereken bir durum. Refah düzeyimiz arttıkça sanata ve bilime olan ilgimizin ve katkılarımızın artabilmesi için gerçekten iliklerimize kadat acıyı hissetmeliyiz. Çünkü eğer yeterince hissetmezsek, refah seviyesi acıdan kaçıp etrafımızdaki zevkleri sömürmeye başlarız. Ve eninde sonunda başladığımız yere geri döneriz. Üstelik acıyla beraber. Ömrümüzün son anlarında, hayatta sadece eğlendiğimizi, dünyaya herhangi bir katkıda bulunmadığımızı ve öldükten sonra yaşadığımız zevklerin bir anlamı kalmadığı anlayacağız. Oysaki mücadele ve zorlukla geçen ve arkamızda büyük işler bıraktığımız bir ömür seçersek. Uzun yıllar boyunca hatırlanırız. Bunun en iyi örneği Mustafa Kemal Atatürk'tür.
Yahu çok merak ettim sizin düşünceniz nedir? Hayalinizde hiçbir şeye acısız ulaşamayacaksınız. Bunu kafanızdaki her nörona kazımanızı öneririm. Herkes hayal kuruyor ama bunu yapabilen insan sayısı çok çok az.
Matrix izlemedim. Kendi düşünceniz nedir? Acı çekmeden yaşamak mı? Eninde sonunda yalnız kalacaksınız, bugüne kadar gördüğünüz her insan ölecek. Kendinize sorun şu soruyu, bugün ben ölsem ne değişir? Bu sorunun cevabı 8 milyar insan içinde %95 için hiçbir şeydir. Geriye kalanlarda mücadele verip, iliklerine kadar acıyı hissedip, dünyaya bir şey katmak isteyen insanlardır. İster kabul edin, ister etmeyin gerçekle yüzleşeceksiniz. Yani acının kendisi ile...
