Onurkurklu
Hectopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Öğrenci
Ben lise 1 öğrencisiyim. Küçükken aynı durum bana da olmuştu herkes dalga geçmişti. Fakat bende bir bilinç altı olmadı. Ortaokul arkadaşlarımı hiç sevmezdim. O yüzden hiç buluşmadım. Kızlarka çok takılırım bu yüzden erkek arkadaşlarım ile olay bile olmuştu. Bilgisayar da çok oynarım. Yüzde 70 burs ile Doğa kolejinde okuyorum. Lgs sisteminde iyi puanıma rağmen 2003 doğumluyum diye yerleşemedim ve kendime kötü şeyler yapmayı denemiştim. Durumumuz çok iyi değil ama okuldakilerde aşırı zengin değil. Bende seneye devlet okuluna geçicem. Hayatlarımız çok benziyor aslında utangaçlığını yenmek için ailene güvenmelisin onlara ciddi şekilde kendin anlatmalısın. Okulda arkadaşların tarafından tekrar eski duruma gelmek istiyorsan biraz girişken olmalısın. Bir yere gidilicekse oo bensiz mi gidiyorsunuz diyip girmelisin. Ama ailenin durumu yetmiycekse devlete geçmeni öneririm. Oradaki arkadaşlıklar bir başka oluyormuş. Ben de geçircem. Sen en iyisi derslerine çalış bu dönem. Ders motivasyonu için iyi not aldığında olucakları düşün. Takdir aldığında olucakları düşün. Motivasyon gelir zatenMerhabalar. Ben lise 2 öğrencisiyim. Yıllardır bir problemim var. Ailemden utanıyorum. Resmen utanıyorum. Hoşlandığım kızı söylerken aşırı heyecanlanırım mesela. Gerçi hoşlandığım kızı utancımdan söylemem, zorunda kalmazsam. Ya da arkadaşlarımla buluşacağım derken... Nasıl heyecanlanıyorum... Özellikle arkadaşlarım arasında karşı cins var ise. Neden böyle oldu, sanırım küçükken aileme hoşlandığım bir kızı anlattığımda uzunca bir süre bu konu konuşulup (başka akrabalara da söylemişlerdi) bu konuyla eğlendikleri için. Bir sürü şakalar yaptılar. Çok utanmıştım. Benim de bilinçaltımda böyle bir korku oluşmuş olmalı. Ailem yanımdayken yaşıtım bir kıza bile yaklaşamıyorum.
Fakat okulda oldukça sosyalim. Birçok arkadaşım var hem kız hem erkek.
Kendimden biraz bahsettikten sonra konuya giriyorum. Yukarıda anlattıklarımdan ötürü asosyal hale geldim. Ağır ve çok ciddi varoluşsal sancılar geçirdim/hala ara sıra geçiriyorum, bu zamanlara kadar belki de hiç aklıma bile gelmeyen şeyler düşündüm, kendime zarar vermek gibi. - Ki hiç öyle bir insan değildim, çok neşeli ve sıcakkanlı birisiydim- Başka ufak psikolojik sorunlar da geçirdim/geçiriyorum, ders çalışmak için neden ve motivasyon bulamıyorum, geleceğimden korkmaya başladım. Genel olarak evden hiç çıkmadığım ve her gün yaklaşık 8-10 saat (bazen 15 saate bile çıkıyor) ekran başında kaldığım için sağlığımı tehlikeye atıyorum. Mutlu olmakta çok güçlük çekiyorum.
Ortaokuldan bu yana sadece 2 kez ortaokul arkadaşlarımla buluştum. Bunun normal olduğunu düşünüyordum. Fakat zaman geçtikçe yaşıtlarımın sürekli gezip eğlenip bir şeyler paylaştığını görüyorum. Ama ben sürekli evdeyim. En sonunda bu durumdan kurtulmaya karar verdim. Daha çok sosyalleşecektim.
Bu kararı vermemle karşımdaki engelleri görmem bir oldu:
- Çağırıldığım hiçbir yere gitmediğim için artık insanlar çağırmıyordu bile, en yakın arkadaşlarım da dahil.
- Kız arkdaşlarım erkek arkdaşalarımdan çok daha fazla fakat ailemden çok utandığım için onlarla da buluşamıyorum.
Ve konuyu açma sebebim olan sorun:
Ben özel okulda okuyorum. Arkadaşlarımın çoğunun maddi durumu çok iyi. Bizimki o kadar da iyi değil. Burs ile okuyorum. Takıldıkları yerler bütçemin dayanacağı yerler değil. Giydikleri, alabaliceğim şeyler değil. Üzerimdekilerin markasını öğrendikleri zamanki aşağılayıcı yüz ifadelerini anlatamam bile. Onlarla hiçbir yere gidemem.
Sorum şu; Sizce okul değiştirmem (devlet okuluna gitmem) benim için iyi olur mu? En azından yavaş yavaş insanlarla buluşup sosyalleşebilirim ve bu da utancımı yenmemi sağlar. Bu arada 9 sene devlet okulunda okudum. Ortamına alışığım.